Surrender To Me

chapter 46

"Hahhh..... " biglang napabangon si Glaxy sa kalagitnaan ng gabi. Beacuse of the horribol nightmare.

She is really sweating,that makes her loudly groaned,dahilan para magising ang batang natutulog sa kanyang tabi.

"Mommy.... " agad siyang napalingon dito at niyakap ito.

"I"m sorry baby, i'm so sorry! " she give him a tight hugged and kisses to his little one,dahil nadisturbo niya ang pagtulog nito.

Yumakap din ang maliliit na kamay ng bata, hanggang sa muli itong makatulog. But Glaxy wouldn't sleep again that moment, dahil sa lagi niyang napapanaginipan na para bang nangyari na ito noon.

Ngunit bakit wala siyang maalala? Lahat ng mga taong nasa panaginip ay hindi maaaninag ang mukha at may isang tao na tinatawag siya.
"Sino ba talaga ako? Why you've calling me Aravilla?" questioning her own. "Are you my husband? " na para bang may kausap siya.

Agad hinaplos ang wedding ring na suot niya, yes! She still wearing a ring,at ramdam niyang may asawa siya. Pero bakit wala siyang maaalala?

Ayon sa salaysay ng nakapulot sa kanya ay palutang-lutang siya sa dagat sakay ng isang malaking kahoy, at hindi nila alam kong ilang araw siya sa karagatan.

Halos mag isang taon din siyang nakatulog sa hospital, ang malala pa noon,makalipas ang isang buwan ay nalaman ng doctor na buntis siya, mabuti na lamang bago dumating ang due date niya ay nagising siya. Kaya naipanganak niya ng maayos ang isang malusog na batang lalaki. Kahit walang maalala si Glaxy ay niyakap niya agad ang kanyang pagkatao, lalo pa't inilabas niya sa sinapupunan ang isang napakagwapong bata.

Hindi man niya naalala ang lahat, ngunit ramdam niyang mahal na mahal niya ang tatay ng kanyang anak. Pinangalanan niya itong Gareth. Yes! Gareth Brylle.

But sad to say, she doesn't even know her real full name. Nang tinanong siya ng nurse,but everybody's in hospital calling her Amber Ignacio.

"Gareth Brylle Ignacio. " agaw ng ginang na nakapulot sa kanya. Ngumiti ito, kasama ang asawa.

Wala ng nagawa pa si (Glaxy) Amber, kundi ang ngumiti at tanggapin kung ano man ang kahihintan ng lahat ng ito.

"Your ring Hija!" nang sila na lamang dalawa ang nasa kwarto. Ibinigay sa kanya ang kanyang wedding ring.

"Suotin mo, it might give you an answers for all those questions on your mind. Kahit kami man, we had no idea what is happening to you. Maaaring nasa kapahamakan ang buhay mo ng mga araw na iyon, dahil kung may barko pa na lumubog. Mailathala ito sa buong bansa, pero wala. " paliwanang nito.

Tinitigan niya ang ring, bago isinuot at tumingin sa ginang. "Salamat po, dahil hindi mo kami pinabayaan ng anak ko. " sabay ang pagluha niya.

"Carolina Ignacio. Call me tita Carol. " sabay yakap nito sa kanya.

Simula noon ay itinuring na siya,bilang kapamilya ng mga Ignacio. Ibinigay sa kanya ang marangyang buhay, na para bang siya ang anak ng mga ito. Hindi namalayan ni Amber na tatlong taon na pala ag nakalipas.

At sa mga taong iyon ay ginugulo siya ng isang masamang panaginip na para bang nangyari ito sa kalagitnaan ng dagat, sakay ng isang yate. Halos mabaliw si Amber kapag napapanaginipan niya ito. Hanggang sa unti-unti niyang sinanay ang sarili, kaya kapag nanaginip siya nito ay nagigising na lamang siya. Hindi katulad noon na sisigaw siya at halos ayaw ng tumigil sa kakaiyak, takot na takot siya, kaya lagi niyang nadidisturbo ang pagtulog ng mag-asawa.

Pinakatitigan niya ang anak, napakagwapo nito. Wala man lang nakuha sa kanya, wala siyang idea sa mukha ng kanyang asawa, pero base sa porma ng mukha ni Gareth ay napakagwapo nito.