Zawgyi
"ဟာသကားကၾကည့္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ငါရီရတာအူေတာင္နာတယ္"
"ငါကေတာ့ ရီရမရီရေတာ့မသိဘူး။အရမ္းroလြန္းလို႔ေလ လက္ကိုကိုက္ထားရတယ္။ေစာင္သာရွိရင္ ငါ့သြားရည္ေတြရႊဲေနၿပီ"
ဝတ္ရည္စကားေၾကာင့္ ဟန္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေၾကာင္သြားၾကသည္။သူတို႔ၾကည့္တာဟာသကားေလ။romanceကားမွမဟုတ္ပဲ။ၿပီးေတာ့roတယ္ဆိုရေအာင္လည္းroတဲ့အခန္းတစ္ခန္းတစ္ေလေတာင္မပါတဲ့ကားေလ။
"ဟင္ နင္ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း အိပ္မ်ားေပ်ာ္သြားတာလား။ဘယ္နားမွာsweetတဲ့အခန္းပါလို႔ နင္ကလက္ကိုကိုက္ထားရတာလဲ"
"ငါကရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီး လက္ကိုက္ရတယ္လို႔မေျပာပါဘူး။ငါ့ေဘးနားကအလြန္႔အလြန္roေနေသာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ေလ ဟင္းဟင္း"
"အဟမ္း ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ႔"
"အခုမွရွက္ရမ္းေတြေလၽွာက္ရမ္းမေနနဲ႔။ငါဗိုက္ဆာေနၿပီ"
ထို႔ေနာက္သူတို႔ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ထဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။မွာထားတဲ့အစားအစာေတြေရာက္ေတာ့ ဟန္ကစားဖို႔ၾကက္ေၾကာ္ကိုလက္လွမ္းလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ သူ႔လက္ကၾကက္ေၾကာ္ဆီမေရာက္မီ ဝတ္ရည္ကလွမ္းတားလိုက္သည္။
"ဟာ ဝတ္ရည္....ဘာလုပ္တာလဲ။ဗိုက္ဆာေနပါၿပီဆို"
"ေနပါဦး စားတာကဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္စားလို႔ရတယ္။ဓာတ္ပံုအရင္ရိုက္လိုက္ဦးမယ္"
"ေအးေအး ျမန္ျမန္ရိုက္ဟ"
ဟန္လည္း ဝတ္ရည္ကိုသာအေလၽွာ့ေပးလိုက္ရသည္။မဟုတ္ရင္ သူဒီတစ္ေန႔လံုး စားရဖို႔လမ္းစမျမင္ေတာ့။အဲ့လိုအစာမစားခင္ ဓာတ္ပံုရိုက္တာဘာအက်င့္လဲမသိ။အခုလည္း ၾကက္ေၾကာ္ကို ဓာတ္ပံုရိုက္တာကိုရႈေထာင့္ေပါင္းစံုကေနကိုရိုက္ေနတာ မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။မသိရင္ ၾကက္ေၾကာ္ကသူ႔ေကာင္ေလးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔။ၿပီးရင္ ဓာတ္ပံုထဲကၾကက္ေၾကာ္ကယူစားလို႔ရတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔။တကယ္ အေရးမပါတာေတြ။
ဟန္႔ရဲ႕ ဆူပုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ဆက္ ဝတ္ရည္ကိုေျပာလိုက္ရသည္။မေျပာလို႔လည္းမရ ဟန္႔မ်က္ႏွာကၾကက္ေၾကာ္မစားရရင္ လူထသတ္ေတာ့မည့္ရုပ္ႏွင့္။
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
