MÜPHEM

AŞK DOKTORU

Toprak gibi sessiz olduğum an bil
ki; şimşek gibi gürlüyor feryadım...!
(Hz.Mevlana)

Sabah saat dokuz da uyandım.Geç uyanmıştım ama işim yoktu sonuçta.
Yengemler dün yorulduğumu bildiğinden beni uyandırmamışlardı.
Ne yalan söyleyim işime gelmişti bu durum.Sabah uyanır uyanmaz mutfağa damladım.Yengem ile dayımları Durmuş amcalar kahvaltıya çağırdıkları için oraya gittiler.Bu da demek oluyor ki bugün yalnız kahvaltı yapacağım.Dün doğru düzgün bir şey
yiyememiştim.Avludaki masaya kahvaltılıkları koydum.Çay da masadaki yerini aldıktan sonra bende
oturdum.Güzelce kahvaltımı yapıp masayı topladım.Mutfak tezgahına dayanıp bugün ne yapacağımı düşünmeye başladım.En iyisi yarım bıraktığım kitabımı okumaktı. Kitabımı odamdan aldıktan sonra avluya çıktım.Divana uzanıp kitabımı okumaya başladım.Kitaba o kadar odaklanmıştım ki telefonun çalmasıyla irkildim.Damağımı kaldırdım. Telefonumu açıp kulağıma
götürdüm.

-Alo!Salih.

-Esmer güzeli.Ne yapıyorsun?

Sesi aşırı mutlu mu çıkmıştı yoksa bana mı öyle gelmişti?

-Kitap okuyorum. Sen?

-Ben mi?Mmm...Şirketten çıkıp oraya geliyorum.

Salih ile sohbet etmeyeli çok uzun zaman olmuştu.

-Tamam o zaman ben çay demleyene kadar sen burda olursun.,deyip yerimden doğruldum.

-Beni tanıman güzel küçük kız kardeşim.,dediğinde gülümsemeden edemedim.

-Acele et abiciğim.Yoksa sen gelmeden çay soğur ona göre.

Sevinçim sesime yansımıştı.Salih'in
bana seslenişleri çok hoşuma gidiyor.
Biricik abimin bana olan sevgisini işaretiydi bu.

-Tamam geliyorum.,dedikten sonra telefonu kapatıp mutfağa geçtim.Çayı ocağa koydum.Salih gelene kadar bende kitabıma devam etmeye karar
verdim.Avlunun kapısı çaldığında kimin geldiğni tahmin edersiniz.
Kapıyı açtığımda Salih'in siyah takımıyla ateş ettiğini gördüm. Takımıyla uyumlu siyah gözlüğünü çıkartıp gözüme takmıştı.Dünyam kararmıştı.

-Beni kapıda mı bırakacaksın?,dediğinde kapı eşiğinde dikildiğimizi fark ettim.

-Bende akıl mı bıraktın sen.,deyip Salih'e yol verdim.Salih divana geçtiğinde ben de mutfağa gidip çayları getirdim.Salih'in karşısına geçip oturdum.

-Dayın ve yengen nerde?

-Onlar bir davete icabet etti.

-Buralar hiç değimemiş.,deyip etrafı
süzdü.

-Buralar değişmedi ama insanlar çok değişti Salih.

Eee!Salih efendi gittiğinde hesap sorma fırsatım olmamıştı ama şimdi fırsatım varken değerlendirmeliyim.Değil mi?

-Salih sen neden haber vermeden burdan ayrıldın.,diye devam ettim.

-Söyledim ya Almira aniden olan bir şeydi bu.

Hiç inandırıcı değil Salih.

-Sen her koşulda bana haber verirdin Salih.

Yani hayatımda en önemli kişiydi.
Bazen onunla konuşmadığımda bir yanı eksikti sanki.O abiden fazlasıyla benim için.İlk gittiği gün onunla nasıl tartışmıştım.Ertesi gün pişman olup özür dilemiştim.

-Almira bunun için gelmedim.Kız kardeşimle biraz zaman geçirmek için geldim ama sen gelmiş beni azarlıyorsun.

Haklı.O kadar zaman yok.Seninle sohbetye gelmiş sende tartışmak için yer arıyorsun.Gülümseyerek,

-Tamam,tamam.Konuyu kapattım.,dediğimde o benimle gülümsedi.

-İstanbul'da ne yaptın?İş hariç tabi.

-Bol bol gezdim.,

İstediğim cevap bu değil.

-Başka...

-Kıvranmayı keste ne diyeceksen de?,deyip çayından bir yudum aldı.
Beni nasıl da iyi tanıyordu böyle.

-Kız falan yok mu?,dedim tedirgince.

Lütfen olmasın.

-İşten vakit mi buldum ben.,dediğinde içime su serpmişti.İşte istediğim cevap bu.Ahh!Salih şu kız kardeşin olmasa evde kalacaksın.Kızlar konusunda bu kadar güvensiz olman o Ayça denilen cadı ve Kemal denilen adam yüzünden.Ama ben bu gidişata bir dur diyeceğim.Bir aşk doktoru(!) olarak sana vereceğim reçete tabiki
benim her zaman yanımda olan biricik arkadaşım GÜLİZ.

Bölüm kısa oldu ana lütfen affedin.
Telefonla ancak bu kadar oluyor.Gelecek bölüm bomba gibi olacak.👏👏👏