Siyahın Beyazı

1.Bölüm

UMARIM KİTABIMI BEĞENİRSİNİZ.....

///////Okuduğunuz tarihi aliyim }
—Bölüm şarkısı : Gece Mavisi

Saçlarımı uçuran rüzgarı umursamadan ilerlemeye devam ettim. Havanın kararması bir yana etraf çok sessizdi aslında alışıktım bu sokakların sessiz olmasına. İlerde duyduğum bağırış sesleri ile ceketime biraz daha sarıldım, korkmamam gerekiyordu ama elimde değildi

Duvarlara yaslanmış insanları umursamadan depoya doğru ilerlemeye başladım ve kimseye değmemeye çalışarak içeri girdim. İçerisi tıklım tıklımdı ve herkes bağırıyordu Mert'i nasıl bulacaktım bu kalabalıkta

''Merhaba'' başımı sese doğru çevirdim, yanımdaki kız gülümseyerek bana bakıyordu. Benden yaklaşık beş santim kısaydı ve sarı saçları, mavi gözleri çok dikkat çekiyordu. Bu kadar güzel bir kızın burada ne işi varki?

''Merhaba'' dedim çekingen bir tavırla. Cevap vermem onu gülümsetmişti, sarı saçlarını geriye atarken ''Ben Hande seni ilk defa buralarda görüyorum'' dedi. Samimi gülümsemesini yüzünden eksik tutmazken merakla bana bakıyordu. Beni hiç görmemiş miydi ama ben her Mert'in dövüş zamanı buraya gelirdim neredeyse herkes tanırdı beni

''Nisa, aslında hep geliyorum'' Mert'ten bahsetmeyecektim ne olur ne olmaz diye. Hande ifadesini değiştirmeden konuşmaya devam etti ''Burası biraz kalabalık gel bizim masaya geçelim'' burada masa mı vardı varsada neden beni çağırıyorduki

''Ben birini arıyorumda'' ses tonumdan ve yüz ifademden onunla gelmek istemediğimi anlamıştı hatta yüzü düşsede hemen kendini toparlayıp gülümsedi. Kırmıştım galiba ama benim buraya gelme amacım Mert'i bulmaktı

''Mert'i aradığını biliyorum bizim masada şu an'' Mert'i tanıyor muydu? Benide mi tanıyordu? Bunları düşünürken yüzüm ne hal aldı bilmiyorum ama yüzümdeki ifade Hande'yi güldürmüştü

''Hadi gel'' diyerek ilerlemeye başladı, aslında neşeli bir kıza benziyor. Gözüme çarpan Mert ile hızımı biraz daha arttırdım, üstünde bir şey yoktu altına da dövüşte giydiği şortlardan birini giymişti hasta olacaktı.

''Mert, üstüne bir şey giyesene hasta olacaksın'' dedim tedirgince. Mert elindeki havlu ile bana şaşkınca dönünce hızla elindeki havluyu alıp omuzlarına serdim ama bu böyle olmayacaktı, üstümdeki ceketi çıkartıp Mert'in omuzlarına serdim. Mert'e çok düşkündüm çünkü annem öldüğünde hep benim yanımdaydı beni bir dakika bile boş bırakmamıştı şimdi de aynısını ben ona yapacaktım

''İçin rahat olsun artık buraya gelmeyeceğim'' bir yandan kenara kayıyordu oturmam için bir yandanda sıkıntılı bir şekilde konuşuyordu ama bu dediği beni mutlu etmişti bir daha buraya gelmeyecekti çok şükür

''Cidden mi? Kararın nasıl değişti?'' Sesimdeki neşeyi saklayamamıştım saklamaya da gerek duymuyordum şahsen. Üzerindeki ceketimi çıkartıp benim omuzlarıma serdi ve kaşları ile karşısını gösterdi.

''Bunlar kararımı değiştirdi'' bakışlarımı gösterdiği yere çevirdim, bunlar buradaydı da ben nasıl göremedim? Karşımda iki erkek ve Hande oturuyordu

''Şey... ben teşekkür ederim'' dedim mahçup bir şekilde cidden onlara karşı çok mahçuptum kaç zamandır Mert'le konuşmaya çalışsamda beni dinlemiyordu ama onları dinlemişti

Kumral olan erkek şaşkınlığını saklama gereği duymamıştı ve bana bakıyordu, Hande ise buruk bir tebessüm ile bana bakıyordu diğer erkek ise düz bir şekilde bana bakıyordu. Yanlış bir şey mi yapmıştım aslında hayır sadece teşekkür ettim