MÜPHEM

Hayat belli olmaz

Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun.,dedi.
Öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o an.
Bozmadım...

(Özdemir Asaf)

Murat'tan

Görüşmeye gittiğimde gördüğüm yüzle şaşırmadım değil.O da beni gördüğüne şaşırmışa benziyordu.
Onunla konuştuktan aniden kalkıp kafeden çıktım.Kendinden taviz vermiyor.Babasının kızı.Bu kızdan hiç hoşlanmamıştım.Araca binip şirkete dönmüştüm.Annem bana Almira'nın numarasını vermişti.
Whatsapptan mesaj attım.Her aradığımda yengesiyle konuşmaktan
sıkılmıştım.İşlerim bitmiş eve gidiyordum.Sonra annemin benden babamın ilaçlarını istediğini hatırlayınca bir eczanenin önünde durup ilaçları aldım. Arabam binmiştim ki simsiyah elbisesiyle Almira'yı gördüm.Durakta bekliyordu.
Aracı çalıştırırken birkaç adamın Almira'yı süzdüğünüp gördüm.Kim olursa olsun bir kadındı.Onu eve bırakıp konağa döndüm.

Bir hafta geçip gitmişti.O günden sonra Almira'yı görmedim.Bugün isteme törwni vardı.Konakta geegin bir hava var.Annem bizi hazırlamakla meşguldu.Nazlı'da bu akşam için ayrı bir hazılık yapıyordu.Sonuçta Yılmaz aşiretinin biricik kızı.
Bende çalışma odamda dosyalarını inceliyordum.Kapının çalmasıyla dosyalardan başımı kaldırdım.Aras içeriye girmişti.Karşımdaki koltuğa geçti.

-Oğlum bu akşam kızı isteyeceğiz senin için.Sen hala işlerle uğraşıyorsun.,dedi.

-Bu zoraki bir evlilik olacak.Neden bunun efor sarf edeyim.,dediğinde yerinden doğruldu.

-Hayatın ne göstereceği belli olmaz Murat.Belki de o kaçtığın kızdan bir gün sen kovalarsın.,dediğinde bir an duraksadım.Bu olabilir mi?Hayır.Bunun olmasına izin vermem.

-Aras sen fazla mı dizi izliyorsun?,dediğimde Aras gülümsedi.

-Kız kardeşin sağ olsun.Ama hayla
aynı fikirdeyim.,dediğinde ayaklandı.

-Acele et biraz.Yoksa geç kalacaksın.Sonra kızı vermezler.,deyip odadan çıkmıştı.

Birkaç dakika sonra annem hazırlanmam gerektiğini söylediğinde
odama çekilip siyah takımı giydim.Aynada saçlarıma çeki düzen verdikten sonra aşağı indim.Herkes hazılanmıştı.Nazlı beni görünce yanıma yaklaştı.Endişeli görünüyordu.

-Abi biz çiçek ve çikolatayı almayı unuttuk.,dediğinde bir iç çektim.

-Tamam siz gidin ben arkanızdan gelirim.,dediğimde herkes araçlarına binip yola çıkmışlardı.Bende çiçek ve çikolatayı alıp arkalarından gittim.Herkes eve girmişti.Bende içeri girmiştim ki Almira'yı gördüm.Nutkum tutukmuştu.Çok güzeldi.Beni gördüğünde gerilmiş gibiydi. Kendime gelip elimdekileri ona verip içeriye girdim.Herkes yerini almıştı.Bende Aras'ın yanına geçip oturmuştum.Aras'ın yanında oturan Zeynep beni dürtüp kısık sesle konuşmaya başladı.

-Bu kız mı o adamın kızı?Bu bir melek kadar güzel.,dediğinde Almira'ya baktım.Melek kadar güzeldi ama babasına dönüp baktığımda tek gördüğüm şey iyilik nedir bilmeyen bir adam.Bu adamın kızı babasından farklı olamazdı.Yanındaki arkadaşı ona bir şeyler fısıldıkta sonra bana baktı.Ona bakmamadan rahatsız olacak ki bakışlarını kaçırdı.Birkaç dakika sonra kahve yapmak için eve girdi.Nazlı'nın kaş göz işaretinden kızın güzel olduğunu anlatıyordu karşıda otura Ahmet'e.Aras kulağıma fısıldamıştı.

-Geçen konuştuğumuz bu kız mıydı.,dediğinde ikimizde gülümsemiştik.

Almira kahve dağıtmaya başladı.Sıra bana geldiğinde ona bakmadan kahve aldım.Ona baktığımda kendimi tuhaf hissediyordum.Garip bir duygu uyandırıyordu bende.

Kahveler içildiğinde babam konuya girmişti.Almira'nın dayısı onay verdiğinde babam yüzüklerimizi takıp kurdaleyi kestiğinde bir an bakışlarımız kesişti.İkimizde bu zoraki evliliğe hazır değildik.Belki de iyi bir oyuncuydu.Transtan çıkıp el öpmeye başladık.Biraz daha oturduktan sonra kalktık.Konağa geldiğimizde herkes odalarına çekildi.
Bende duş almak için banyoya girdiğimde parmağımdaki yüzüğü fark ettim.Parmağımdaki yüzüğü komidindeki çekmeceye attım.Duşumu aldıktan yatağa attım kendimi.Aras'ın dedikleri düşünmeye
başladım.Asla böyle bir şey olmayacak.Göz kapaklarım istemsizce kapandı.

Yeni bir bölümle karşınızdayım.
Umarım beğenirsiniz...