MÜPHEM

ANLAŞMA

Unutma! Senin küle çevirdiğin kalbe,bir başkası üfleyerek can verir.

Belki kader,belki de tesadüftür tüm bunlar.Ama bildiğim bir şey varsa o da bu olanlar benim en büyük sınavımdı.Her yakarışımın büyük yıkımları oldu içimde.Kendimi ucubu bucağı olmayan bir karanlığın içinde buluyorum.Küçük bir umut ışığı arıyorum ama bulduğum tek şey sonsuz karanlık.Elimden tutan bir tutam insandan başka kimsem yok.
Ve ben kendi sonuma yürüyorum.

   
-Bu evliliği istemiyorum.dedi Murat.
Bunu beklemiyordum. Şaşkınlığı üzerinden attıp  sandalyemden doğruldum.

-O zaman neden burdayız.Gidip onlara istemediğini söyleyebilirdin.,dediğimde o da yerinden doğruldu.

-İkimizde onlarla baş edemeyeceğimizi biliyoruz.

Bilmiş bilmiş konuşması sinirlerime dokunmuştu.Ukala...

-Senin bir ağa olduğunu sanıyordum.,dediğimde sinirleri gerilmişti.

-Bana bak.Babamı vuran adamın kızıyla konuşmak benim için iyice mide bulandırıcı zaten.Bir de böyle konuşarak sinirlerimi yıpratma.

"O iğrenç adamın kızı falan değilim."
Bunu söylemeği çok isterdim ama bu her şeyi sarpa sarar.Sakin olmam gerektiğini kendime hatırlatım.

-Bu  evlilik sadece kağıt üzerinde olacak.İster kabul et ,ister etme.Bu sana kalmış.,deyip kalkıp gitti.

Bu neydi böyle?Evlenmeyi hiç düşünmemiştim ama böyle olacağını da tahmin etmezdim.
Açık olan saçlarımı geriye attım.
Salih için bu oyunu oynamalıyım.
Kafeden çıkıp  yürümeye karar verdim.Telefonumun çaldı.Çantamdan telefonumu çıkartıp baktığımda kaçışım olmadığını anladım.

-Efendim Güliz.,dedim.

-Almira şu an nerdesin acaba?,dediğinde sesindeki öfkeyi anlayabiliyordum.

-Merkezdeyim.,dediğimde bıkkınca ses verdiğini duymuştum.Bu patlamak üzere olan bir bombanın çekilen piminin sesiydi.Kesin elimde patlayacaktı.

-Hemen bana geliyorsun.

-Tamam geliyorum.,deyip telefonu kapatıp çantama attım.Bir taksi çevirip gideceğim yerin adresini verdim.Güliz'in bulunduğu sokağa geldiğimde şöfore parasını verip apartmana girdim.Güliz'in kapısını çaldığımda karşımda kızgın bir Güliz gördüm.İçeriye girdim.Salondaki koltuğa geçip oturdum.Güliz'de karşıma oturmuştu.Etrafı derin bir sessizlik kapladı.Güliz'de kollarını göğsünde bağlamış açıklama yapmamı bekliyordu.Bende ne söylemem gerektiğini düşünmeye başladım.Güliz bu sessizlikten rahatsız olacak ki söze başladı.

-Seni dinliyorum Almira.

Gerçekleri Güliz'e anlatamam.Anlatırsam kesin Salih'e söylemek konusunda ısrar ederdi.

-Güliz ben evlenmeye karar verdim.

Kollarını çözdüm.Ne söykediğimi idrak etmeye çalışıyor gibiydi.

-Sen ne saçmalıyorsun Almira.
Bu evliliği istemediğini biliyoruz.,deyip ayaklandı.

-Ben bu evliliğe bur sanş vereceğim.

-Sen iyi misin?Bu bir oyun mu sence?Canın sıkıldığında bir kenara atamazsın.,dediğinde bende ayaklandım.

-Bunun bende farkındayım.Ama kaçarak olmaz Gülüz.Bir şekilde yüzleşmeliyim.,dediğimde şüpheyle beni süzdü.Kesin bir şey anladı.

-Bir şey oldu değil mi?Seni bu evliliğe zorlayacak bir şey?,dediğinde yutkundum.Kuşkuyla gözlerini kıstı.
Biraz daha sessiz kalırsam her şeyi anlar.

