Bir kadın hayatta ne ister?
Almira bir tutam umut ve güven ister.
Peki hayat ona nasıl süprizler hazırlar.
Tek cevap kaderde saklı.
Hayatı sorumluluktan ibaret sanana bi adam .
Murat YILMAZ.Sorumluktan öteye gidemeyen bir hayat.
Onlar için aşk k...
Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler. (Orhan veli )
Sabah güneş ışığının yüzüme vurmasıyla uynadım.Ama gözlerimi açamıyordum yorgunluktan.Dün akşamın hayel olduğunu düşünmek istesemde kolumun zonklamasıyla tüm gerçekler önüme serilmişti.Bu hayata alışmak benim için güç olacak.
Bir iç çektikten sonra zorda olsa gözlerimi açtım.Yatakta doğrulup pikeyi üzerimden aldım.Ayağımı yataktan sarkıttım.Dün olanlardan odayı incelemeye fırsatım olmamıştı.
Oda ilk kattaydı. Yatağın karşısında balkon kapısı vardı.Sağında dev bir dolap dolabın sağındaysa banyo vardı.Yatağın solundaysa oda kapısı vardı.Kapının karşısında büyükçe bir koltuk yer alıyordu.Balkon kapısının yanındaysa boydan bir ayna ve makyaj masası vardı.Ortada da tüy bir halı vardı.
Yataktan çıkıp banyoya girdim.Elimi ve yüzümü yıkadım.Aynadan kendime baktım.Biraz solgun görünüyordum.Havluyu alıp elimi ve yüzümü kurulayıp banyodan çıktım. Dolabın yanındaki bavulumdan çiçek desenli bir elbise çıkartıp giyindim.Hafif topuklu ten rengi bir ayakkabı seçtim.Saçımı at kuruğu yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatak üzerindeki pijamayı katladım.Tekrar yatağın yanına koydum.En iyisi eşyalarımı düzenlemekti.Gözlerim kitaplarımı ve resim malzemelerimin olduğu iki koliyi aradı ama bulamadı.Kapının çalmasıyla arkama döndüm.Elinde kahvaltılıklarla dolu bur tepsiyi olan yaşlı bir kadın girdi.Tepsiyi koyuğun önündeki sehpaya koydu ve bana döndü.
-İstediğiniz bir şey var mı hanımım.,dedi yaşlı kadın.
Bana "hanımım" deyince bir garip hissetim kendimi.Sonuçta kadın benden fazlasıyla büyüktü.Bunu sonra hallederim.
-Şey... burda iki koli daha olması lazım.Acab nerdeler?,dediğimde hatılamaya çalışıyor gibiydi.
-Hayır siz bana nerde olduğunu gösterin ben alırım.,dediğimde itraz edecek gibi oldu.
-Siz bana sadece yerini gösterin yeter.,dediğimde başını salladı.Beraber odadan çıkıp aşağı,zemin kata, indik.Merivenin altındaki kolileri gösterdi.
-İsterseniz size yardım edeyim.,dedi kadın.Gerçek iyi biriydi ama kabul edemezdim o adamın benim hayatımda bir iz bile bırakmasına izin veremezdim bu yüzden işlerimi kendim halletmeliydim.
-Teşekkür ederim ama ben hallederim.,dediğimde mutfak olduğunu düşündüğüm yere girdi. İlk koliyi kaldırdığımda ağır olduğunu fark ettim.Kesin içinde kitaplarım vardı.Merdivenleri yavaş yayaş çıkıp odama gelmiştim.Koliyi koltuğun yanına bırakıp aşağı inip diğer koliyidi aldım.Allah'tan diğerine göre biraz hafifti.Merdivenleri çıkmıştım ki birine çarpmamla elimdeki koli yere düştü.Kolideki tasarımlarım yere saçıldı.Çarptığım kişiye baktım. Bu Ahmet'ti.
-Gerçekten özür dilerim.,dedi.
-Sorun değil.,deyip tasarımları toplamaya koyuldum.O da eğilip bana yardım etti.
Yerdekileri topladıktan sonra kalkıp elindeki bir tasarımları incelemeye koyuldu.
-Bunlar harika tasarımlar.,deyip elindekileri bana uzattı.Elindekileri aldım
-Teşekkür ederim.,dedim.
Elimdeki tasarımları koliye yerleştirdim.
-Neden sen taşıyorsun bunları.,deyip koliyi kaldırdı.
-Hayır ben istedim.,dediğimde koli ile odama yöneldi.Koliyi diğer kolinin yerine bıraktı.
-Tekrardan teşekkür ederim.,dedim.
-Hatamı telafi etmek istedim.Neyse ben artık gitsem iyi olacak.,dedi.
Odada tek başıma kaldım.Sehpadaki kahvaltıdan bir şey atıştırdım.Sonra kıyafetlerimi yerleştirmeye koyuldum.Kolilerin içinden bir kitap çıkartıp kolileri dolabın bir kenarına dizdim.Kıyafetlerle işim bittiğinde diğer bakım malzemelerini makyaj masasına dizdim.Sehpadaki tepsiyi alıp mutfağa götürdüm.Yaşlı kadın arkasını dönmüş sebzeleri yıkıyordu. Tepsinin çıkartığı ses ile kadın bana döndü.
-Ben tepsiyi getirmişti.,dediğimde tepsiyi elimden aldı.
-Pek bir şey yememişsiniz hanımım.,dedi.
-Pek aç değilim.,dedim. Odada depelenmekten sıkılmıştım.
-Burda oturmamın birvsakıncası var mı?,diye devam ettim.
Kadın içten gülümsedi.
-Ne sakıncası olacak hanımım.,dediğinde masaya geçtim.
-Şey bana hanımım demeseniz.Kısaca Mira deyi lütfen.,dediğimde tekrar gülümseyip kafasını salladı.
Kadın tekrar işine devam ediyordu. Oturmaktan sıkılmıştım.
-Yardım edebileceğim bir şey var mı?,dedim.
-Ben hallederim.,dediğinde ısrar ettim.Kalkıp yanına gittim.
-Lütfen.Sıklmaya başladım zaten.,dediğimde ikna olmuşa benziyordu.
-Tamam o zaman sen salata yap olur mu?Malzemeler orda.,deyip tezgahtaki malzemeleri gösterdi. Bende işe koyuldum.Nebibe teyzeye yemekte yardım ettim. O masayı kurmak için yukarı çıkmıştı.Yemek hazır olduktan sonra ateşi kıstım. Mutfaktaki masayı da ben kurdum.Nebibe teyzenin kocasıda burad şoförlük yapıyordu.Şinasi amca beni mutfakta gördüğüne şaşırsada ses etmemişti.Bende yanlarına geçip oturdum.Mutfakta onlarla yemek yemem onları şaşırtmıştı.Ama onlarda alışacaktı bende.
Yemekleri yedikten sonra ben mutfaktaki masayı topladım.Nebibe teyze de yukardaki masayı toparladı. Onlara iyi geceler deyip odama gidiyordum ki Murat'ın ikinci katta telefonla konuştuğunu gördüm.En iyisi o beni görmeden odama girmekti. Odama girio pijamalarımı giyip elimi ,yüzümü yıkadım.Komidinin üzerindeki kitabı alıp yatağa uzandım.Kitabı okumaya koyuldum.Balkondan serin hava içeriye sızıyordu.Uykum gelmeye başladı.Kitabı komidinin üzerine bırakıp pikeyi üzerime çektim.Gözlerim kendiliğinden kapanmıştı.
