MÜPHEM

O ADAM

         Kötülük  dünyada değil,
           kişinin yüreğindedir.
                           (Marquez)

  Her masalın kötü bir karakteri vardır.Bu masalın tek kötüsü  ise Kemal KARACA.Her masal mutlu sonla biterdi ama benim masalım ölümle bitti.
    Bir gün uykumdan uyanmıştım.
Yanımda annemi göremeyince yataktan çıktım Annemi aramaya koyuldum.Her yeri aramıştı ama  bulamadım.Sadece bir tek yer kalmıştı o da kemal karaca'nın odasıydı.Odadan bazı sesler geliyordu.Kapıyı araladım ve  o adamı
görmüştüm.Elinde kemeriyle yerde cenin pozisyonu olan annemi dövüyordu.Garip olansa annemden hafif iniltiler dışında ses çıkmamasıydı.Böyle bir durumda yardım istemesi gerekmez miydi?O adam acımasızca kemeri annemin o narin tenine darbeler indiriyordu.Bir ara durup anneme doğru eğilip

-Yalvarırsan durucağım.Eğer yalvarmazsan sabaha kadar döverim seni.,dedi.Harfleri yuvarlayarak söylemesinden sarhoş olduğu belliydi.

  Doğrulup vurmaya devam etmişti.
Donup kalmıştım.O adam benim babamdı.Babam bu kadar iğrenç bir
adam olamazdı.Baba kolluyup kollardı.
    Bunu daha fazla izleyemezdim.Tam içeri gireceğim sırada biri beni kolumdan tutup ordan uzaklaştırmıştı
Karanlıktan yüzünü seçemesemde küçük cüsesinden kim olduğunu anlamıştım.Salih.

Salih o adamın ilk eşi olan Leyla teyze'nin oğluydu. Yani benim  kardeşimdi.Pek konuşuzmadık.Annesi
de izin vermezdi.Sonuçta kocasının ikinci eşindendim.Salih birkaç özelliğiyle babasına  benzerdi.Benden
üç yaş büyüktü.

-Ne yaptığını sanıyorsun sen?,dedi beni odasına çekiştirerek. Benimle
ilk defa konuşmuştu.

-Babam annemi neden dövüyor?,
dedim.Ağladığımı o an fark etmiştim.

-Annen yapmaması gereken bir şey yaptıda o yüzden.,demişti.O kadar öfkelenmiştim ki bu sözüne.Onu göğsünden ittiğimde geriye sendeledi.

-Anneler asla hata yapmaz.,dedim.

Bu yaptığım şeyden sinirlemişti.

-Yaptı işte.Yoksa babam onu neden dövsün?,dediğinde ağlamam iyice şiddetlenmişti.Hayır,benim annem hata yapmaz.

-Gidip anneme yardım etmem gerek.,dedim. Kapıya yöneldiğim zaman önüme geçti.

-Seni de döver o zaman. ,dedi.

-Ama annemin canı acıyordur şimdi., dedim.Ağlamamı durduramıyordum.
Gelip bana sarıldığında bende ona karşılık vermiştim.Buna ihtiyaçım vardı.Daha yedi yaşındaki bir çocuktum ben.

-Annen seni canının yanmasını istemez.,dedi.Kendinde emin çıkmıştı
sesi.Benden ayrıldığında omuzlarımdan tutup boyu uzuun olduğundan eğilmişti.

-Şimdi oda git.Kimseye de bir şey deme.,dedi.

-Ama neden?,dedim.

-Kimse sana yardım edemez.Burdaki herkes babamızın adamı.,dedi.

Burnu çekip kolumla gözlerimi sildim.Annem için güçlü olmam gerek.Başımı salladım.Salih önümden çekildiğinde odadan çıkmıştım.Yavaş adımlarla odama girdiğimde annemin daha gelmediğini gördüm. Yatağa yatıp pikeyi üzerime çektim.Sonra annemin gelmesini bekledim.
Daldığım uykudan kapı gıcırtısıyla uyandım.Gözlerimi açmamıştımGelen annemdi.Beni uyandırmamak için adımlarına dikkat ediyordu.Banyoya girimişti. Uzun bir sürede çıkmamıştı.
Sanırım yaralarına bakıyordu.
Banyodan çıkıp yanıma uzandığında
onu sarıldım.Saçlarımdan öptüğünde
bir gözyaşı yanağıma düşmüştü.Aaah!Benim güzel annem sen ne çekmişsin.

O gün babamı kaybederken bir abi, bir dost bulmuştum.

YENI BIR BOLUM DAHA.YORUM VE BEGENMEYI UNUTMAYÌN..

KEYIFLI OKUMALAR........💕