Zawgyi
"ဟန္အိမ္မွာသက္ေသာင့္သက္သာေနေနာ္။အရမ္းလည္းမေဆာ့နဲ႔ဦး၊ၾကားလား။ေနမေကာင္းခ်င္သလိုလိုျဖစ္ရင္ ငါ့ကိုခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္။တစ္ခုခုစားခ်င္ရင္ ေဒၚႀကီးကိုလုပ္ခိုင္းလို႔ရတယ္ေနာ္"
"အား ဆက္ရာ၊မင္းကလည္းအေဖႀကီးက်ေနတာပဲ။မင္းငါ့ကိုအဲ့ဒါေတြေျပာေနတာ အခုနဲ႔ဆိုအေခါက္ႏွစ္ဆယ္ရွိေတာ့မယ္"
"မင္းကိုစိတ္ပူလို႔ေျပာေနတာေပါ့။မပူရင္ဒီလိုေတြေျပာဖို႔ေနေနသာသာ အဖတ္ေတာင္လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"မင္းကအခုငါ့ကိုေအာ္ေနတာလား။ေနမေကာင္းတဲ့သူကိုေအာ္တယ္ေပါ့ေလ။ရတယ္၊အိမ္ျပန္မယ္"
"ဟန္ရာ၊မရစ္နဲ႔။ငါကဒီတိုင္းေျပာမိသြားတာ။ေနာက္ဆိုအဲ့လိုမေျပာေတာ့ဘူး။ကတိေပးတယ္"
"အင္း၊အင္း။မေက်နပ္ေသးေပမယ့္ ခြင့္လြတ္ေပးလိုက္မယ္"
"ဒါဆိုငါေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္း၊စာေတြေသခ်ာလိုက္မွတ္ခဲ့ေနာ္"
"သိပါတယ္ဗ်။ေသခ်ာမွတ္ခဲ့ပါ့မယ္"
ထိုအခါမွေက်နပ္သလို ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး မနက္စာဆက္စားေနေတာ့သည္။ဆက္လည္း ေရခြက္ထဲမွ ေရအားလုံးကို ကုန္ေအာင္ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ယူစရာရွိတာယူၿပီး ေက်ာင္းဘက္ကိုထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤
"ခြန္း၊သာ ေက်ာင္းမလာဘူးလား"
"အင္း၊ဟန္နည္းနည္းဖ်ားေနလို႔"
"ဟယ္၊ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ"
"မသိပါဘူး။အိမ္ကေဒၚႀကီးေျပာတာေတာ့ အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးစို႐ႊဲေနတာတဲ့။အဲ့ဒီေကာင္ေလးကေလ သူ႔က်န္းမာေရးကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး"
"ဪ နင္ကလည္း၊သူလည္းသူ႔ခံစားခ်က္နဲ႔သူေပါ့။ဒါနဲ႔နင္ဘာဆက္လုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားလဲ"
"ဟင္ ငါကဘာကိုလုပ္ရမွာလဲ"
"သာ့ရဲ႕ကိစၥေလ ငတုံးရဲ႕။သူနဲ႔ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီဆိုေတာ့ နင္သူ႔အခ်စ္ကိုရဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးလား၊ခြန္း"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
