MÜPHEM

HAMİLELİK

Özlemin  azı çoğu olmaz,ağırdır iştir.  
                       (Nazım hikmet)

Tam iki hafta geçti.Bu konakta monoton bir hayat geçiriyordum.Arada sırada Güliz ve Salih aramasa kafayı yiyeceğim burda.Nebibe teyze de iş veriyordu ama onlarda küçük şeylerdi.
   
         Sabah uyanır uyanmaz mutfağa indim.Saat altıydı.Nebibe teyze'de uyanmış kahvaltı hazırlıyordu.

-Günaydın teyze.,dedim.

-Günaydın kızım.
Erkencisin.,dediğinde tezgaha dayandım.

-Nebibe teyze burda sıkıntıdan patlıyorum.Artık uyumaktan her  yerim ağrıyor.Bana iş ver ama öyle küçük olmasın.,dediğimde gülümsedi.

-Ama kızım sen bu konağın gelinisin.,dedi.

Dışardan öyle görünsede aslında bu konakta sadece nefes alıyordum.Burdakiler için böyle bir anlam taşımıyordum.

-Nebibe teyze şu konuya bir açıklık getirelim bu konakta bir yerim olmadığını ikimizde biliyoruz.,dediğimde elindeki işi bırakmıştı.Yüzü düştü.Sanırım bunu ben dile getirdiğim için şaşırmıştı.
Konuyu dağıtmaya karar verdim.

-Hadi ama burda gerçekten sıkılıyorum.,dedim.

O da ikna olmuşa benziyordu.Tekrar gülümsediğinde olumlu cevap vereceğini tahmin etmiştim.

-Önlük şurda asılı.,dedi.

Kapının arkasındaki askılığı göstermişti.Askıdan önlüğü alıp işe koyuldum.

-Şimdi ne yapayım?,dedim.

-Dolaptan dört yumurta çıkar.Menemen yap.,dediğinde başımı salladım.Açık olan saçımı topuz yaptım.
  Sebzeleri yıkadım.Tavaya yağı koyup ocağa koydum.Biberleri doğrayıp içine attım.Biberlerde  pembeleştiğinde domatesleri  de içine attım.Son olarak yumurtaları ekledim.Menemen hazır olduğunda ocaktan aldım.Nebibe teyze'nin bana bakıp gülümsediğini gördüm.

-Ne oldu teyze?Neden bana öyle bakıyorsun?,dedim.

-Hiç ağa kızına benzemiyorsun.,dediğinde duraksadım.

Çünkü değildimde onda.Nasıl anlatabilirim ki olanları.Nebibe teyze yüzümün düşmesinden yanlış bir şey söylediğini sandığında sözü aldı.

-Yanlış bir şey mi söyledim?Kusura bakma kızım.Bazen çenem böyle düşüyor.,dediğinde onu sakinleştirdim.

-Yoo!Nebibe teyze.Yanlış bir şey söylemedin.Sadece aniden sorunca ne söyleyeceğimi şaşırdım.,dediğimde rahatlamışa benziyordu.

-Çünkü bir konakta değil bir köyde
büyüdüm de onda.,dedim.

-Nebibe teyze sen şunları yukarı götür ben burdaki işlerle ilgilenirim.,diye devam ettim.

-Olur kızım.,deyip kahvaltılıkları alıp mutfaktan çıktı.O çıkınca derin bir nefes verip işlerle ilgilenmeye başladım.Elimi yıkayıp arkamı döndüğümde Murat'ın kapıda dikildiğini gördüm.Yüzünde hiçbir duygu belirtisi yoktu.Bir an farklı bakmıştı bana.Bu bakışta ne bir öfke vardı ne de nefret.Belkide ben yanlış gördüm.Arkasını dönüp gitti.
Bir an kafam karışsada işime devam ettim.Mutfaktaki masayıyda ben hazırladım.Şinasi amca da gelmişti.

-Günaydın kızım.,dedi Şinasi amca.

-Günaydın amca.,dedim.

Şinasi amca yerine geçtiğinde bende bardağın doldurup yerime geçtim.Nebibe teyze'de gelip masaya oturdu.Kahvaltı işi bitince  masayı topladık.İşlerimiz bitince Nebibe teyze Fatma teyze için yukarıya kahve götürdü.Bende Güliz'i aramaya karar verdim.İlk denememde açmıştı.