Chapter-3

1.5K 114 2
                                    

Zawgyi

"ဟဲ့ ဟန္ေစသာေရ၊ငါေျပာတာေရာၾကားရဲ႕လားဟဲ့"

ဝတ္ရည္ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္မၾကားေသးေသာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ဂုတ္ကိုအားပါပါတစ္ခ်က္႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ထိုအခါမွ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္ကာ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာသည္။

"နာလိုက္တာ အ႐ူးမ။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔အားႀကီးနဲ႔လာ႐ိုက္ေနတာလဲ၊နင့္အသားမဟုတ္တိုင္း"

"နင္ကပဲေျပာရေသးတယ္ေနာ္။ငါေခၚေနတာ အာေပါက္ေတာ့မယ္ သိရဲ႕လား။စိတ္ကဘယ္ေတြေရာက္ေနလို႔ ေအာ္ေနတာကိုမၾကားရတာလဲ"

"ဪ အဲ့လိုလား။ငါေသခ်ာမၾကားလိုက္လို႔ကို။ေဆာရီး"

"အခုမွမ်က္ႏွာခ်ိဳလာေသြးမေနနဲ႔။အယ္ ေနပါဦး။နင့္မ်က္ႏွာဘာလို႔နီေနတာလဲ"

"ဘယ္မွာနီလို႔လဲ။မ...မနီပါဘူးေနာ္"

"အမေလး စကားေတြေတာင္ထစ္ေနတာကို မဟုတ္ဘူးလုပ္ေနေသးတယ္ဟယ္"

"မစနဲ႔ေနာ္။ငါလုပ္လိုက္ရ"

"ေအးပါဟဲ့။မစေတာ့ပါဘူး။ဪ ေမးစရာရွိတယ္ နင့္ကို"

"အင္း၊ဘာေမးမွာလဲ။ေမးေလ"

"ခြန္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ရလား။ငါဖုန္းဆက္ရင္ ဆက္ပိတ္ထားတယ္ႀကီးပဲေျပာေနလို႔"

"အာ အဲ့ဒါသူဖုန္းနံပါတ္ေျပာင္းထားလို႔။ငါ့ကိုဟိုတစ္ေန႔ကပဲ ဖုန္းဆက္တယ္"

"အင္း၊ဘာေျပာလဲ"

"သူျပန္လာခဲ့မယ္တဲ့။ငါတို႔နဲ႔ေက်ာင္းအတူတူတက္မလို႔တဲ့"

"ဟယ္ တကယ္လား။အဲ့ေကာင္ကငါ့ကိုေတာင္ နည္းနည္းေလးမဆက္သြယ္ဘူးဟယ္။အက်င့္ပုတ္လိုက္တာ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုက္ၿပီပဲ သူျပန္လာမယ္ဆိုေတာ့"

"အမေလး အစ္မေတာ္၊ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား"

"ေပ်ာ္တာေပါ့ဟဲ့။မေတြ႕ရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ဟီးဟီး ၿပီးေတာ့နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ထိုင္ၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ"

"အာ ေတာ္စမ္းပါ။နင္ငါ့ကိုလူတိုင္းနဲ႔လိုက္ေပးစားေနတာလား"

"မဟုတ္ပါဘူး၊ခြန္းနဲ႔ပဲေပးစားတာပါ။ဟိုတစ္ေယာက္ကဒီတိုင္း ငါ့အထင္ကိုေျပာျပတာပါဟဲ့"

Not First But LastWhere stories live. Discover now