ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၃၂

{Zawgyi}

•မင္းငါ့ကို အေဖလို႔ေခၚတာ ၾကားပါရေစ•

ဟဲ့ခ်န္းမင္က ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္နဲ႔တုန႔္ျပန္ၿပီး သူ႔ကိုဘာမွဆက္မေျပာခိုင္းေတာ့ဘူး။

က်ီေလ်ာင္လည္း လိမ္လိမ္မာမာေလးပါးစပ္ပိတ္ေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္လည္းတိတ္သြားတယ္။

႐ုတ္တရက္ သူ႔ဗိုက္ထဲက တဂြီဂြီအသံထံက္လာတာၿပီး မေန႔ညတည္းက ဘာမွသိပ္မစားရေသးတာကို သတိရသြားတယ္၊ အခုဗိုက္ဆာလာၿပီ။

“မင္းမနက္စာမစားရေသးဘူးလား?” ဟဲ့ခ်န္းမင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားတယ္။ ပထမ သူအထိုးခံလာရတယ္။ အခုသူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ေသခ်ာမစားေသာက္ေတာ့ဘူးလား?!

“ငါကမင္းကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္ေလာေနလို႔ စားဖို႔ေမ့လာတာ ဟားဟား” က်ီေလ်ာင္႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အျမန္ဟာသေႏွာကာ ၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အမူအယာကအရမ္းကို သဘာဝမက်ဘဲ သူဒဏ္ရာကနာေနတာကို ေတာင့္ခံေနမွန္းသိသာေနတယ္။

ဟဲ့ခ်န္းမင္အဲ့တာကိုျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ေဒါသလည္းထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္သူေျပာႏိုင္တာဆိုလို႔ “ဆက္မရီနဲ႔ေတာ့!”ဆိုတာပဲရွိတယ္။

က်ီေလ်ာင္ႏႈတ္ခမ္းစူကာ တိတ္တိတ္ေလးပဲေနေတာ့တယ္။

သူတို႔ကားေပၚက အတူဆင္းလာေတာ့ က်ီေလ်ာင္ကိုအရင္သြားဖို႔ ဟဲ့ခ်န္းမင္ေျပာလိုက္တယ္။ က်ီေလ်ာင္ေခါင္းၿငိတ္ၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြနဲ႔ေဘးဘီကိုစူးစမ္းၿပီးေတာ့မွ ေပါင္မုန႔္ပူပူေလးႏွစ္ခုသြားဝယ္လိုက္တယ္။ သူ႔အတန္းကိုေရာက္ေတာ့ ခ်န္းလီဝမ္နဲ႔ လီယုရွင္းတို႔ သူ႔ကိုေစာင့္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။

က်ီေလ်ာင့္ႏႈတ္ခမ္းနားက အနာေဖးကိုျမင္ေတာ့ သူ႔ကိုလက္တုန႔္ျပန္လိုက္ၿပီဆိုတာသိလိုက္ၿပီး မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားၾကတယ္။

သူတို႔မေန႔ညကျပန္ၾကေတာ့ က်ီေလ်ာင့္ကို ေကာင္းရွန႔္ဆိုတဲ့သူက အေတာ္ေလးအဆင့္မရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုတာကို သတိေပးဖို႔ေမ့သြားၾကတယ္။ ေက်ာင္းတြင္းမွာ သူဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ေက်ာင္းျပင္ေရာက္ရင္ေသခ်ာေပါက္ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ သူတို႔ေတြသတိထားဖို႔လိုတယ္။