(Silva Series Book 1) Alexous Brent Silva - Completed

Chapter 36

Unedited
----------------------------------------------------

“Brent, the fuck man! are you ganna stop or I will punch you!” narinig niya ang gigil na babala ng kaibigan pero wala siyang pakiaalam dito. Walang ibang laman ang isip niya sa mga oras na yon kung di ang babaeng pinag kakaguluhan ng mga doctor sa loob ng ICU.
 
“Monique!! Sigaw niya, “Bitawan ninyo ako! gusto kong pumasok! Papasukin ninyo ako! kailangan ako ni Monique!” sabi niya sa mga tao na kanina pa siya pinipigilan makapasok sa loob..  
 
Kanina pag dating niya galing sa kwarto ng kakambal ay naabutan niyang nag kakagulo ang mga doctor at mga nurse habang nag mamadali ang mga ito na pumasok sa ICU kung saan nakaratay ang kanyang minamahal. Sa sobrang pag aalala ay mabilis siyang nag lakad palapit dito at ganun nalang ang takot na naramdaman niya ng makita ang pag flat line nito. Mga ilang sigundo rin siyang hindi nakahuma bago niya tuluyang naisigaw ang pangan nito, na narinig pala ng ama niya at ni puma na ng mga oras na iyon ay papunta sa kanya. Tinangka niyang pumasok sa loob pero mabilis siyang napigilan ng mga nurse.
 
Patuloy lang siyang nagwawala dito sa labas, may nasuntok na siyang nurse kanina dahil sap ag harang nito sa kanya pero wala siyang pakiaalam. He wants to go inside, he wants to be with her, to hold her hand and to beg her not to leave him. Pero ayaw siyang papasukin ng mga ito.. nanlalabo na din ang kanyang paningin dahil sa luhang kanina pa lumalabas sa mga mata niya. Panay lang ang sigaw niya, panay ang tawag niya sa pangalan ng babaeng minamahal at sa pakikipag buno sa mga taong ito na kanina pa siya hinaharangang. Akmang susuntukin niya ang isang pang nurse na nakaharang sa harap niya ng biglang may humawak sa kamay niya mula sa likod. May sumapak din sa kanya sikmura.  Malakas ang pagkaka suntok sa kanya pero hindi niya ininda at patuloy lang siya sa panlalaban, isa pa uling malakas na suntok ang tumama sa kanyang tiyan dahilan para lalong kumulo ang dugo niya, sino itong hayop na nananakit sa kanya.
 
Galit na galit niyang tinignan kung sino ang sumuntok sa kanya para lang magulat ng mapag sino ito. Walang iba kundi ang sariling ama, napatigil siya sa pag wawala dahil sa pagkagulat. Galit na galit din ang itsura nito at parang gusto talaga siyang ibaon ng buhay kaya lalo siyang natigilan.
 
“Kapag pinapasok ka namin sa loob anong gagawin mo? Ha!. doon ka mag wawala? Doctor kaba? Gusto mo ba talagang mamatay si Monique huh? Malakas nitong sigaw sa mukha niya.  “Papano gagawin ng mga doctor ang trabaho nilang I-revive ang babaeng mahal mo kung nagwawala ka doon? Sa palagay mo mabubuhay siya sa pag iyak mo? Sa pag wawala mo? Sa pananapak mo ng mga nurse dito? Galit nitong sabi sa kanya, ramdam niya ang pinipigil nitong galit dahil lumalabas na ang mga litid nito sa leeg.  “Sa ginagawa mo lalo mong papatayin ang babaeng mahal mo! Nag iisip kaba? Nasaan ang utak mo?” dinuro duro pa siya ng ama habang sinasabi iyon sa sobrang pang gigigil bago siya nito tinalikuran marahil ay upang kalmahin ang sarili.
 
Tila siya binuhusan ng malamig na tubig sa mga sinabi ng ama, dahan dahan siyang napaluhod, hindi na niya alam ang gagawin niya.
 
