ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၈၃

{Zawgyi}

•သူ႔ေခါင္းသူေတာင္ ကယ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး•

က်န္းခ်ီရဲ႕ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတဲ့စေကးက အရည္အေသြးျပည့္မွီတယ္ဆိုေတာ့မွပဲ က်ီေလ်ာင္စိတ္သက္သာရာရေတာ့တယ္။

သူ႔ဖုန္းကိုကိုင္ထားရင္း ဟဲ့ခ်န္းမင္က သူ႔(က်န္းခ်ီ)ကိုက်ေတာ့ ဆက္သြယ္တယ္ သူ႔(ဟဲ့ခ်န္းမင္)ကိုက်ေတာ့ သတင္းေမးေဖာ္ေလးေတာင္မရဘူး ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ေျပာၿပီး တအီအီနဲ႔ကဂ်ီကေဂ်ာင္က်ကာ မေက်မနပ္ေျပာေနတာေတြကို နားေထာင္ေနရတယ္။

က်ီေလ်ာင္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ၿပဳံးသြားတယ္။ လမ္းေဘးနားက ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးကို ကန္ၿပီး ေႏြးေထြးစြာေျပာလိုက္တယ္ "လက္က သက္သာလာၿပီလား?" ဟဲ့ခ်န္းမင္ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျပန္ေျဖတယ္ "မသက္သာဘူး!"

သူအရမ္းစိတ္ရႈပ္ေနၿပီး ခုတေလာ က်ီေလ်ာင္သူ႔ကို ခပ္ခြာခြာေနတယ္လို႔ ခံစားမိေနတယ္။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဒဏ္ရာရေနတဲ့ လက္ေၾကာင့္အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကိုေတာင္မွ အထူးအခြင့္အေရးေလးတစ္ခုေတာင္ မရဘူး။ မဟုတ္ဘူးေလ လက္သိုင္းပတ္တီးစည္းထားရတာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ? ဒါက လွ်ာလႈပ္ရွား႐ုံေလးပဲ မဟုတ္ဘူးလား?

ဒီေန႔က်ေတာ့ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းၿပီး သူ႔ဆီကိုေတာင္ ဖုန္းေခၚရဲတဲ့သတၱိရွိေသးတယ္!

ဟဲ့ခ်န္းမင္ ဒီတိုင္းထိုင္မေနႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေသာ့ေတြယူၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္။

က်ီေလ်ာင္ တံခါးပိတ္သံၾကားေတာ့ ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ "မင္း အျပင္သြားမလို႔လား?" ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၿပီး တားလိုက္တယ္ "လက္ကမေကာင္းေသးဘူးေလ၊ အျပင္ကို ေလွ်ာက္ထြက္ေနတာမ်ိဳးကို ေရွာင္သင့္တယ္မဟုတ္ဘူးလား?"

ဒါကိုၾကားေတာ့ ဟဲ့ခ်န္းမင္ ပိုလို႔ေတာင္ ေဒါသထြက္သြားၿပီး ဖုန္းကို အားႀကီးနဲ႔ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ "ေယာက်ာ္းေရာက္လာၿပီး မင္းနဲ႔လာရွင္းတာကို ေစာင့္ေန!" အဲ့ေနာက္ ဖုန္းခ်ၿပီး ဓာတ္ေလွကားခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။