"Let's start another season of our life, Love." ---
"Let's remember together all our past experiences while living our lives to the fullest. . . as each other's wives." ---
Will they really be able to say those words at the end of their heartbreakin...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The Trianes':
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N: I hope that the portrayers above could make your imaginations more vivid. But you can imagine anyone and if you're thinking about a certain person/people that would suit the characters better. It's up to you. ((:
-------------------------
VIAH's POV
"Tell me it's not you Zenice... It's not you, right??" I said, pleading.
I caressed her arms but she's just looking down.
Sobrang sakit sa pakiramdam na yung mga matang halos hindi niya maalis sa pagtitig sakin dati, hindi na niya maiharap sakin ngayon.
"Zenice, look at me!" unti-unti nang lumalakas ang tono ng pagsasalita ko.
Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin.
"Love... it's not you, right? Hm??" sabi ko habang pilit na ngumingiti at tinitingnan siya ng nangungusap kong mga mata. Alam kong papatulo na din ang mga luhang kanina pa nagbabadyang lumabas.
I cupped her face with my hand. And the other one is holding her left hand tightly.
"I... I'm s-sorry Isela..." she said with a low voice, kasabay ng luhang bumagsak sa magkabilang pisngi niya.
Tuluyan nang nawala ang mga ngiting pilit kong ipinapakita kanina pa. Biglang bagsak din ang mga balikat at kamay ko.
Parang binabaon ang pakiramdam ko at nakalimutan na kung pano huminga.
"No... no..." mahina kong sabi at sunod-sunod na umiling.
"I didn't keep my promise, Isela... Hindi ko natupad yung pangako ko na sayo ko lang ibibigay at gagawin ang mga bagay na ginagawa ng magkarelasyon... Sabi ko..." her voice cracked.
