YAZ GÜNEŞİ GÖZLER

1.3K 33 5
                                    

  Hafif  acılar konuşabilir ama
  derin acılar dilsizdirler.
                      ( Seneca)

       Derin düşüncelerden  dayımın seslenmesiyle sıyrıldım.

-Almira!..
Sesinden telaşlandığını anladım.

-Efendim dayı.

-Yine mi daldın sen?,dedi.

Yanıma yaklaştığında gülümsemesindeki endişeyi gördüm.En azında hayatımda beni önemseyen  insanlar vardı.Azda olsa.

-Burası tehlikeli Almira.,dedi.

-Neden dayı?Burayı  seviyorum.Sanki tüm köy ayaklarımın altına serilmiş
gibi hissetiyor.,dedim manzaraya bakarak.Tek kelimeyle nefes kesici.

-Bir gün bu kayalıklardan düşeceksin diye aklım çıkıyor.,dedi.
İşte böyle korumacı bir dayım var.Bu
konuşmasına sadece tebesüm edebilmiştim.Bu tafrı hoşuma gitmiyor değil.

-Neden gülümsiyorsun sen bakayım?,dedi.

-Benim için endişelenmen beni gülümsetiyor dayı.,dedim tüm içtenliğimle gülünseyerek.

-Lafa daldık.Hadi!gidiyoruz.,dedi.

-Tamam siz gidin ,ben arkanızdan gelirim.,dedim.

-Acele et ama.,dedi.

-Edirim.,dedim.

Dayım ayrıldığında derin bir nefes aldım.Hayatta en masum ve saf duygu nedir?Bence anne sevgisi,şefkatidir.
    Annemi  kaybettiğimde daha sekiz
yaşındaydım.Annesizlik en büyük duyguyu beraberinde getirdi benim için.Yalnızlık.Her gözümü kapattığımda annemi görürdüm küçükken.Saçlarımı okşadığını,bana masal anlatığın anımsardım.
       Annemin adı Zehra'ydı.anılarını hayal meyal hatırlıyorum.Şöyle gözümü kapattığımda annemin uzun,ince kirpikler ve onların altında
yaz güneşi gibi içinizi ısıtıcak kahve gözleri gözümde canlanıyor.Bana her kızım dediğinde içim kıpır kıpır olurdu.Ya o güzel uzun siyah saçları.Saçlarını hiç  açık bırakmaz,
hep toplardı.Bir keresinde ona neden saçını açık bırakmadığını sorduğumda hüzünle bana  bakardı.Saçlarımı okşayarak "Çünkü özlediğim birini hatırlatıyorda ondan ."derdi.
Çok güzeldi benim annem.O hayatımın tek neşesiydi.O gittiğinde ruhumdan oldum ben.
Her resim yaptığımda onu çizerdim.
Kötü çizdiğimde bile beğenirdi annem.
Annem gülleri severdi.O cehennemde kendine bir cennet kurmuştu.Güllerle doldurmuştu bahçesini.Günü çoğunu orda geçirirdik.
    Neden bu kadar çabuk gittin anne.
Bazen düşünüyordum da acaba bir şeyleri değiştirebilir miydim?

Merhaba arkadaşlar ilk defa kitap paylaşımı yapıyorum.Bölüm biraz kısa olmuş olabilir ama ilerki zamanda daha uzun yazarım.Umarım beğenirsiniz...

MÜPHEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin