MÜPHEM

GERİ DÖNÜŞ

Kimse ,görmek istemeyenler kadar
kör değildir.
                             (Jonathan swift)

        Karanlık yolun hızla  gidişini izliyordum camdan.Yola çıktığımızdan  beri  muvinden başka kimseyle konuşmamıştım.Yanımdaki kadında benimle konuşmaya çalışmış onu da kısa cevaplarla başımdan savmıştım.O da boşuna kürek çektiğini anlamış olacak ki  daha fazla zorlamamıştı.

Zaman akışına beziyordu bu yolun akışı.Zaman tanımıyordu insanı.Ne kadar küçük veya büyük  olursan ol.
Eskiden o konaktan kaçmıştı.Şimdi
yıllar geçmesine rağmen aynı yerdeyim.Zamanın  bazen ne getireceği belli olmaz.

Otobüsün durmasıyla muavinin "mola zamanı" diye bağardı.
Biraz hava alsam  iyi olacak.Otobüs çok havasızdı.Yanımdaki kadının kalkmayacağını anladığımda bana yol vermesini rica ettim.Otobüsten çıktığımda oksijenin yüzüme vurmasıyla  kendime geldim.Otobüste iyice mayışmıştım.Elimi yüzümü yıkamak için  tuvalete girdim.Aynadan kendime baktım.At kuyruğu olarak topladığım saçlarım biraz dağılmıştı.Yüzüme baktığımda  ise berbat göründüğümü fark ettim.
Saçları açıp tekrar topladım.Demine göre daha iyi görünüyordu.Makyaj yapmadığımdan dolay yanımda hiç makyaj  malzemesi yoktu. Bu yüzden yüzümü kurulamaktan başka bir şey yapmadım.Tam kapıdan çıkacakken yanımda oturan kadına  çarptım.Tedirgin görünüyordu.

-Özür dilerim.,dedim.

-Neden özür diliyorsun bu benim hattamdı.Aslında ben özür dilerim.,dediğinde elindeki notu bana uzattı.

-Bunu sana vermemi istediler.,dediğinde elindeki notu alıp almamakta kararsız kaldım.
Kim bana neden not gönderir ki?Salih olabilir mi?
Notu elinden aldım.

Otobüse binme.Seni almak için siyah bir araç gelecek.Ona bin.
Sakın  beni hafife alma.Yoksa canı yanacak olan ailenden biri olur.

Başımadan aşağı kaynar sular döküldü.Bu da kimdi? Beni ve ailemi nerden tanıyordu?Bu kesinlikle Salih değildi.Kıza bunu kimin ona verdiğini sormak için başımı nottan kaldırdığımda kızın çoktan gittiğini gördüm.Notu çantama attım.Hızla otobüse gidip muavinden bavulumu istedim.Muavin buna biraz şaşırmış gibi olsada bavulumu bana verip otobüse bindi.Otobüs kaltığında  siyah bur araç yanıma yaklaştı.Uber taksiye benzeyen bu  siyah araçın kapısını  ön taraftan inen bir adam açtı.Biraz tereddüt  etsemde sonuçta
ailem söz konusuydu.Araça bindiğimde hareket etti. gördüğüm m yüzle şoke oldum.

KEMAL KARACA.

Bu adamın burda ne işi vardı?Beni gördüğüne sevinmişe benziyordu.

-Akıllı bir kız olduğunu biliyordum.,dediğide yüzünde beni yukardan süzen bir bakış vardı.

-Benden ne istiyorsun?,dedim.

-Sevgili kızım(!).,dediğinde sesindeki
alayı anlamıştım.

-Kaçacağını biliyordum.Salih'in bu konuda sana öncülük ettiğini de biliyorum.Salih'e daha ne kadar yük olacaksın.,dedi.

Gözüm dolmuştu.Ama bu adamın yanında ağlayıp zayıflığımı gösteremezdim.Bir konuda haklıydı.
Salih'e her zaman yük olmuştum.
Gerçekler tekrar yüzüme sert bir tokat atmıştı.

-Senin için daha ne kadar kendinden taviz verecek.,dedi.
Bu saçmalıkları  daha fazla dinleyemem.

-Sen ne zamandır eveleyip geveliyorsun.Ne diyeceksen de.,dediğimde histerik bir kahkaha
attıktan sonra ciddileşti.

-Salih'i  tanırsın  o   fedakâr biridir.
Senin  için  benim şirketlerimin başına geçti.Sen istediğin gibi yaşa diye yaptı bunları.Sadece bu kadar değil senin için yaptıkları.,dediğinde dondum kaldım.Bu doğru olamaz.
Salih bunu yapmış olamaz.

-Onun için bir şey yapabilirsin herhalde.,dedi.Kendinden emindi.

Gözyaşlarımın akmaması için elimden geleni yapıyordum ama bu duyduklarımdan sonra güçleşmişti.
Salih babasından benim kadar nefret ediyordu.Benim hayatımı mahvettiği gibi onunkini de mahvetmişti Salih'in Ayça diye bir kız arkadaşı vardı.Kızı bilmem ama Salih seviyordu onu.
Salih kıza evlenme teklifi yapacağı gece kız onu terk etmişti.Salih ne olduğunu anlamamıştı.Sonuçta her şey iyi gidiyordu.Sonra birkaç gün sonra Salih babasının   Ayça'nın onunla ayrılması için yüklü bir para verdiğini öğrendiğinde deliye dönmüştü ve tüm mirastan veragat etmişti.Ama benim için bu fedakârlığı yapmıştı.O benim için bu kadar zorluğa göğüs geriyorken bende bir korkak gibi kaçmayı seçmiştim.Salih için her şeyi yapardım.

-Ne gibi?,demekle yetindim.

-Evlenmek.,dediğinde yüreğim sıkışmaya başlamıştı.

-Evlenmem Salih'e nasıl yardımcı olacak?,diye sordum.

-Gelin gideceğin aile bizim  en büyük rakibimiz ve düşmanımız biri.Eğer evlenirsen onlarla ortaklık kurma şansımız olabilir.Salih için bu fedakârlık edersin.Değil mi?,dedi.
Sesi emreder gibi çıkmıştı.

-Kabul ediyorum.,dedim.Sesim güç bela çıkmıştı.

-Bende öyle düşünmüştüm.,dediğinde
araç durmuştu.
Aynı adam kapıyı açtığımda dayımı evinin  önüne olduğunu fark ettim.
Araçtan indim.Bavulumu önüme bırakıp araça binip gittiler.
Zor tuttuğum gözyaşlarım akmaya başlamıştı.Beynimde tek bir cümle yankılandı.

HER ŞEY AİLEM İÇİN.

KEYIFLI OKUMALAR...