Zawgyi
"ဟဲ့ ဟန္ေစသာေရ၊ငါေျပာတာေရာၾကားရဲ႕လားဟဲ့"
ဝတ္ရည္ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္မၾကားေသးေသာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ဂုတ္ကိုအားပါပါတစ္ခ်က္႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ထိုအခါမွ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္ကာ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာသည္။
"နာလိုက္တာ အ႐ူးမ။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔အားႀကီးနဲ႔လာ႐ိုက္ေနတာလဲ၊နင့္အသားမဟုတ္တိုင္း"
"နင္ကပဲေျပာရေသးတယ္ေနာ္။ငါေခၚေနတာ အာေပါက္ေတာ့မယ္ သိရဲ႕လား။စိတ္ကဘယ္ေတြေရာက္ေနလို႔ ေအာ္ေနတာကိုမၾကားရတာလဲ"
"ဪ အဲ့လိုလား။ငါေသခ်ာမၾကားလိုက္လို႔ကို။ေဆာရီး"
"အခုမွမ်က္ႏွာခ်ိဳလာေသြးမေနနဲ႔။အယ္ ေနပါဦး။နင့္မ်က္ႏွာဘာလို႔နီေနတာလဲ"
"ဘယ္မွာနီလို႔လဲ။မ...မနီပါဘူးေနာ္"
"အမေလး စကားေတြေတာင္ထစ္ေနတာကို မဟုတ္ဘူးလုပ္ေနေသးတယ္ဟယ္"
"မစနဲ႔ေနာ္။ငါလုပ္လိုက္ရ"
"ေအးပါဟဲ့။မစေတာ့ပါဘူး။ဪ ေမးစရာရွိတယ္ နင့္ကို"
"အင္း၊ဘာေမးမွာလဲ။ေမးေလ"
"ခြန္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ရလား။ငါဖုန္းဆက္ရင္ ဆက္ပိတ္ထားတယ္ႀကီးပဲေျပာေနလို႔"
"အာ အဲ့ဒါသူဖုန္းနံပါတ္ေျပာင္းထားလို႔။ငါ့ကိုဟိုတစ္ေန႔ကပဲ ဖုန္းဆက္တယ္"
"အင္း၊ဘာေျပာလဲ"
"သူျပန္လာခဲ့မယ္တဲ့။ငါတို႔နဲ႔ေက်ာင္းအတူတူတက္မလို႔တဲ့"
"ဟယ္ တကယ္လား။အဲ့ေကာင္ကငါ့ကိုေတာင္ နည္းနည္းေလးမဆက္သြယ္ဘူးဟယ္။အက်င့္ပုတ္လိုက္တာ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုက္ၿပီပဲ သူျပန္လာမယ္ဆိုေတာ့"
"အမေလး အစ္မေတာ္၊ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား"
"ေပ်ာ္တာေပါ့ဟဲ့။မေတြ႕ရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ဟီးဟီး ၿပီးေတာ့နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ထိုင္ၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ"
"အာ ေတာ္စမ္းပါ။နင္ငါ့ကိုလူတိုင္းနဲ႔လိုက္ေပးစားေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ခြန္းနဲ႔ပဲေပးစားတာပါ။ဟိုတစ္ေယာက္ကဒီတိုင္း ငါ့အထင္ကိုေျပာျပတာပါဟဲ့"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
