CHAPTER 20

583 32 4
                                    


CLARA's POV

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makagalaw mula sa pwesto ko.

Gusto kong pigilan sa pag-alis si Zenice pero walang lumabas na kahit anong salita sa bibig ko.

Ganun nalang ba talaga katindi ang pagmamahal niya kay Viah na kahit hindi niya pa tuluyang naalala ang lahat, siya pa rin ang pipiliing lapitan at samahan ng kapatid namin at the end of the day??

Ano bang meron sa babaeng yun at ganun nalang kung ipagtanggol siya ni Zenice??

"Hayaan nalang muna natin siya Ate Clara." rinig kong sabi ni Fanzell na kakabalik lang galing sa labas.

"She's really unbelievable." I said in disbelief and disappointment. And somehow there's sadness inside me.

Why??

"You never truly understand her."

Napatingin kaming lahat kay Thirdy na biglang nagsalita.

He's been quite all this time.

Nakayuko lang siya pero kita namin ang mga luhang tuloy-tuloy na umaagos sa mukha niya.

I was about to say something when he lifted his head exposing his eyes glaring at me... at us.

We are all looking at him, confused.

"Thirdy, what---" he cut me off.

"I said you never truly understand her!" sigaw niya.

We're all dumbfounded because of how he's acting right now.

He never talked back at us. And he never cried like this in front of us.

"How can you all be so dumb?? Ate Zen never complain. She was always doing anything you all want and what will make all of you happy and proud." sabi niya.

Ngayon ko lang siya narinig nang ganito. Na parang bata kung magsalita dahil sa pag-iyak.

"She was afraid that she might disappoint you. Lalo na noong wala pa ako at siya ang pinakabata sainyo. Sabi niya sakin noon, gusto lang niya ng isang simpleng buhay na malayo sa karangyaan na meron ang pamilya natin. She studied about our family's business. But do you know that she actually wanted to be a teacher? How simple was that, right??"

"What are you saying Third?" Fanzell asked in confusion, na parang hindi makapaniwala sa sinasabi ng bunso naming kapatid.

"You didn't know, right?" sabi pa niya.

I know tears are flowing down my cheeks.

Somehow, I feel that all these things he's saying is true.

Hindi kami makapagsalita dahil parang tinatamaan kami sa bawat salitang binibitawan ni Third. Hindi ko alam kung matatawa o mahihiya ako para sa sarili ko dahil pinagsasabihan kami ng isang bata. Na parang mas may alam siya sa isang bagay na napakalaki at napaka-importante.

"How about me?? Did you even bother to ask if I'm fine or if I'm having a hard time in school?"

Again, we couldn't respond.

"How's school?"

"Are you studying well?"

"How high are your grades this time?"

"Did you came in first place again?"

"Men don't cry, Third."

"Do you want to be a businessman like us, or a doctor like Dad?"

FORGOTTEN (gxg) (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon