Zawgyi
"ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ေပးလို႔ ေက်းဇူးပဲ၊ဆက္။မင္းလည္းအိမ္ကိုေကာင္းေကာင္းျပန္ဦး"
"အင္း၊မင္းလည္းနားေတာ့ေလ ဟန္။ပင္ပန္းေနၿပီမလား။ငါ့သြားေတာ့မယ္"
ဆက္၏ကားထြက္သြားၿပီးေနာက္ ဟန္လည္းအိမ္ထဲကိုဝင္ခဲ့သည္။ေျခလွမ္းမ်ားကေတာ့ ေလးလံလ်က္။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔မိဘေတြက ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ကာ တီဗီၾကည့္ေနသည္။သူလည္းျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြားလ္ုက္ၿပီး ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ဪ သားျပန္ေရာက္ၿပီလား။ဒီေန႔ေပ်ာ္ေရာေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား"
"ဟုတ္"
"သားေမြးေန႔ကိုဘာမွမေပးရေသးဘူး။ဘာလိုခ်င္လဲ ေျပာ"
"အခုေတာ့ေခါင္းထဲမွာဘာမွစဥ္းစားလို႔မရေသးဘူး။စဥ္းစားလို႔ရရင္ ေျပာမယ္ေလေနာ္"
"ဟုတ္ၿပီ။ဟုတ္ၿပီ"
"ဒါဆိုသားအေပၚမွာသြားနားေတာ့မယ္ေနာ္။ပင္ပန္းလာလို႔"
"ေကာင္းၿပီ"
သူ႔မိဘေတြကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ ဟန္အေပၚထပ္ကသူ႔အခန္းထဲကိုတက္လာသည္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ရာေပၚကိုအရွိန္ႏွင့္လွဲခ်လိုက္သည္။မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ကုတ္ခတ္လုပ္လိုက္ေတာ့ စီးက်လာေသာမ်က္ရည္တခ်ိဳ႕။
"ကိုကို၊ဒီေန႔ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့တာေတြက အမွန္မဟုတ္ဘူးမလား။ကြၽန္ေတာ္တကယ္႐ူးေတာ့မယ္ ကိုကိုရဲ႕"
လြန္ခဲ့ေသာတစ္နာရီခန္႔.....
ပိုင္ထြက္သြားေတာ့ ဟန္သူစားစရာရွိတာဆက္စားေနသည္။ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ပန္းကန္ထဲမွအရည္တခ်ိဳ႕က အက်ႌေပၚဖိတ္စင္သြားေသာေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းသူနာနာေခါက္ပစ္လိုက္သည္။အဲ့ေလာက္ေတာင္ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ရလား ဟန္ေစသာရာ။
"ငါ toilet ဘက္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္"
"ေအး ေအး၊အိမ္သာထဲမွာေတာ့ဗိုက္မျဖည့္ခဲ့နဲ႔ဦး"
"အိမ္သာထဲမွာက နင္ပဲဗိုက္ျဖည့္။ေျပာလိုက္ရင္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြႀကီးပဲ"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
