MÜPHEM

İMKANSIZ

Her şey vaktini bekler.
Ne gül vaktinden önce açar,
Ne güneş vaktinden önce doğar.
Bekle senin olan sana dönecektir...
                                    (Mevlana)

                       Murat'tan

Almira'yı odamda o dosyayla gördüğümde kesin bağırıp çağıracak sanmıştım ama öyle olmamıştı.Dosyayı masama fırlatıp çıkmıştı. Gözlerindeki öfkeyi görmüştüm.Aslında bağırıp çağırsaydı daha iyi olurdu.O zaman ne düşündüğünü anlamış olurdum.

Sayfaları dağılmış olan dosyayı toparlayıp çekmeceye yerleştirdim.

Sabah ilk işim tasarım departmanına girip tasarımları incelmekti.Ordaki işlerim bitince odama çekilip anlaşmaları incelemeye koyuldum.

     Kapının çalmasıyla kafamı dosyalardan kaldırdım.Gir dediğimde içeri Aras, Ahmet ve Emre girmişti.Aras ve Emre karşılıklı koltuklara geçip oturdular.Onları buraya ben çağırmıştım.DC ile olan antlaşmayı tekrar gözden geçirmeye karar vermiştik.İşimiz bitince Ebru'dan üç kahve istedik.Kısa süre içindede kahvelerimiz getirmişti.Kahvelerimizi içmeye başladık.

-Annen nasıl Aras?,dedi Ahmet.
  Aras kahvesinden bir yudum aldıktan sonra sehpaya bıraktı.

-Durumu gittikçe iyiye gidiyor.Eee!Artık annemde geldiğine göre Emre ile Nazlı'nın düğün hazırlıklarına başlarız.,dedi Aras.

Emre bunu duyunca beklentiyle bana baktı.

-Annemde bunu bekliyordu zaten.,dediğimde Emre yerine iyice kuruldu.Rahatlamış görünüyordu.

Bu hali beni gülümsetmişti.Kahvemden bir yudum  aldım.

-Abi dün Almira'yı senin çalışma odandan çıkarken gördüm.Çok sinirli görünüyordu.Ne yaptında sinirlendirdin kızı?,dedi Ahmet. Kaşılarım çatılmıştı.Emre ve Aras ise merakla bana döndüler.

Geçiştirmeye çalışmak gereksiz bir çaba olur.

-Almira odamda onun hakkındaki bilgilerini  topladığım dosyayı gördü.,dediğimde Emre gerilmiş,Aras ve Ahmet ise sorgulayıcı bakışlar atıyorlardı bana.Sonunda Aras konuşabilmişti.

-Neden Almira'yı araştırdın ki?Onu umursamadığımı sanıyordum.

-Umursamıyorum.,dedim.

-O zaman neden araştırdın?,diye devam etti Aras.

Bilmediğim bir şeyi nasıl açıklayabilirim ki.Aklıma gelen ilk şeyi söyledim.

-Kemal Karaca'nın kızı sonuçta her an ne yapacağı beli olmaz.,dediğimde Nazlı'nın sesiyle kapıya döndük.

-Abi!,dediğinde yanındaki Almira'yı fark ettimHepimiz ayaklandık.Hiçbir şey demeden hızla çıktı.Sanırım her şeyi duymuştu.

-Ne bakıyorsun abi?Ardına gitmeyecek misin?,dediğinde hızla odadan çıktım.Koşmaya başladığımda tüm çalışanlar bana döndü. Almira taksiye bindiğini gördüğümde güvenlikten arabamı aceleyle getirmesini söyledim.Arabam gelir gelmez bindim.Taksiyi gözden kaçırdığı sandığımda plakadan tanıdım.Onu takip etmeye koyuldum.
Taksiye korna çalsamda duymuyordu.
Bu böyle olmayacak en iyisi bildiğim gibi yapmaktım.Hızlanıp taksiyi geçtiğimde arabayı taksinin önüne kırdım.Taksi son anda fren yapmıştı.Arbadan indim.
Adam tam çıkacaktı ki Almira onu engelleyip kendisi çıkmıştı.Hayliyle sinirli görünüyordu.

-Ne yaptığını sanıyorsun sen?Hemen çek şu arabanı.,dedi.

-Ne kadarını duydun bilmiyorum ama gerçekten yanlış anladın.,dedim.

-Neyi yanlış  anladım Murat?Bana güvenmediğine mi?

Sesi tonu yükselmişti.

-Biliyorum.Öyle anlaşıldı ama öyle demek istemedim.,dediğimde ona yaklaştım.Yüzüne odaklandım.Yorgun görünüyordu.

-Bana açıklama yapmak zorunda değilsin.Her zaman yaptığın  gibi umursama.,dedi.

Haklıydı.Onca zaman umursamadığım kızı neden şimdi umursuyorum ki?Konaktada bunu yapabilirdim.Ama ben yapıyorum?Bir taksinin önünü tutup ona açıklama yapmaya çalışıyorum.

-Bende öyle düşünmüştüm.Şimdi arabanı çek.,dediğinde arabaya doğru yürüdüm.Arabayı çalıştırıp ters istikamete sürdüm.

Bana ne oluyordu böyle?Yüzüne bile  bakmadığım kız için neden bunca şey yapıyorum.

                   ALMIRA'DAN

Ne kadar da malsın.Nazlı'yla gitmemeliydin.Bu kadar saf olamam herhalde.Ama bunu öğrenmen iyi oldu.Neden gözyaşlarım akıyor anlamıyorum?Adam resmen seninle oyun oynamış.

Konağa gitmeden önce biraz hava almak için merkezde indim.Keşke Salih ve Güliz burda olsaydı.
Gözyaşlarımı silip bir parkta oturdum.Biraz daha oturduktan sonra kalktım.Bir mağzanın önünden geçerken bir kadına çarptım.Elindeki poşet yere düştü.Özür dileyip poşeti yerden alıp ona uzatığımda gördüğüm yüzle donmuştum.Kadın gülümseyerek poşetini aldı.

-Sorun değil.,deyip yanımdan geçip gitti.

Bu imkansız.Nasıl olur?Arkamı dönüp ona doğru koşar adım yürüdüm.Tam omzuna dokunuyordum ki bir elin ağzımı kapatıp siyah bir arabaya bindirmesi bir olmuştu.
Ağzımı kapatan adam kapayı kapatıp ağzımın üstündeki elini kaldırdım.Karşımda biraz yaşlı,uzun ve orta kiloda bir adam oturuyordu.

Bu adam da kimdi?

-Merhaba Almira.,dedi adam.

Beni nerden tanıyordu?

BEGENMEYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN...💞💞💞