Zawgyi
ဝတ္ရည္တို႔ေခၚလာသည့္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ဟန္အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္မိသည္။ခါးပတ္ကိုျဖဳတ္ကာ ကားေပၚမွဆင္းဖို႔လုပ္ေနစဥ္ ဝတ္ရည္ကတံခါးကို အတင္းျပန္ပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔၍ သူ(မ)ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္မိသည္။
"သြားမယ္ေလ။ေရာက္ၿပီမဟုတ္ဘူးလား"
"အင္း၊ေရာက္ၿပီ။ဒါေပမယ့္ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္"
"ဘာလဲ"
"မ်က္လုံးကိုအဝတ္နဲ႔စည္းလိုက္ဦး"
"အာ မစည္းခ်င္ပါဘူး။ငါလမ္းေလွ်ာက္လို႔ဘယ္လိုလုပ္အဆင္ေျပေတာ့မွာလဲ"
"ငါတို႔တြဲမွာေပါ့ သာရယ္။နင္ငါ့စကားတစ္ခါေလာက္ေလးပဲနားေထာင္စမ္းပါဟဲ့"
"အင္း၊အင္း။ဒါဆိုလည္းျမန္ျမန္စည္းေပး"
ထိုအခါမွဝတ္ရည္က ေက်နပ္သလိုၿပဳံးလိုက္ၿပီး သူ(မ)အိတ္ထဲမွာထည့္ထားေသာအဝတ္စကိုထုတ္လိုက္သည္။မ်က္လုံးေပၚမွာေသခ်ာစည္းေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ဟန္႔လက္ကိုေသခ်ာတြဲ၍ သုံးေယာက္စလုံးဆိုင္ထဲကိုဝင္ခဲ့သည္။
အေပၚထပ္ကိုတစ္လွမ္းခ်င္းတက္လာၿပီး အခန္းတစ္ခုကိုေခၚသြားသည္။အခုထိဘယ္ေနရာကိုသြားေနလဲဆိုတာ ဟန္တစ္ေယာက္မသိေသး။ေနရာတစ္ေနရာအေရာက္မွာ ေျခလွမ္းကတုံ႔ခနဲရပ္သြားေသာေၾကာင့္ သူလည္းလိုက္ရပ္လိုက္မိသည္။
တိုက္ခတ္ေနေသာေလေအးေအးတို႔ေၾကာင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ပင္စိမ့္ခနဲ။ဝတ္ရည္က မ်က္လုံးမွာစည္းထားေသာအဝတ္ကိုခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးကိုျမန္ျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။ေဝဝါးသြားေသာအျမင္အာ႐ုံေၾကာင့္ မ်က္လုံးကိုပိတ္လိုက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ဖြင့္လိုက္သည္။
"ကိုကို"
"Happy Birthday ကိုယ့္ေကာင္ေလး"
"အာ ကိုကို႔!"
ဟန္ ပိုင့္အနားကိုေျပးသြားလိုက္ၿပီး လည္ပင္းမွသိုင္းဖက္လိုက္ကာ ျမင္ေနရေသာပိုင့္၏ႏႈတ္ခမ္းကို ထိကပ္လိုက္သည္။ႏူးညံ့မႈတို႔ေရာလွ်က္လ်က္ ဒီညေနခင္းေလးက ဟန္႔အတြက္ သိပ္ကိုၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။
YOU ARE READING
Not First But Last
RomanceYou're not my first love but I promise to love you for the rest of my life. Note-This fiction is just my imagination.Thank you.Enjoy!!! Start date-1/7/2020 End date-18/8/2020
