Zawgyi
ဟန္အတန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ကေရာက္ဖို႔လိုေသးတာေၾကာင့္ သူေခါင္းေမွာက္အိပ္ေနလိုက္သည္။ခဏေနေတာ့ ဆက္ကသူ႔နားကိုလာထိုင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ပုခံုးကိုခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ကာႏႈိးလိုက္သည္။
"ဟန္ ခဏထပါဦး"
"........"
"ဟန္"
ဆက္ဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚ ဟန္ကေခါင္းေလးနည္းနည္းေတာက္ေထာင္မလာ။သူလည္းဟန္႔ကိုဒီတိုင္းၾကည့္ေနမိသည္။မၾကာပါဘူး ဟန္႔ဆီမွရႈိက္သံထြက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကတုန္တုန္တက္လာသည္။ဆက္သိလိုက္ပါၿပီ ဟန္ငိုေနသည္ဆိုတာ။
ဆက္ ခုနကသူကန္တင္းမွာဝယ္လာသည့္ တစ္ရွဴးထုပ္ကိုထုတ္လိုက္ၿပီးစားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေက်ာကိုသာသာေလးပုတ္ေပးေနသည္။၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟန္ကေခါင္းေထာင္လာသည္။ဟန္ေခါင္းေမာ့လာသည္ႏွင့္ဆက္ကခ်က္ခ်င္း တစ္ရွဴးတစ္ရြက္ထုတ္လိုက္ၿပီး ဟန္႔ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းသုတ္ေပးေနသည္။
ငိုငိုထားခ်င္းဆိုေတာ့ ႏွာလံုးေလးကနီရဲေနတာမို႔လို႔ ဆက္မွာထိုႏွာေခါင္းေလးအားကိုက္ခ်င္စိတ္ကိုအသာ ထိန္းထားရသည္။တစ္ရွဴးတစ္ရြက္လံုးမ်က္ရည္ေတြႏွင့္ရႊဲသြားေတာ့ သူတစ္ရွဴးေနာက္တစ္ရြက္ထုတ္ကာ ႂကြင္းက်န္ေသာမ်က္ရည္မ်ားကိုဆက္၍သုတ္ေပးေနသည္။
"ဟန္ ငိုလို႔ဝၿပီလား"
"အင္း"
"ေရာ့ ငါမင္းအတြက္ဝယ္လာတာ။မင္းအခုမစားရင္ အစာလြန္သြားလိမ့္မယ္"
"ဟင့္အင္း ငါဗိုက္မဆာေတာ့ဘူး"
"အာ မရပါဘူး။စားလိုက္ေလေနာ္"
ဟန္လည္းျငင္းလို႔မရမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ဆက္ စကားကိုသာနားေထာင္လိုက္သည္။ေဘးကဆက္ကေတာ့ ဟန္စားသည္ကိုသာထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ဟန္ေသာက္လို႔ရေအာင္လည္း ေရဘူးကိုပါအဆင္သင့္ဖြင့္ထားေပးေသးသည္။
"ျဖည္းျဖည္းစားပါ ဟန္ရာ။ေျပာေတာ့ဗိုက္မဆာဘူးဆိုၿပီး"
"ငါကစားခ်င္လို႔စားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။မင္းကတကူးတကဝယ္လာေပးလို႔ အားနာလို႔စားေပးတာရွင္းလား"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
