MÜPHEM

KARA GECE

   Ne cenneti merak ediyorum
   ne de cehennemi çünkü  ben
   Annemi gülerken de gördüm
   ağlarken de.

  Annemi öyle görünce koşarak odaya
daldım.O adamın elideki silahı gördüm.Ayakta annemin bedeninin yanında öylece durmuş onu izliyordu.
Benim  girdiğimi görünce  silahı  bana
doğrultu.Korkudan gözlerim büyümüştü.Üsten beni süzdükten sonra tisiniyormuş gibi bir yüz ifadesi
vardı.
-Hepsi senin yüzünden.Sen olmasaydın beni sevebilirdi.,dedi.
Yüzünde nefret  okunuyordu.Yerde boylu boyunca yatan anneme baktım.
Ne kadar da solgun görünüyordu.

-Şimdi senide biricik annenin yanına
göndereceğim küçük şeytan.,dedi.
Kanlanmış gözlerinden  sarhoş olduğu
belliydi.Tetiğe bastığında gözlerimi
kapattım.Canımı yanmasını beklemiştim ama olmamıştı.
Gözlerimi açtığımda elindeki silahı Davud,o adamın sadık yardımcısı, tavana doğru kaldırmıştı.Kemal Karaca öfke dolu bakışı ona çevirdi.

-Ne yapıyorsun lan sen.,dedi.Sesi
çok sert çıkmıştı.Davud elindeki
silahı alıp beline yerleştirdi.

-Ağam ne yapıyorsun o daha bir çocuk.,dedi.

-Ne bakıyorsunuz lan kızı odasına  götürün.,diye devam etti.

Korumalarda şaşırmış görünüyorlardı
Haklıydılar.Kim küçüçük kızını öldürmek isterdi ki.Ama o adam böyle biriydi.
Neden kimse bir şey yapmıyordu.
Annem iyice kan kaybediyordu.
İki adam kollarımdan tutup beni odadan çıkardıklarında sadece anne diyebilmiştim.Sesim o kadar cılız çıkmıştı ki ben bile zor duymuştum.
Hayır annemi benden almalarına izin
veremezdim.Çırpınmaya başlamıştım.
Her hareket ettiğimde kollumu sıkıyorlardı.Bu canımı yakıyordu ama annem için bunu yapmalıydım.

-Bırakın beni.Anneeee.,desemde beni
bırakmamışlardı.Nasıl bu kadar acımasız olabilirlerdi ki.Bu adama vicdanlarını  mı satmışlardı.Avazım çıktığı kadar bağırdım.

-Anneeee.

Boğazım yanmaya başlamıştı.Beni odaya attıktan sonra üzeime kapıyı
kilitlemişlerdi.Oda karanlıktı.
Ağlamam şiddetlenmişti.Çok korkuyordum.Hızla kapıya yönelip  yumruklamaya  başladım.

-Anneee!Çıkartın beni burdan.
Annemi istiyorum ben.

Kimse gelmemişti.Artık yalnız olduğumu o an anlamıştım.Çabalamamı faydasız olduğunu anladığımda sırtımı kapıya dayadım.Çömelip bacaklarımı karnıma çektim.Bu küçük  bedenden ancak bu kadar oluyordu.Başımı dizlerime koydum.Annemin yanımda
olması için neler vermezdim.O pozisyonda ne kadar kaldım bilmiyorum.

-Almira iyi misin?

Tanıdık sesi duyunca başımı dizlerimden kaldırdım.Kesilen ağlamam yeniden başlamıştı.

-Salih çok korkuyorum.,demiştim. Kapıya dömüştüm.

-Tamam Almira bak ben yanındayım.
Korkma sen.,diyerek beni teskin etmişti.

-Burası çok karanlık.,dedim.

-Şimdi senden söyleneni yapmanı
istiyorum.Tamam mı?

-Tamam.,demiştim.
Sakin olmalıyım.Salih gibi soğukkanlı
Olmalıyım.

-Odada sandelye var mı Almira?

