Chapter-47

747 61 0
                                    

Zawgyi

ဆက္barမွထြက္သြားေတာ့ ဟန္ မင္းရတုပိုင္ကိုလက္သီးတင္းတင္းဆုပ္ကာ အံႀကိတ္ၿပီးမ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူ႔ပံုမွာေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည့္ဗံုးတစ္လံုးအလား။

"ခင္ဗ်ားတမင္သတ္သတ္လုပ္တာမလား မင္းရတုပိုင္"

"ဘာကိုလဲ သာ"

"ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆက္ၾကားမွာ ျပႆနာျဖစ္ေအာင္လို႔တမင္လုပ္ခဲ့တာမလားလို႔!!!"

"........."

"ေျဖေလ ဘာလို႔တိတ္ေနတာလဲ!!!"

"အင္း ဟုတ္တယ္ ကိုယ္တမင္လုပ္လိုက္တာ"

"ဘာလို႔လဲ ခ.....ခင္ဗ်ားဗ်ာ......ေက်းဇူးျပဳၿပီးကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အဆင္ေျပေနတဲ့ဘဝကိုမဖ်က္ဆီးပါနဲ႔ေတာ့လား"

"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္ သာ။ကိုယ္....မင္းကိုလက္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး"

"ဟင့္အင္း ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ အလိမ္အညာေတြ။တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တာထက္ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားပိုခ်စ္တာ။ခင္ဗ်ားနာက်င္ရမွာေၾကာက္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအတင္းပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနတာ"

"ကိုယ္....."

"ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာေလ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ခဲ့မိတာကၽြန္ေတာ္ေနာင္တအရဆံုးပဲ။ကၽြန္ေတာ္တို႔မေတြ႕ဆံုခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္။အရင္တုန္းကေတာ့ မေသခ်ာေပမယ့္အခုေတာ့လံုးဝေသခ်ာသြားၿပီ။ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္ မင္းရတုပိုင္"

သာ႔ရဲ႕ သူ႔ကိုမုန္းတယ္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ပိုင္ေျခေထာက္မခိုင္ေတာ့သည္အထိနာက်င္ရသည္။သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကမွားသြားခဲ့ၿပီလား။သာေျပာတာမွန္တယ္ သူကသူ႔ကိုယ္သူခ်စ္လို႔ သူလုပ္ခ်င္တာေတြတဇြတ္ထိုးလုပ္ခဲ့တာ။တစ္ဖက္သားရဲ႕ခံစားခ်က္ကို သူေတြးေပးဖို႔ေမ့ေနခဲ့တာပဲ။သူ သာ့ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုဘယ္တုန္းကမွမေတြးမိခဲ့ဘူး။သူ႔လုပ္ရပ္ေတြက သာ့ကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစၿပီး သူ႔ကိုပိုနာက်ည္းေစမယ္ဆိုတာကို သူမထင္ခဲ့ဘူး။

"ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ သာ"

"ဟင့္အင္း မေတာင္းပန္နဲ႔။အဲ့ဒါခင္ဗ်ားအမွားမဟုတ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုေတြ႕ဆံုေပးခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာရဲ႕အမွား။ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ထပ္ ထပ္မေတြ႕ၾကရေအာင္"

Not First But LastWhere stories live. Discover now