YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

7.0

Selaam beBeq bEn keLebk

İyi okumalar

Çok öpt<3

*Bu kaçıncı yayımlamam bilmiyorum wattpad senin abv!*

"Kemal Bey?"

Egemen şaşkınlıkla biraz ilerimizde duran adama seslendiğinde bakışlarım istemsiz adama kaydı tekrardan. Her ne kadar adamı hayatımda ilk defa görüyor olsam da sanırım Egemen için bu öyle değildi. Anlaşılan bir yakınlıkları vardı. Bu düşünce ile beraber nereden tanışık oldukları kafamda büyük bir soru işareti oluşmasına sebebiyet verirken sessiz kalıp bu ikilinin konuşmalarına kulak kesildim.

"Merhaba efendim."

Adamın bana olan sert imajının aksine Egemen'e gayet samimiyetle cevap vermesi içten içe ona sinirlenmeme neden olsa da kısa sürdü. Fakat yine de asıl dikkatimi çeken bu değildi! Egemen'e 'efendim' diyerek saygı ifadesi kullanmış olması idi!

Neden resmi davranıyordu ki?

Hem de kendinden fazlasıyla küçük olan birisine?

"Merhaba."

Egemen de aynı şekilde adamı cevaplarken beynimin içinde git gide çoğalan soru işaretlerinin cevaplarını almak adına resmen kendimi zor tutuyordum. Beni durduran bir şey yoktu tabii ki ama yine de kaskatı kesilmiş vaziyetteydim. Sanki en ufak bir hareketim yanlış bir şey doğuracakmışcasına fazlasıyla gergin hissediyordum şu an. Bilemiyorum, belki de karşımda duran adamın bana karşı olan sert ifadesi idi buna sebep olan...

Düşüncelerim beynimin içinde çığ gibi git gide büyürken sessiz olmaya özen gösterdim ve titrek bir nefes verdim usulca.

Bakışlarım adının Kemal olduğunu öğrendiğim adam ile Egemen'nin arasında volta atarken, Egemen "sizi gördüğüme çok sevindim." dedi tebessüm ederek. Halinden anlaşılacağı üzere bu Kemal Bey Egemen'in sevdiği birisi olmalıydı. Onun Kemal Bey'e olan bu tavrı dikkatimi çekse de üzerinde durmadım.

Sonuçta tanıdığı ve sevdiği birisine karşı sert olacak değildi, değil mi?

"Ben de efendim," dedi aynı şekilde tebessüm ederek, Kemal Bey. "Uzun zaman oldu görüşmeyeli. Özlettin kendini."

"Haklısınız." Egemen'in bir eli ensesine gittiğinde bir tutam saçı karıştırdı. Yüzünden ise mahcup bir gülümseme vardı. "Öyle olması gerekti."

Kemal Bey'in bir anda resmiyeti bırakması ve şakayla karışık ağzından çıkan sözleri beni biraz şaşırtmış olsa da fazla üzerinde durmadım. Bakışlarım hızla Egemen'e kaydı. Başka bir şey demek yerine sadece kafa salladığında ise Kemal Bey derin bir nefes vererek huzursuzca yerinde hareketlendi.

Egemen biraz gerimizde duran evi işaret ederek, "gelin lütfen beklemeyin ayakta. İçeri girelim." diye kibarca eli ile evini işaret ettiğinde adam memnuniyetle gülümsese de bakışları kısa bir an bende durduğunda derince nefeslenip geri Egemen'e döndü.

"Sağ olun ama başka bir zaman inşallah." diyerek Egemen'in teklifini nazikçe geri çevirmesi ile bir an buraya geldiğim için pişman olmadım değildi, dostlarım. Sonuçta adam buraya öylesine gelmemiş olmalıydı fakat şimdi benim burada olmam onun gelme sebebini engelliyordu. Usulca nefeslenip alt dudağımı ısırıp yerimde huzursuzca kıpırdandım.