MÜPHEM

FİNAL

Sabır saaadeti edebi kalır.
Sabır kimde ise o nasip alır.
                   (Yunus Emre)

                   MURAT'TAN

Almira'yı kanlar içinde görünce sanki her şey elimden alınmış gibiydi. Şimdi amelyat masasında ölüm kalım savaşı veriyordu.

Zehra Teyze'nin  Sinan Amca'ya atığı tokatla herkes onlara dönmüştü. Herkesi şaşırtan şey tokat değil Zehra Teyze'nin kurduğu cümleydi. "Neden kızımı benden ayırdın?"demişti. Aras araya girdi. Kimse ne olduğuna anlam veremiyordu. Zehra Teyze öfkeli görünüyordu. Ali Dayı Zehra Teyze'yi sakinleştirmeye çalışıyordu. Sinan Amca hiçbir tepki vermiyordu. Boyun eğmiş gibiydi.

-Eğer kızıma bir şey Mardin'i başına yıkarım.,dediğinde Ali Dayı yanına oturtu.
Sanki önceden tanışıyorlar gibiydi.
Burda ne oluyor anlamıyorum.

Amelyathane kapısı açıldığında oraya yöneldim.

-Ne oldu Doktor bey ?Almira iyi mi?,dedim.

-Şimdi bir şey söylemek zor. Çok kan kaybetmiş. Acil 0RH Pozitif kana ihtiyaç var.Aranızda aynı kan grubundan olan var mı?,dediğinde Sinan Amca öne çıktım.

-Aynı kan grubundayım.,dediğinde doktor bir hemşire çağırıp Sinan Amca'dan kan almasını söyledi.

Amelyat tam beş saat sürmüştü. Herkes bir yerde oturmuş Almira'nın amelyathaneden çıkmasını bekliyordum. Amelyathane kapısı tekrar açıldığında herkes kapıya yığıldı.

-Kız kardeşim nasıl?,diye sordu Salih.

-Kurşunu içerden çıkarmak sandığımızdan da zor oldu ama kızımız dayanıklı çıktı. Almira'yı normal odaya alacağız.,dediğinde hepimiz bir oh çektik.

-Ne zaman görebileceğiz?, dedi Zehra  Teyze.

-Bugün olmaz ama yarın görüşmenize izin vereceğiz.,deyip yanımızdan ayrıldı.Ardındanda sedyede Almira çıktı.  Oldukça solgun görünüyordu. Normal odaya alındığında herkes Zehra Teyze'den ve Sinan Amca'dan bir açıklama bekliyordu.
Sonuda Aras konuşmaya başlamıştı.

-Şimdi burda neler olduğunu biriniz analtacak mı?, dedi.

Herkes oturmuştu. Söze Zehra Teyze  girdi.

-Kemal abimin en yakın arkadaşıydı.
Onu abi  gibi sevmiştim ama o bana farklı bir gözle bakıyordu. Sonra Sinan ile evledim. Bunu hazmedemedi. Beni arayıp rahatsız ederdi. Bunu Sinan'a bahsetmemiştim. Çünkü Kemal'in takıntılı olduğunu biliyordum. Sonra bir gün Sinan öfkeyle kinağa geldi. Benim Kemal ile ilişkim olduğunu düşünüyordu. Ne kadar söylesemde inandıramadı. Sonunda evden ayrılıp abime gittim. Birkaç gün orda kaldım. Birkaç gün sonra abim beni dışarı çıkarmak istedi. Beraber çıktık. Ama kendimi Kemal'in kollarında buldum. Abim beni o adama verip gitmişti. O konaktan kaçmayı çok denedim ama her defasında yakalandım. Sonra hamile olduğumu öğrendim. Kemal'in bunu öğrenmesinden çok korkuyordum. Çünkü bana hiç dokunmamıştı. Bir gün elime bir fırsat geçti. Çok sarhoştu. Üstüme sarldırdı ama sonra sızıp kaldı. Sabah hiçbir şey hatırlamıyordu. Almira'yı kendi kızı olarak biliyordu. Sekiz yıl sonra bir şekilde her şeyi öğrendiğinde küplere bindi. Tartıştık. Silahı belinden çıkartıp ateş etti. Yere düşerken kafamı sert bir şeye çarptım. Hafıza kaybı geçirdim...

Fatma Teyze'nin anlattıkları hepimizi şaşırtmıştı. Almira Sinan Amca'nın kızıymış. Hepimizi öfkelendirense Zehra Teyze'nin hatırlamasını engellemek için Sinan Amca'nın ilaç vermesiydi.

                  Almira'dan

Gözlerimi açtığımda  bembeyaz tavanla karşılaştım. Burnuma hastane kokusu geliyordu. Bir an neden burda olduğumu sorguladım. Sonra vurulduğumu hatırladım. Kapını açılmasıyla hemşire içeri girmişti.