MÜPHEM

CEZA

Olmaz dediğin ne varsa  hepsi olur.
Düşmem dersin  düşersin,
Şaşmam dersin şaşarsın,
Öldüm der durur, yinede yaşarsın...
                                  (Mevlana)

         Sabah  gözlerimi açtığımda yatakta olduğumu fark ettim. Koltukta   uyuyan Murat'ı gördüğümde dün olanlar gözümde şekilenmişti.Murat'ın beni duşa sokup soğuk suyu açması, kucağına alışı geldi. Murat'ın kıpırdanmasıyla gözlerimi kapattım. Bunu neden yapıyorsu? Diye sorsalar cevap veremezdim herhalde. Bu neden yaptığımı ben bile bilmiyorum. Belki onunla konuşmak istemediğimden ya da belki de onunla yüz yüze konuşmaya güç bulamadığımdan.

Koltuktan kalktığını
hissedebiliyordum. Elini alnıma koyduğunda ürperdim. Sanırım ateşimi kontrol ediyordu. Kapının sesiyle Murat'ın gittiğini anladım.
Gözlerim açtım. Yataktan doğrulduğumda yer yanım ağrıyordu.
Yataktan çıkıp banyoya girdim.Başım da ağrıyordu. Ayağa kalktığımda hissetim bu acıyı. Aynada yüzüme baktım. Gözlerim kızarmış altı morarmıştı. Yüzümde solgun görünüyordu. Çok bitkin hissediyordum. Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Kalbimde büyük bir yük varmış gibi hissediyordum. Nefes almakta zorlanıyordum. Üzerimi değiştirip balkona geçtim. Serin havanın  tenime çarpmasıyla üşüdüm. Derin bir nefes aldım. Kendimi hedefi olmayan bir gibiyim.
Nereye gidiyorum, nereye varacağım hiçbir fikrim yok. Tek bildiğim şey nereye gidersem gideyim derin bir çaresizlik karşılayacak beni. Dolaptaki tasarımlarımı olduğu koliyi çıkardım. En dipteki dosyayı çıkardım. Dosyayı açtığımda güllerini  sulayan annemin resmi karşıladı beni.
Diğer sayfayı çevirdiğimde bana kocaman gülüyordu. Sanki kalbimi yerinde sokuyorlarmış gibiydi. Bu iki resmi alıp kolileri yerine koydum. 
Yatağıma geçtim. Eskiden yakındık. Artık çok uzaktasın anne.

-Biliyor musun anne? Bazen o cehennemde dahi gülen sen, bana öyle bakardın ki sanki dünyaları bana veriyorlarmış gibi hissediyordum. Benleyken eksiktin anne. Ben senin en büyük cezandım. Çünkü her an sana o adamı hatırlatıyordum. Her anın acıydı, her anın keder. Mutlu ol anne. Sen bunu hak ediyorsun.

Resimleri çekmeceye koyup yatağa uzandım. Küçükken annemin hep mutlu olduğu bir yerde olduğunu ve benimde oraya gideceğimi sanırdım.
Tek bir konuda yanlış tahminde bulunmuşum. Oda onunda bir yerim yoktu.

Kapının  çalmasıyla yerimden doğruldum. Elinde tepsiyle Nebube Teyze içeri girmişti. Tepsiyi yatağın yanındaki komidene koyup yanıma oturdu.

-Nasılsın kızım?,deyip elini alnıma koydu.

-Ateşinde yok.,diye devam etti.

-Biraz yorgun hissediyorum o kadar.,dedim.

-Sana biraz çorba hazırladım. Sana iyi gelir.,dedi.

-Sağol ama pek iştahım yok.,dedim.

-Biraz içersen sana iyi gelir. Zaten dünde doğru düzgün bir şey yemedin.,dedi.

-Gerçekten iştahım yok. Eğer açıkırsam sana söz veriyorum bir şeyler yerim.,dediğimde ikna olmuştu.

-Tamam öyle olsun bakalım. Bir şeye ihtiyaçın olursa bana seslen olur mu?,dediğinde başımı salladım. Tepsiyi alıp odadan çıktı.

İkinci defa kapı çalmıştı.Bu gelenler ise Rojin ve Nazlı'ydı.

Rojin ve Nazlı kafasını kapıdan çıkarmıştı.

-Müsait misin?,dedi Rojin.

Bu halleri beni gülümsetmişti.

-Müsaitim.,dediğimde ikisinde içeri girmişti. Yatağıma oturdular.

-Nasılsın?,dedi Nazlı.

-İyiyim.,dedim.

Nazlı ve Rojin bir şey söylemek için kıvranıyordu. Sonunda Nazlı dayanamadı.

-Almira dün abimin yaptıkları için senden özür diliyorum.

Mahçup göründü gözüme.
Ellerini tuttum.

-Özür dileyecek bir şey yok Nazlı. Kapatalım bu konuyu.,deyip Rojin'e döndüm.

-Bizim küçük ağamız nasıl?,dedim.

-Ancak uyuttum.,dediğinde Nazlı gülümsedi.

-Bana öyle güzel ninni söylersen bende uyumam. İnsanın seni tekrar tekrar dinleyeyesi geliyor., dediğinde  Rojin'e döndüm.

-Sesin güzel mi?,dedim.

Rojin mütevazi davrandı.

-Yok ya o kadar da değil.,dediğinde Nazlı hemen atıldı.

-Yo gayette iyi.

-Benim için bir tane söyler misin?,diye sordum.

-Tabi söylerim.,dediğinde Nazlı ve ben yerimizde kıpırdandık.

Rojin şarkıya başladı.Şarkı bitince hayranlıkla Rojin'e baktım.

-Almira sana söyleyeceğim bir şey var.,dedi Nazlı.

Yüzündeki kocaman gülümsemesiyle iyi bir haber olduğunu anladım.

-Ne oldu?,diye sordum.

Nazlı Rojin'e baktıktan sonra tekrar bana döndü.

-İki gün sonra kınam var.,dediğinde onu tebrik ettim.

En azından mutlu olan insanlar vardı etrafımda.

BEGENMEYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMA...😇😇😇