Karanlıktan bir şey görmesemde Annemin makyaj masasının yanında olduğunu bildiğimden

-Evet.,demiştim. 

-Sandayeyi getirip   ışığa yetişmek için
üzerine bin.,dedi .

Yavaş ve temkinli adımlarka makyaj masasına yaklaştım.Elimle etrafı kontrol ettim.Elime sandalye gelince
kaldırıp kapıya  yöneldim.Işıklar kapının  yanındaydı.Sandalyeyi yerleştirdim.Üzerine binip ışıları açtım.Oda aydınlanınca sandalyeden indim.Salih ses vermeyince  içimi bir korku salmıştı.Yalnız kalmak istemiyordum.

-Salih orda mısın?,ses gelmemesinden ürkerek.

-Burdayım Almira.Korkma.,deyip içime su serpmişti.

Eski pozisyonumu aldım.Kapını arkasında bile bana güç vermeye çalışan bir kardeşim vardı.

-Salih annem ...O nerde?,diye sordum.

-Bilmiyorum Almira. Seni götürdüklerinde kapıyı kapattılar bir şey görmedim.,dedi.Sesinde kabahat
işlemiş bir çocuk edası vardı.

O kadar ağlamıştım ki göz pınarlarım
kurumuştu.Acaba annem ne zaman gelecekti.

-Almira sans masal anlatmamı ister misin?

-Olur.

-Hangisini anlatayayım?

-Güzel ve çirkin.

Masalı anlatmaya başladığında gözlerim yorgunluktan kapanmıştı.
Salih'in sesiyle ağırlaşmış göz kapaklarımı açtım.

-Almira  uyun mu sen?,diye sormuştu.

-Uykum var.,dedim.

-Yatağına git ,uzan. Yarın yine geleceğim.,dedi
-Tamam.,deyip yatağıma uzanıp uyudum.

       İki gün boyunca odada kilitli kaldım.Arada sırada Zarife teyze gelip yemek bırakıp gidiyordu.Annemi sorduğumda bir şey demeden gidiyordu.Bu iyice sinirimi bozuyordu.Her akşam Salih geliyordu.O olmasaydı delirirdim burda.
Üçünçü gün yatağıma uzanmıştım. Kapı açılma sesiyle yerimden doğruldum.Annemin geldiğini sanıp kapıya baktım. Kemal Karaca'yı
gördüğümde hayellerim suya düşmüştü.Yatakta hızla kalktım.
Bana neden öyle bakıyordu bu adam.
Cesaretimi topladım.

-Annem nerde?,dedim.

-Anneni mi özledin küçük  şeytan?
Bana böyle seslenmesi hoşuma gitmiyordu.

-Annem nerde?,sorumu yenileyerek.

-Seni bırakıp gitti.,dedi. Kendinden
emin görünüyordu.Kesinlikle yalan.Annem böyle bir şey yapmaz.

-Hayır annem beni  bırakmaz.,dedim.
Bunu bağırarak söylamiştim.Sinirlenmişti.Yaklaşıp kolumdan tuttu.

-Bu kadar sohbet yeter.,dedi.Canımı
yakıyordu.
Beni mutfağa götürdü.Zarife teyze ve kızı vardı.Bizi görünce elindeki işleri bıraktılar.Şaşırmış görünüyorlardı.

-Bundan sonra o da burda çalışacak.,deyip beni öne itti.Kolumu bırakmıştı.Tam çıkacakken bize dönüp
-Alt kattaki odayı bunun için hazırla.,dedi.

-Tamam Ağam., dedi Zarife  teyze.

Nefret dolu bir bakış attıktan sonra çıkmıştı.
-İyi misin küçük  hanım?,dedi Zarife  teyze.

-İyiyim.Annrm nerde?

Anne ,kız birbirlerine baktılar.Eda yanına çömelip

-Küçük hanım,anneniz...o..o çok uzaklara gitti.,dediğinde bir gözyaşı firar etti gözlarimden.

BEĞENMEYI VE YORUM YAPMAYI
UNUTMAYÌN...

KEYIFLI  OKUMALAR....💓💓💓