ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၂၈

{Zawgyi}

•မင္းကိုယ့္ကို အေသသတ္ေနတာပဲ•

ထိုညသူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရႈအိုက္ဝမ္ေတာင္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

က်ီေလ်ာင္သူ႔ရဲ႕စားစရာကို ျပန္ေႏႊးၿပီး သာမန္ကာလွ်ံကာ စားေသာက္လိုက္တယ္။ သူၿပီးသြားေတာ့ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ရွစ္နာရီထိုးေနၿပီ။

အိမ္စာတစ္နာရီေလာက္လုပ္ၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ကာ တီဗြီၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ တစ္ရႈးစကို ပစ္လိုက္ေတာ့ အမႈိက္ပုံးကျပည့္ေနတာကို သတိထားမိၿပီး သန႔္ရွင္းဖို႔ထလိုက္တယ္။ အမႈိက္ထုတ္ကိုသယ္ၿပီး လႊတ္ပစ္ဖို႔ ေလွကားကေနဆင္းလာတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ကအရမ္းကိုေမွာင္ေနေလၿပီ။ ေကာ္ရီတာတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူေျခသံကလြဲလို႔ အကုန္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ လူေနအေဆာင္အအုံကေန ထြက္လာၿပီး အမႈိက္ကို အမႈိက္ပုံးႀကီးထဲ လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ သူထြက္သြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေတာက္ပတဲ့ကားအလင္းေရာက္က်ေရာက္လာၿပီး သူတို႔အေဆာင္အအုံေရွ႕မွာ ရပ္သြားတယ္။

ေၾကာ့ေမာ့ေနေအာင္ဝတ္စားထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ ကားထဲကထြက္လာတယ္။ သူကားကို ပတ္ၿပီး ေရွ႕ခုံမွာထိုင္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္ လူႀကီးလူေကာင္းပီသစြာ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ က်ီေလ်ာင္ သူ႔ရဲ႕အေမ ရႈအိုက္ဝမ္ ဇိမ္ခံကားေပၚကဆင္းလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သားမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး စကားခဏေလာက္ရပ္ေျပာေနၿပီးမွ ထိုလူက ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္။

မၾကာေသးခင္တုန္းက ရႈအိုက္ဝမ္ကသူ႔ကို အေဖအသစ္ရွာလာခဲ့ေပးရင္ အဆင္ေျပလားလို႔ ေမးခဲ့ဖူးေသးတာကို ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားတယ္။

သူမရွာထားတဲ့ဒီလူက သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္အေဖအသစ္လား?

က်ီေလ်ာင္ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿပီး ဒီလူက က်ီခ်င္းဝမ္ရဲ႕ဆံပင္ေလာက္ေတာင္ႏႈိင္းယွဥ္လို႔မရဘူးလို႔ ခံစားရင္းထြက္လာလိုက္တယ္။

အိမ္နားပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလွ်ာက္သြားေနၿပီး ညအပူခ်ိန္ကအေတာ္ေလးက်ဆင္းလာတာကို ခံစားမိလိုက္တယ္။ သူကဆြယ္တာအပါးေလးတစ္ထည္ပဲဝတ္လာတာျဖစ္လို႔ ေလေအးေတြေၾကာင့္ သူတုန္ရီလာတယ္။