YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

ÖZEL BÖLÜM ❤ 1

Ay bir saniye hemencecik
göz yaşlarımı siliyorum vee, heh tamam!
Evet, ne diyorduk?

Aylar aylar aylaaaar sonra hepiciğinize merhaba dostlarım :')
Nasılsınız bakalım, görüşmeyeli?
Umarım iyisinizdir, aman iyi olun canım jncdkcd

Ahh böyle giriş yapmayı özlemişim vallahi duygulandım :')
Öhöm, neysem...

Bizleri özlediniz mi ayol kbffsjofer

Öyle olduğunu taa kalbimin en derin nacize yerinde hissettim
ve uzun zaman sonra nihayetinde
ilk özel bölümümüzle gelebildim, dostlarım.
Umarım beklediğinize değer güzel bir bölüm olurrrr!

Sizlerle yorumlarda buluşmayı özledim yahu!
Hadi gelin hasret giderelim biraz :')

İyi okumalar

Çok öpt<3

[ 5 Yıl Sonra ]

Derin bir nefes al ve geri ver.

Sakin ol. Sakin ol. Sakin ol.

"Bu kadar gerilecek bir şey yok, Mavi. Aylardır bu anı bekliyorum. Şimdi gerilmeye hiç gerek yok. Rahatla biraz. Sakinleş. Sakin ol." diyerek ayna karşısında kendi kendime konuşurken, çok kısa bir an gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım. Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğüs kafesimi olabildiğince zorluyordu. Şu an o kadar heyecanlı ve aynı zamanda o kadar mutluydum ki dostlarım hiçbir kelimeyle bu hissiyatlarımı sizlere anlatamazdım.

Tekrar uzun bir nefes alıp geri verdim. Gözlerim kapalı halde bir süre o halde bekledim. Fakat hemen bulunduğum odanın dışarısında olan, ve kapının kapalı olmasından dolayı, kulaklarıma boğuk gelen sesler topluluğunu işitmemle, ne yazık ki heyecanım azalmak yerine bir tık daha artmıştı. Sanırım çoğu davetli nihayet buraya teşrif etmiş olmalıydı. Ve bu demek oluyordu ki zamanım git gide daralıyordu.

"Ay vallahi gerim gerim gerilmekten çatlayacağım şimdi ya!"

Her ne kadar kendimi rahatlatmak için uğraş versem de ne yazık ki başarılı olamamam sonucu bıkkınlıkla gözlerimi açıp hızla ayağa kalktım. Derin bir nefes alıp verirken, aynı zamanda da bir elimle alev alev yandığını hissettiğim yüzüme serinlemek adına yelpaze yaptım. Fazla büyük olmayan odanın içerisinde bir ileri bir geri gidip gelirken bir yandan da dışarıdan gelen sesleri duymamak adına üstün bir çaba harcıyordum.

Ne kadar süredir buradaydım ve daha ne kadar burada bekleyecek zamanım vardı, bilmiyordum. Fakat ilerleyen zaman yavaş yavaş sonuna yaklaştığımı gösteriyordu. Bu durum hem beni oldukça mutlu ediyordu, çünkü aylardır bu anı sabırsız bir heyecanla bekliyordum, hem de oldukça geriyordu. Çünkü... Çünküsü... Sanırım buna verecek bir sebebim yoktu! Ah, hadi ama benim yerimde kim olsa aynı durumda olurdu! Bir kez daha ama bu sefer oldukça sesli bir şekilde nefes alıp verdim. Bakışlarım kısa bir anlığına, hemen karşımdaki duvarda asılı olan, saate kaydığında gözlerimi devirmeden edemedim.

"İyi ki bir beş dakikalığına gittin, Ece Hanım." dedim, kendi kendime söylenerek. "Allah bilir neyle meşgulsun şimdi, bir gelemedin!" Bıkkınca homurdandığım esnada tam da bu anı bekler gibi bulunduğum odanın kapısı bir anda aralandı. Bakışlarım hızla saatten kayıp aralanan kapıya gittiğinde gelen kişiye baktım. Bir elinde kapağı açık çikolata kutusu diğer elinde ise afiyetle yediği çikolata parçası ile içeriye giren Ece görüş açıma geldiğinde, benim aksime, şirince sırıttı.