Zawgyi
မနက္ခုနစ္နာရီေလာက္မွာ ဟန္အိပ္ယာကႏိုးလာသည္။ကိုယ္ကိုမတ္မတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္ကာ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကုတင္ေပၚမွာေခါင္းေမွာက္အိပ္ေနေသာဆက္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ဆက္တစ္ညလုံး ဒီလိုအိပ္ေနတာလား။
"ဆက္၊ဆက္!ထဦး ေဟ့ေကာင္"
"ဟင္၊ႏိုးၿပီလား။သက္ေရာသက္သာလား။အားနည္းသလိုလိုေရာျဖစ္ေသးလား"
"ဟင့္အင္း၊အကုန္သက္သာသြားၿပီ။မင္းကဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီလိုအိပ္ေနတာလဲ။ဇာတ္ေၾကာေတြမနာဘူးလား"
"ဟင့္အင္း၊အာ့ မနာပါဘူး"
"မင္းငါ့ကိုလိမ္တယ္"
"ငါကဒီတိုင္းမင္းစိတ္ပူမွာစိုးလို႔"
"အိပ္ေရးေရာဝရဲ႕လား"
"အင္း၊ဝပါတယ္ အဟမ္း"
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္း ဟန္႔ကိုလိမ္လိုက္ရျပန္သည္။မိုးလင္းခါနီးေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုသိရင္ ဟန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာကို ျမင္ေယာင္မိေသး။ဟန္ကေတာ့ သူ႔ကိုမယုံသည့္ပုံစံႏွင့္ၾကည့္ေနၿပီး ခဏေနမွသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
"ေဆး႐ုံကဘယ္အခ်ိန္ဆင္းလို႔ရၿပီလဲ"
"အာ အဲ့ဒါက ခဏ၊ငါ nurse သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္"
"အင္း၊ျမန္ျမန္ေနာ္။ငါအိမ္ျပန္ခ်င္ေနၿပီ"
ဟန္႔ကိုေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွေျပးထြက္သြားသည္။သုံးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ nurse တစ္ေယာက္ႏွင့္အတူတူ အခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာသည္။Nurse မေလးက ဟန္႔လက္မွာ သြင္းထားေသာေဆးကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး စစ္ေဆးစရာရွိတာစစ္ေဆးေပးေနသည္။
"ဒါဆိုေဆး႐ုံကဆင္းလို႔ရၿပီေနာ္။လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြက ေကာင္တာမွာသြားထုတ္လိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်၊ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ဟန္႔လက္ကိုတြဲၿပီးေနာက္ ယူစရာရွိတာယူၿပီး ေကာင္တာနားကိုသြားလိုက္သည္။ပိုက္ဆံအကုန္ရွင္းၿပီးမွ ရပ္ထားေသာကားနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ကားေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဟန္ျဖန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုင့္ဆီမွေခၚထားေသာဖုန္းမ်ား။သူ႔အေၾကာင္းမစဥ္းစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ကာ ဖုန္းကိုအိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
