41: LAST CHAPTER

1.8K 50 19
                                    


VIAH's POV


Naalimpungatan ako dahil sa nararamdaman kong may humahaplos sa mukha ko kanina pa.

Dahan-dahan akong nagmulat at mukha ng isang dyosa ang naki--- wait.


No.

Stop it, Viah.

She deceived you last night, right??


Ha!

Hindi talaga 'ko makapaniwala na---na. . .


n-na binitin niya 'ko kagabi!


Oo!


That's my main punishment daw for leaving without saying anything.

And damn! I can't do anything about it!

Ang tagal ko ngang nakatunganga kagabi bago ko maproseso ang pag-iwan niya sakin sa ere.


"Is that a good-morning-look, Isela?" she asked while smiling sweetly.

Nakatukod ang kanang kamay niya sa ulo niya habanag nakatingin sakin.

"Do you think I'd wake up with a good mood after what you've done?" mataray kong sagot but I still sound sleepy.

She just gave me a soft laugh and damn... I love it.

Pero syempre hindi ko pinahalata.

"Bangon na tayo. I'll assume you already took a good rest. Today would be a long day again tho it's already past noon." sabi niya habang nakangiti pa rin at nakatingin lang sakin na parang wala siyang ginawang nakakainis.

My eyes grew bigger.

I looked at the bedside clock.

It's already 12:20PM??

"Bakit di mo 'ko ginising??" baling ko sakanya bago bumangon.

I'm now sitting on the bed habang siya ay nakatingin lang sakin na hindi nawawala ang ngiti.

"Zenice?" tawag ko sa pangalan niya dahil mukha siyang tanga.

"Hello?!" medyo iritado kong tawag ulit sakanya.

"Bakit ka ba---"

"I love you." putol niya sa sinasabi ko.

Ayoko sana magpaapekto pero wala eh. Para na 'kong tanga na hindi alam ang sasabihin at gagawin dahil sa sinabi niya.


"A-ano bang---Bakit b-ba---S-sira ka talag--- ay ewan ko sayo!" utal-utal kong sabi na parang ewan nga.

Patayo na sana ako dahil siguradong mahahalatang namumula ako pero pinigilan niya 'ko. Napabalik ako sa pag-upo nang higitin niya 'ko sa kamay kaya sinamaan ko kaagad siya ng tingin.


"W-Wala ka bang napansin?" tanong niya.

Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"At ano namang dapat kong mapansin?" mataray kong tanong.

"W-Wala kang nararamdamang k-kakaiba??" sunod niyang tanong.

Napaisip naman ako at nakiramdam sa sarili ko.


Okay naman ako. Ano bang---

FORGOTTEN (gxg) (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon