Zawgyi
"ဝတ္ရည္"
"ဘာလဲ"
"ကိုကိုကေလထူးဆန္းေနသလိုပဲ"
"ဟင္၊ဘယ္လိုထူးဆန္းတာလဲ"
"အဲ့ဒါေတာ့မသိဘူး။ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ငါ့အေပၚအရင္ကထက္စာရင္ ေအးစက္သြားသလိုမ်ိဳးပဲ။နင္ေရာဘယ္လိုထင္လဲ"
"အယ္ ငါ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ပုံမွန္ပါပဲ။နင္ဒီတိုင္းအေတြးလြန္ေနတာ ေနမွာပါ"
"ဟုတ္မွာပါ။ငါ့ဘာသာငါေလွ်ာက္ထင္ေနတာ။ကိုကိုကငါ့ကိုခ်စ္တာပဲကို"
"စားေလ။နင္ဘာမွေတာင္ သိပ္မစားရေသးဘူးမလား"
"ဗိုက္သိပ္မဆာလို႔"
"အာ..."
ဝတ္ရည္ကအသားကင္တစ္ခုကို ပါးစပ္နားေတ့ေပးလာေသာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။ရင္ထဲမွာ တစ္ဆို႔တစ္ဆို႔ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိ။ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့ အားေနသည့္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္သူ႔ပါးစပ္ကို အတင္းဟခိုင္းကာ အသားကင္ကိုေကြၽးလိုက္သည္။
"ေခြးေကာင္၊အလကားေနရင္း မူမေနနဲ႔။ငါ့လက္ေညာင္းတယ္"
ဟန္သူ႔ကိုျပန္ေျပာမလို႔ျပင္ေနတုန္း ဖုန္းလာေသာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ခုံေပၚမွာခ်ထားေသာဖုန္းကိုယူလိုက္သည္။ဆက္ ဖုန္းဆက္တာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲရွိအသားကင္ကိုျမန္ျမန္ဝါးရင္းႏွင့္ပင္ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။
"ဟယ္လို ဆက္၊ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ"
"ဟိုေလ ငါေျပာစရာရွိလို႔။အဲ့ဒါ..."
"ေျပာစရာရွိတာမ်ားေျပာေပါ့"
"ဟို မင္းၾကားရင္အထင္မလြဲနဲ႔ေနာ္"
"ေအးပါကြာ။ဘာကိစၥမို႔လို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္စကားခံေနရတာလဲ။ျမန္ျမန္ေျပာေတာ့"
"ငါအခု Seoul Myanmar ေရာက္ေနတယ္ကြာ"
"အင္း အဲ့ေတာ့"
"အခုငါ့အေရွ႕ဝိုင္းမွာေလ မင္းရဲ႕ပိုင္နဲ႔ျမရိပ္ႏြယ္ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူတူထိုင္ေနၾကတယ္"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
