Zawgyi
ဟန္အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။ကားေမာင္းလာသည့္တစ္ေလၽွာက္လံုး က်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ အျမင္အာရံုေဝဝါးကာ ကားကိုပင္ေကာင္းေကာင္းေမာင္း၍မရေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ား၏ဆဲျခင္းကိုပင္ခံလိုက္ရေသးသည္။
သူအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမႏွင့္ေဖေဖတို႔ကိုမေတြ႕ပါ။အင္း ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုသူတို႔တစ္ေရးတစ္ေမာေလာက္အိပ္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ သူဒီတိုင္းသူ႔အခန္းထဲသို႔သာတန္းဝင္ခဲ့သည္။
သူအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚတြင္လွဲလိုက္သည္။ကားေပၚမွာလိုပဲ မ်က္ရည္မ်ားကအထိန္းအကြပ္မဲ့စြားတစ္ဖန္က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ဒါသူခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ထပ္က်တဲ့မ်က္ရည္။သူကအခ်စ္ေရး ကံမေကာင္းတာထင္ပါသည္.....သူခ်စ္မိသြားတဲ့ သူတိုင္းကသူ႔ကိုမ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္သည္။
သူအခ်ိန္ခဏၾကာေအာင္ငိုၿပီးေနာက္ အိမ္ေနရင္းအက်ႌကိုလဲလိုက္သည္။ညေနက်ရင္ ဆက္လာမွမလား.....သူလာလို႔ဒီပံုစံအတိုင္းေတြ႕ရင္ ဘယ္သြားတာလဲဆိုၿပီး အေမးခံရဦးမွာ။သူအက်ႌလဲၿပီးေနာက္ ဝမ္းနည္းေနတာကိုခဏတာေမ့ေဖ်ာက္ရန္အတြက္ တစ္ေရးအိပ္လိုက္သည္။
ညေနေလးနာရီခြဲေလာက္မွာ ဆက္ ဟန္႔အိမ္သို႔ေရာင္လာသည္။ဟန္႔အေမကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဟန္အေပၚထပ္မွာဆိုေသာေၾကာင့္ အေပၚထပ္ရွိဟန္႔အခန္းသို႔တက္သြားလိုက္သည္။
သူအခန္းထဲဝင္ေတာ့ ဟန္ကအိပ္ရာေပၚမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည္။ေစာင္လည္းမျခံဳထားဘဲairconကိုလည္း အျမင္ဆံုးအထိထားထားသည္။
အစကေတာ့မႏႈိးဘဲထားမလို႔ လုပ္ေပမယ့္ ညေနေစာင္းအိပ္ရင္ဖ်ားမွာစိုးလို႔ သူဟန္႔ကိုႏႈိးလိုက္သည္။
"ဟန္ ထဦး"
".........."
"ဟန္ ဖ်ားမယ္။ထလိုက္ေနာ္"
"ဟင္ အင္း"
"အိပ္ပုတ္ေလး ထေတာ့။အခ်ိန္တိုင္းကိုအိပ္ေနတာပဲ"
"အင္း မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ဟန္ကလည္းေနာ္ ေမ့တတ္လိုက္တာ။ငါဒီေန႔အိမ္ျပန္ဖို႔ အဝတ္ေတြလာယူတာေလ ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
