Zawgyi
အခန်းတစ်ခန်းလုံးကိုပြင်ဆင်လို့ပြီးသွားတော့ လေးနာရီလောက်တောင်ခွဲနေပြီဖြစ်သည်။ဟန့်တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း ချွေးတွေနှင့်။ပင်ပန်းလာသောကြောင့် ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီး ခဏနားလိုက်သည်။ဆက်ကတော့ လွယ်အိတ်ထဲမှ တစ်ရှူးကိုထုတ်ပြီး ဟန့်မျက်နှာကိုလက်သုတ်ပေးနေသည်။
"ခွန်းဆက်သာတို့များ မျက်နှာလိုက်ချက်ပဲနော်။ဒီကငါ့ကိုကျတော့ နည်းနည်းလေးတောင် သုတ်ပေးမယ်မရှိဘူး"
"ရော့ ဒီမှာ၊ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သုတ်။နင်လည်းချွေးသိပ်မထွက်ဘဲနဲ့"
"အင်း၊အင်း။တစ်ရှူးပေးလို့ကျေးဇူး။ခွန်းဆက်သာ၊အရူးကြီး"
ဆက်ပေးသောတစ်ရှူးထုတ်ကိုယူပြီး ပါးစပ်ကလည်းပွစိပွစိနှင့်ပြောလို့ကိုမပြီးနိုင်တော့။ဆက်ကတော့ သူ့ကိုလျစ်လျူရှုကာ မျက်လုံးမှိတိ၍အနားယူနေသော ဟန့်ကိုသာအာရုံစိုက်ထားလိုက်တော့သည်။
"ရပြီ။မသုတ်နဲ့တော့"
"အင်း၊အမောပြေပြီမလား"
"ဟင့်အင်း၊မောတော့မောနေတုန်းပဲ။ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ အခု"
"ငါးနာရီထိုးဖို့ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲလိုတော့တယ်"
"ကိုကိုလာဖို့အချိန်တောင် သိပ်မလိုတော့ဘူးပဲ။နေဦး၊ငါအင်္ကျီသွားလဲလိုက်ဦးမယ်။အဲ ငါ့လွယ်အိတ်ရော"
"ဟန်ရေ ပျာယာခတ်မနေနဲ့။လွယ်အိတ်ကမင်းဘေးမှာလေ"
"အာ ဟီးဟီး ဟုတ်သား၊သတိမထားမိလို့။ဒါဆိုငါသွားလိုက်ဦးမယ်နော်"
"ဟုတ်ပြီ၊ဟုတ်ပြီ"
လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အိမ်သာထဲသို့ ပြေးထွက်သွားသောဟန့်ကိုကြည့်ပြီး သဘောတကျရယ်လိုက်မိသည်။ဟန်က သိပ်ကိုချစ်စရာကောင်းတာပဲ။မင်းရတုပိုင်က တော်တော်ကံကောင်းတာပဲလို့တွေးရုံကလွဲ၍ ဘာမှမလုပ်နိုင်။
ခဏနေတော့ ဟန်ကပြန်ထွက်လာပြီး ဖုန်းကိုယူကာ ပိုင့်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။သုံးခါမြောက်ခေါ်သည်အထိ တစ်ဖက်မှပြန်မဖြေလာသောကြောင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ပိုင်ကသူ့ကိုဆို အခုတလောဂရုကိုမစိုက်ဘူး။
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
