Zawgyi
"ဟန္ ငါ့....ငါ့လက္ကိုလႊတ္ဦးေလ။နာေနၿပီ"
ထိုအခါမွ ဟန္လည္းသတိျပန္ဝင္လာၿပီး ဆက္ရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္သည္။
"အင္း ေဆာရီး"
*ဟန္ရယ္ သူနဲ႔ခဏေနအၾကည့္ခ်င္းစံုလိုက္တာနဲ႔ စိတ္လြတ္တဲ့အထိျဖစ္သြားတာလား။မင္းသူ႔ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္တာလားကြာ။*
"အင္း ရတယ္"
ထို႔ေနာက္ ဆက္ကအေရွ႕ကေနခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားလိုက္သည္။ဟန္ကေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္က်န္ခဲ့သည္။
*ဟင္.....သူကဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ငါကမင္းရတုပိုင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္လို႔ ျမန္ျမန္ထြက္လာတာကို။သူ႔လက္ကိုအတင္းဆြဲလာလို႔မ်ား စိတ္ဆိုးသြားတာလား။ထူးဆန္းလိုက္တာ။*
ဟန္လည္းသူ႔ကိုမွီေအာင္ အေနာက္ကေနေျပးလိုက္လာသည္။ကန္တင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဝတ္ရည္ကမုန္႔ေတြမွာၿပီးသြားလို႔ စားေနသည္မွာ တစ္ဝက္ေတာင္က်ိဳးေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဟဲ့ နင္တို႔ကလည္း ၾကာလိုက္တာ"
"အာ ငါလမ္းမွာေခ်ာ္လဲလို႔အဲ့ဒါ"
"ဟားဟား ေကာင္းလိုက္တာ သာရာ"
"ေခြးမ ရိုင္းလိုက္တာ။သူမ်ားေခ်ာ္လဲတာေပ်ာ္စရာလား"
"ကဲ ေတာ္ေတာ့ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုပ္ေနတာနဲ႔ ဒီမွာဘာမွစားလိုက္ရမွာမဟုတ္ဘူး"
ဆက္လည္းေျပာလိုက္ၿပီး ခံုမွာထိုင္လိုက္သည္။ဟန္လည္းထိုအခါမွ ပါးစပ္ပိတ္ကာဆက္ေဘးနားမွာဝင္ထိုင္တတ္သည္။
အရင္ေန႔ေတြတုန္းက ဟန္စားခ်င္တာကိုအရင္မွာေပးတတ္သည့္ဆက္သည္ ဒီေန႔တြင္ေတာ့ ဟန္႔အတြက္မမွာေပးဘဲ သူ႔အတြက္သာသူမွာေနသည္။ဟန္႔မွာေတာ့ သူ႔ကိုဂရုမစိုက္သည့္ဆက္ေၾကာင့္ ဆူပုတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဆက္ မွာေပးေလ"
"ဟန္ရာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မွာေလကြာ။ငါကမင္းစားခ်င္တာဘယ္လိုသိမလဲ"
"ရတယ္ေလ မင္းကအဲ့လိုေပါ့"
"ဟဲ့ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကဘာျဖစ္ၾကတာတုန္း။မနက္တုန္းကအေကာင္းႀကီးကို"
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
