Walang Forever pero Lifetime Meron (FALL)

Chapter 30 ( Still Hoping )

As I hear the conversation of Lewis and Yra about their plan to go abroad for their wedding after graduation. Nagpanting agad ang tenga ko, biglang gusto ko ng bawiin ang pagsagot ko kay Krause.

Yung gusto ko nalang magmakaawa kay Lewis na balikan na niya ako. But, I don’t have the power to do it. Minabuti kong tumayo nalang at iwan silang lahat, naiyak na ako sa harap nila. Ano pa nga ba ang dahilan para itago kong nasasaktan parin ako kahit 3 linggo na ang nakakalipas.

The hurt in my heart is still there na lalong lumalala ng malaman ko ang balak nilang pagpapakasal.

Wala na akong Makita, all went black. Basta ang alam ko lang nasasaktan ako, ang gusto ko ay makahanap ng lugar na pwede akong magpakamatay. Ganun din naman ang kahihinatnan kung mawawala din si Lewis sa buhay ko.

Grabe, I can’t take my words anymore. Ganito ko na talaga kamahal si Lewis, kaya kong isakripisyo ang buhay ko.

Suddenly, isang bola ang dumaan sa harapan ko at tumama sa glass window na nagging dahilan ng pagkabasag ni’to.

Bakit hindi nalang sa akin tumama yun? Sana nagka-head damage na ako ngayon, baka sakaling comatose na ako. Atleast wala na akong mararamdaman nun.

But, I feel something aching at my stomach. I was shocked upon seeing many bloods stain on my uniform and a piece of glass on it. I was unable to move, hindi ko kasi alam ang gagawin.

“Oh my God.” Kiel shouted as I face her.

“Sheen!” sigaw din ni Krause na sinusundan si Lewis.

Lewis was speechless but I can see the fear in his eyes.

Pakiramdam ko mas sumasakit ang pagkakatusok sa akin. Then, my knees breakdown and I fell down on the floor.

Krause and Kiel immediately run after me. “Kielzia call an ambulance please.” Krause commanded. Sumunod naman si Kielzia na kinuha ang cp niya may tinawagan. Habang si Lewis nakatayo lang nakatitig sa akin. He is still unmoving.

“Ouch.” I said. Kumikirot na kasi talaga yung bandang stomach ko. Tss. I can feel so much pain. I try to close my eyes at hinawakan lang ang kamay ni Krause habang wala pang rescue.

“Lewis! Look what’ve you done.” Galit na sabi ni Krause. Hindi na ako dumilat, pinakinggan ko nalang sila.

“I know. Kasalanan ko, pero hindi ko ginusto na mangyari lahat ng yan.” Malumanay pa naman ang boses ni Lewis.

“Hindi ginusto? You’re so heartless Lewis to do this to Sheen. Kung sana nung una palang hindi mo na siya pinaasa maiiwasan natin ang ganitong pangyayari.” Grabeng galit ni Krause, ano bang magagawa niya. E sa ayaw na nga sa akin ni Lewis. Please, sana naman dumating na ang medic.

Mamamatay na ako nakuha pa nilang mag-away.

“I’m not heartless and I know that this is right. My decision for our relationship was right.”

Huh? Kalian pa nagging tama ang manakit ng iba?

“No. Mali lahat ng ginawa mo. Walang tama kahit isa sa mga nagging desisyon mo!”

Oo, tama si Krause. Aminin mo ng mali ka Lewis ng matapos na lahat ‘to.

“No. I’m not wrong in my decision. Krause sabihin mo nga, kelan pa nagging mali magbigay ang kuya sa nakababata niyang kapatid?”

Luh? Bobo ba talaga si Lewis? Anong kapatid? Anong konekta nun sa pananakit niya sa akin?

“What do you mean? Hindi kita maintindihan.” Krause stated.