Siyahın Beyazı

13.Bölüm

İyi okumalar..

SİYAHIN BEYAZI

Her zaman aynı doğan güneşin gözüne daha parlak gelmesi miydi mutluluk? Her gün yüzüne çarpan havanın teninde dans ettiğini hissetmen miydi mutluluk? Neden mutluluk diyorumki? Her şeyle mutlu olabilir insan. O zaman neydi o his? Huzurdu belkide. Yüzümdeki gülümsemeyi durdurmaya çalışırken dolabımdan kot pantolonumu ardındanda beyaz korseye benzeyen cropu çıkardım ve giyinmeye başladım.

Saçlarımı serbest bırakıp hızla kolyemi taktım ardıdan aşağıya indim. Kahvaltı yapıcak vaktim yoktu, hastaneye gitmeliydim. İmzalamam gereken bir kaç dosya vardı sonra işim bitiyordu. Neden evraklar için bu kadar erken kalkıyordumki? Bu bile modumu düşürememişti. Evden çıktıktan sonra çantamdan telefonumu çıkarmaya çalıştım. Taksi çağırmalıydım, keşke hastaneye söyleseydim taksi gönderirlerdi. Duyduğum araba sesiyle başımı kaldırdım, Umur güneş gözlüğünü takmış bana bakıyordu.

''Şoförünüz emrinizde madam.'' Dedi ve gözlüğünü çıkarıp göz kırptı. Bu haline gülümserken arabaya bindim. ''Araba sürmeyi öğrenmem lazım.'' Dedim mırıldanarak. ''Şoförünüz buradayken ne gerek var? Dün bir baktım etrafıma doğun günü kızı kaçmış.'' Dedi hafif bir imayla ardındanda arabayı sürmeye başladı.

''Midem bulandı biraz.'' Dedim geçiştirmek için. Umur bu halime gülerken bakışlarımı başka bir yere çektim. ''Aldı mı bari Savaş bulantını?'' Dedi alayla. Yanaklarımın içini dişlerken koluna vurdum. Saçma saçma konuşuyordu. ''Sus ya.'' Dedim. Umur gülmeyi kessede hâlâ gülümsüyordu. Gerçekten gıcıktı, insanı çok iyi sinir ediyordu.

''İki yıldır İtalya'daydım. İtiraf etmeliyim İtalyan kızlar bir farklı.'' Diyip gülünce bende güldüm, çapkındı. İki yıldır cidden İtalya'da mıydı? İtalya güzel yerdi aslında.

''Savaş'ı iki yılın ardından ilk defa bu kadar mutlu görüyorum. Eskisiyle kıyaslayınca cidden arada çok büyük fark var ama bu farkı anca yakınları anlar... seni daha yeni tanıdım, hatta tanıyorum. Dün sabah rezalettin ve bu Savaş yüzündendi. Akşamda onunla konuşurken çok iyiydin, gözlerinin içi gülüyordu, ellerin birbirine dolaşmıştı, huzurluydun ama telaşlıydın. Huzurun tatlı telaşı diyorlar galiba bu duruma.'' Dedi. Neden aniden bu konuya girdi? İtiraz etmeyecektim, haklıydı. Onunla mutluydum ama aşık değildim. Garip bir bağ ve garip bir çekim.

''Kenarda dursana.'' Diyip yanımızdaki denizi gösterdim. Umur başını sallarken arabayı durdurdu ve kemerini çözmeye başladı. Biraz yürümek istiyordum, boğaz havası almak istiyordum. Arabadan indikten sonra ilerlemeye başladık.

''Annem üç yıl önce öldü.'' Dedim mırıldanarak. Konu annem olunca gözlerim doluyordu ve buna engel olamıyordum. Üç yıl geçsede hâlâ atlatamamıştım ölümünü. ''Babamla annem aşk üzerine evlendiler ve birbirlerine deli gibi aşıklardı, hayalimdi onlarınki gibi bir aşk yaşamak ama... annem öldükten sonra babam bir yıl bile geçmeden, bir yılı bırak iki ay bile geçmeden başka bir kadınla evlendi ve kadın ne derse hep arkasında durdu. Annemin değeri iki aymış onun için? Saçma gelebilir ama inancım kayboldu. Bu yüzden aşka karşıyım. Çok değer veriyor, seviyor ama silmeside iki ay alıyor.'' Dedim ıslak yanaklarımı silip burnumu çekerken. Çoğu insana saçma geliyordu ama ben anne ve babamın aşkının hayalini kurarak büyümüş biriydim. Beni çok sarsmıştı. Annem babama hâlâ aşık bir şekilde mezarda yatarken babam annemi iki ayda bırakmıştı. O zamanlar babamdan nefret ederdim, Mert olmasa çok daha kötü şeyler olabilirdi.

''Her erkek aynı değil Nisa. Seni gerçekten anlıyorum, benim annem ve babam ben küçükken ayrılmışlardı. Her bir araya geldiklerinde beni umursamadan yanımda kavga ederlerdi. Kendi evimden çok teyzemlerin yanı Savaş'ların evinde kaldığım için Savaş'da Gece'de benim için çok önemli. Sen aşkla büyüdün ama ben kavgayla. Aşk yok benim hayatımda bu yüzden ama bu ilerde doğru kişiyi bulup aşık olmayacağım anlamına gelmiyor. Ben sadece doğru kişiyi bekliyorum sense komple kapatmışsın kendini. Yapma Nisa.'' Dedi ve bana döndü. Adımlarım onunla beraber dururken bende ona döndüm. Haklı gibiydi, kendimi kapatmıştım ama korkuyordum. Benimde mi değerim iki ay olacaktı?