-Beni zorlayacak ne olabilir Güliz?

-Orasını bilmiyorum ama yakında çıkar kokusu.,dediğinde yerime oturup koltuğa yayıldım.

-Artık bu konuyu kapatsak mı?Açıktım da.

-Bu seferlik böyle olsun bakalım.
Ben yiyecek bir şey hazırlayayım.

Güliz mutfağa geçtiğinde derin bir nefes verdim.Anlaması an meselesiydi.Telefonumdan gelen whatsapp mesaj sesiyle  telefonumu çantamdan çıkartıp mesaja baktım.Bilinmeyen numara.Bu da kimdi?Mesaja baktım.

Bilinmeyen numara:Numaramı kaydet.İki de bir yengenle konuşmak zorunda kalmayalım.

Mesajı okuduğmda  kim olduğunu anladım.Yazıyor imaresi gördüm.

Bilinmeyen numara:Cevap vermeyi düşünmüyor musun?

Cevap versem mi  vermesem mi?Bugün beni öyle bırakıp gitmişti.Anlıyorum o adam babasını vurmuştu ama bu beni onun suçuna ortak etmez.Suçlar şahsidir.

Bilinmeyen numara:Cevap ver.

Cevap vermeye karar verdim.

Ben: Tamam.

Rehbere girip numarayı  "Murat"diye kaydettim.Mesaj sesiyle Whatsapp'a girdim.

Murat:Tek kelime için beni bu kadar beklettin.

Kendini ne sanıyor?Herhalde  her dediğini yerine getiren bir köle sanıyor.En iyisi cevap vermemek.
Telefonu kapatıp mutfağa geçtim.Güliz menemen yapmıştı.
Sofrayı kurup oturduk.

-Eee!Görüşme nasıl geçti?

-Kim olduğunu bilsen?

-Kim?

-Hani şu işçiler için tartıştığımız var ya.,dediğimde lokması boğazında kaldı.Suyu ona uzattım.Suyu bir dikişte bitirmişti.

-Şu yakışıklı olan mı?,dediğinde başımı salladım.

-Nasıl biri peki?

-Biraz ukala o kadar.

Arkadaşıma yalan söylemek hoşuma gitmiyordu.Yemeklerimizi yiyip masayı topladık.Çay eşliğinde biraz sohbet ettikten sonra Güliz ile vedalaştıktan  sonra  bizim durağa doğtu yürümeye karar verdim.Uzak değildi sonuçta.Durakta beklemeye başladım.Önümde siyah bir araç durdu.Cam açıladığında onu gördüm.
Burda ne işi vardı bu adamın?

-Araca bin.
Bu kim oluyorda benimle böyle konuşuyordu.

-Kendim gidebilirim.

-Sana şu arabaya bin dedim.

-Bende sana kendim gidebilirim dedim.

Sinirlerim iyice gerilmişti.Bu kadar kaba olmak zorunda değildi.Tamam belki zoraki bir evlilikti.Ama onunla güle oynuya evlenmiyorum.

-Herkes bize bakıyor .Hemen bin şu arabaya.,dediğinde etrafa baktığımda haklı olduğunu gördüm.Rezil olmaktansa arabaya binmeyi tercih ederim.Arabaya bindiğimde yola çıktık.

-Neden çocukça hareket ediyorsun.,dediğinde ona döndüm.

-O zaman sen neden bu evliliği ben istemişim gibi davranıyorsun?

Direksiyonu sıktığında  sinirlendiğini
anlamıştım.

-Unutma bu evlilik senin için ne kadar güçse benim içinde güç.Anlıyorsun değil mi?

Önüme dönüp  sustum.Ne kadar da dengesiz biri bu?İlk olarak beni bırakıp gidiyor sonra da gelip beni arabayla evime bırakıyor.Camdan etrafı izlediğimde tanıdık evleri görünce köye geldiğimizi anladım.
Beni evin önüne bırakıp gitti.
Eve geldiğimde dayım ve yengem avluda oturmuş sohbet ediyorlardı.
Onların yanına gidip oturdum.Günümü sordukların da
onlara iyi olduğunu söyleyip odama çekildim.

KEYIFLI OKUMALAR...