İNTİKAM ATEŞ'İ 🚬

FİNAL

Ölmeyiz... Biliyorum biz ölmeyiz. Bana olan sevgin tamsa aşkımız ölmez. Bana olan sevdan tamsa bitmez. Tek yapman gereken şey gerçekleri dile getirmen. Ben yalnızca adalet yerini bulsun istiyorum. Tek dileğim adalet yerini bulsun. Kocamın ellerinden tutarak sıktım. "Ateş adalet yerini bulsun istiyorum çok mu? İlerde kızımıza baban teyzeni öldürdü deseler hoşuna gider mi?"

"Ben katil değilim, kızımıza bunu güzel şekilde izah ederim."

"Kim biliyor bunu... Söyle senden benden başka kim biliyor. Kızımızın hep yanına olmayacaksın. İlerde büyüyen sana dair haberleri görecek... Babasını eli kelepçeli görecek. Aşkım bana inan adaletin yerini bulmasından başka bir arzum yok. Annene kin gütmüyorum, ona düşmanlık beslemiyorum. Yalnızca üstündeki suçtan kurtul Ateş, ben kocamın kardeşimin katili olarak kalmasını istemiyorum beni anla."

"Bilmiyorum Selda bilmiyorum. Annem düşününce kararsız kalıyorum. O benim annem ona bir şey olursa ne yaparım diye düşünmekten kendimi yiyip bitiriyorum." Ateş başını ellerinin arasına götürünce bende ellerimi elinin üstüne koydum.

"Ailem sana düşman her ne kadar seviyor gibi görünseler de içten içe bir kinleri var. Ben bunu yensem de onlar yenemeyecek. Eğer bugün gider adaleti geçte olsa sağlarsan hayatımız değişecek. Lütfen beni dinle."

"Neden anlamak istemiyorsun annem hasta oralarda yapamaz."

"Sen yalnızca anneni düşün. Bir erkek evlenince yeni bir yuva kurar, karısı canı yoldaşı olur. Bir adam çocukları için elinden geleni ardına koymaz. Ateş evlenince aile çöpe atılmaz yalnızca geri planda kalır. Sen bu dengeyi neden kuramıyorsun hangi ara anne kuzusu oldun. Sen yalnızca adaleti istiyorum."

"Sizi düşünmediğimi sanıyorsun? Seni her sarmaladığım da kokunu içime çektiğimde söylesem mi diye kendimle savaşa giriyorum. Selda bu söylediğin dile kolay... Yine de yapacağım sizin için gidip annemle konuşacağım."

"Konuş Ateş, eğer sen yapmazsan bunu ben yaparım."

"Anlamadım neyi yaparsın?"

"Anneni şikayet ederim. Artık bir tanığım da var. İnan bana kız kardeşim için bunu yaparım." Beni karşına mı alacaksın dediğinde evet, demiştim. İnsanın kardeşinden kendi kanından canından ötesi var mıydı? Bir koca bulunurdu ama aile bulunmazdı... Ateş ayağa kalkıp pes dediğinde nefretle bakan gözlerine baktım. Ben hata etmiyordum, yalnızca hak yerini bulsun istiyorum. Dünya üstünde kim olsa bunu isterdi.

"Ben şimdi çıkıyorum, annemle konuştuktan sonra karakola gideriz kendimi ihbar ederim. Büyük ihtimalle de nezarete atarlar sonra da duruşma gününe kadar alı koyarlar sende sevgili aileni ara bu sürede yanında kalsınlar bu durumda yalnız kalman doğru değil."

"Ailen diyerek ailemi öteleme Ateş, sen nasıl kendi canını düşünüyorsan bende kendi canımı düşünüyorum." Ne sanıyordu bu durum benim hoşuma mı gidiyor, bende üzülüyordum. Yine de kızımı düşünmek zorundaydım. Densizin biri çıkıp senin baban katil dese bununla nasıl başa çıkardım. Ateş, Allah'a emanet ol dediğin de sende demiştim. İçimden bir şey kopup gitse de buna mecburdum. Ateş ilk defa beni öpmeden evden çıkarken kapı çarpana kadar arkasından baktım.

Arabanın sessini duyuncaysa annemi arayarak olup bitenleri anlatmıştım. Annem şokla mı bilmem telefonu babama verip bir daha anlat demişti. Olanları bir kez daha anlattığım babam hemen geliyorum diyerek telefonu kapattı. Annemler gelene kadar Büşra'yı mı çağırsam diye düşünsem de yalnız kalıp kafa dinlemeye ihtiyacım vardı.

Hava kararınca saat dokuz gibi zil çalmıştı. Annemler diye düşünürken kapıyı açtığımda karşımda yalnızca babamı gördüm. "Baba, annemi neden getiremedin?" Babam eşikten içeriye girerken yüzündeki ifade beni ürkütmüştü. Sanki bugün kız kardeşim bir kez daha ölmüştü