Zawgyi
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ ဆက္"
"ဟင္"
ဆက္ အခုဘာကိုၾကားလိုက္ရတာလဲ။ဟန္ကသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တာလား။သူအခုheart attackျဖစ္မလိုေတာင္ ခံစားေနရတယ္။သူေပ်ာ္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကိုမသိေတာ့ဘူး။
"ဟ.....ဟန္ ခုနကဘာေျပာလိုက္တာလဲ။ထပ္....ထပ္ေျပာပါဦး။ငါနားၾကားမ်ားမွားတာလားလို႔"
ဟန္သူ႔လက္ေတြနဲ႔ဆက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုကိုင္ကာ ဆက္ကိုမ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္စကားတစ္လံုးခ်င္းကိုပီပီသသေျပာလိုက္သည္။
"ဟင့္အင္း မင္းမမွားဘူးဆက္။ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္"
"အား ငါေပ်ာ္လြန္းလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟန္ရာ"
ဆက္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီးဟန္႔ကိုခ်ီရင္းပင္ထခုန္လိုက္သည့္အျပင္တစ္ပတ္ပါလွည့္လိုက္ေသးသည္။
"ဆက္ ျပန္ထိုင္ေတာ့ ငါမူးေနၿပီ"
"အာ sorryဟန္"
"ငါ့ကိုေအာက္ခ်ေပးေတာ့ေလ"
"ဟင့္အင္း ျဖစ္ႏိုင္ရင္ငါကငါ့ရင္ခြင္ထဲမွာ တစ္သက္လံုးထည့္ထားခ်င္တာ"
"အပိုေတြေျပာျပန္ၿပီ"
"တကယ္ အမွန္ေတာ့ကြာ ငါကငါ့ေမြးေန႔မွာအေျဖေတာင္းမလို႔ အခုမင္းကေပးလိုက္ေတာ့ ဟင္း"
"ဘာလဲ ရတယ္ေလ။အဲ့ဒါဆိုလည္းငါေပးထားတဲ့အေျဖကိုေမ့လိုက္ေတာ့"
"မရပါဘူး ဟန္ေနာ္။ေပးၿပီးသားစကားကိုျပန္ရုတ္သိမ္းလို႔မရဘူး"
ဆူပုတ္ကာ ကေလးႀကီးကိုေျပာေနေသာဆက္ကိုၾကည့္ကာ သူရီခ်င္လာသည္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔မွမလိုက္ ခၽြဲတတ္၊စိတ္ေကာက္တတ္တာမွလြန္ေရာ။
"ဆက္ရာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူမေနပါနဲ႔။ငါကစကားအျဖစ္ေျပာတာကို။စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ေလေနာ္"
"ဟင့္အင္း စိတ္မဆိုးေစခ်င္ရင္ကိုယ့္ကိုေခ်ာ့"
"အင္း ေျပာ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ"
"ကိုယ့္ကိုနမ္း"
"ဟင္"
"နမ္းလို႔......မနမ္းခ်င္တာလား။ရပါတယ္ အဲ့လိုဆိုလည္း..."
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
