Walang Forever pero Lifetime Meron (FALL)

Chapter 7 ( Revelations )

Kielzia's POV

Sobrang dame na ng hallway na nalakadan ko hindi ko pa din makita si Lewis. Tss.

Wala na siya nung pumunta ako sa kwarto namen kanina. Patay na neto, lagot ang plano.

Hays.

*Lakad-lakad

Psh. Asan kaya si Lewi---

At ayun nakita ko si Lewis kasama yung akala niya tatay ni Dhian.

Kaway ako ng kaway para kung lumingon siya dito e makita niya ako.

Tengene naman. Nakita nga ako ayaw naman niya lumapit.

Halika dito! May sasabihin ako sayo! I mouthed.

Jusme! Shunga talaga. Nakakunot noo lang siya at mukhang di ako maintindihan. Kumaway nalang ulit ako para lumapit. Akma siyang lalapit kaso bigla siyang hinila ni manong papasok sa elevator.

Naku nalintikan na dun.

So ano plano ko ngayon?

.

.

.

.

Adi ayun wala. Nganga kame. Tss. Diko na masusundan si Lewis neto. Mabuti pa bumalik nalang ako kay Sheen para malaman narin niya ang nangyari. Psh lagot ako ngayon.

*Lakad-lakad

Sheen's POV

Tahimik lang akong nakaupo sa kama at pinagmamasdan yung bracelette na binigay ni Dad kanina. Oo, hindi si manong Henry ang tatay ko. Sila ni manang Lyra ang personal butler ko. Silang dalawa ang nagalaga sa akin simula nung mawala ang Mom.

Mr. Silvero Dhian Fortageeis my real father and Mrs. Sheena Leona-Fortagee is my mother.

Sheen Dhiane Fortagee (Shin Dayan) is my real name. I'am the only daughter of the owner of Fortagee's University.

Siguro naguguluhan kayo noh? Kung bakit Shee Dhian Fort ang pakilala ko sa inyo nung una. May dahilan ang lahat..

*Flashback/Throwback*

Mom! *sniff *sniff. Why did you left us. Huwaaaaah!

My precious stop crying, its been 1 year since she left us. I know we can accept the truth that she will never come back. Si dad yan habang inakap ako.

Oo masyado akong naging mahina that time. Hindi ko kase matanggap na wala na si Mom.

I'am at Grade 7 that time, nung panahon na iniwan kame ni Mom. Namatay siya because of heart attack, nagaayos siya ng mga bulaklak sa garden ng bigla siyang inatake. Wala samen ni Dad ang may alam na may sakit siya kaya wala kameng nagawa. Masakit sobra, pakiramdam ko wala ng patutunguhan ang buhay ko.

Syempre lahat naman siguro ganun ang mararamdaman kung ganun din ang nangyari sa kanila. Haays.

Dahil nga wala na akong Mom at si Dad naman masiyado na naging busy. Dalawang company na kase ang hibahawakan niya simula nung namatay si Mom. Siya na magisa nagpatakbo sa Leona Corp. at sa Fortagee University.

Kaya ayun, wala na siyang time saken. Minsan nalang kame nagkikita at nagkakausap. Nalayo ako sa kanya. Sina manong at manang nalang lagi ang kasama ko.

When I entered Grade 8, naramdaman ko ang discrimination sa school na pinapasukan ko, sa school na pagmamay-ari namin. Halos lahat ng ginagawa ng mga tao sa paligid ko ay dahil sa utos ng Dad ko. Sobra ang pag accomodate saken ng mga teachers at staff ng school. Halos lahat ng student ang taas ng tingin saken. Ang saklap dun wala ni isa sa kanila ang gustong makipagkaibigan saken. Wala akong makasama at makausap.