“Monique!!!” tawag niya sa pangalan nito.. muli siyang tumayo upang silipin ito sa glass window pero agad siyang hinarangan ng mga tao sa paligid niya, kaya kinalma niya ang sarili bago ang mga ito kinausap ng mahinahon.
 
“I will just look at her in the glass window dad” sabi niya sa amang nakatayo na muli sa harapan niya. Ng makita siguro nitong kalmado na siya ay tumabi na ito. Mabilis siyang lumapit sa glass window at pinanood ang mga doctor na subukang sagipin ang babae. Kitang kita niya ang bahagyang pag angat ng dibdib nito sa tuwing i-re-revive ng head doctor na umaasikaso dito, hindi niya namalayang sinusuntok na pala niya ang pader sa gilid ng glass window.
 
“Monique para mo ng awa! Wag kang bibitaw please!!!! Bumalik kana sakin Monique please! Please! Hindi ko kakayanin sweet, para mo ng awa Monique!!!. Pakiusap niya dito na tila ba maririnig nito ang kanyang pakiusap..
 
Naramdaman niya ang pag tapik sa kanyang balikat ng kung sino… “tatagan mo ang sarili mo son,”
 
“hindi ko kaya Pa!. Hindi ko kakayanin” marahang pinisil ng ama ang balikat niya bilang pag papakita ng suporta.
 
Patuloy ang mga doctor sa pag aasikaso kay Monique. Ng makaramdam ng paninikip ng dibdib ay tumalikod siya, hindi na niya kayang pagmasdan ang tuwid na linya na yon. Pakiramdam niya ay may sumasaksak sa puso niya..
 
“kuya” narinig niyang tawag ng kapatid pero hindi niya ito nilingon, lumapit ito sa kanya at agad na hinawakan ang kamay niyang dumudugo.. hindi niya maramdaman ang sakit noon.
 
“what happened?” tanong nito, hindi niya ito magawang sagutin kaya nanatili siyang tahimik. hindi niya alam kung sino ang sumagot dito basta may narinig siyang sumagot. Nanatili siyang nakatalikod sa glass window, hinawakan niya ang dibdib, naninikip iyon, parang may pumupiga na hindi niya maunawaan. Maya maya ay muli niyang marinig ang tinig ni fire. Pinipilit siya nitong tumingin sa likod niya kaya dahan dahan siyang lumingon, pakiramdam niya ay tumalon ang puso niya ng makita niya ang unti-unting pag balik ng heart beat ni Monique.
 
Hindi na siya nakapag salita. basta lalo nalang tumulo ang luha niya. Napangiti siya at napatingala sa itaas upang umusal ng pasasalamat. “Salamat po” sabi niya bago yumoko, sinapo niya ang mukha at hinayaang patuloy na tumulo ang kanyang luha, this time it was tears of joy. Nasa ganoon siyang posisyon ng naramdaman niya ang ilang pagtapik sa balikat niya..
 
Nanatili siyang nakatayo doon habang pinapanood ang mga doctor na asikasuhin ang mahal niya. Naramdaman niyang may humawak sa kamay niya, nang lingunin niya ito ay nakita niyang nurse iyon at inaasikaso nito ang sugat na natamo niya sa pagsuntok sa dingding kanina..
 
“HOW’S BRENT?” Tanong niya kay Chelle, nalaman niya sa nurse na pumasok sa kwarto niya na nag wawala ang kakambal niya kanina sa labas ng ICU, sigurado siyang may nangyari kaya ito nag wawala. Sinubukan niyang tumayo upang puntahan ang kakabal pero mabilis siyang pinigilan ni Chelle at sinabing ito ang makikibalita, kababalik lang nito ngayon.
 
“his calm now” sagot ng babae sa kanya, medyo tulala ito pag pasok sa kwarto niya kaya nakaramdam siya ng pag aalala.
 
“what happened? bakit siya nag wala? What happened to you bakit ganyan ang itsura mo?” tanong ulit niya.. hindi siya agad sinagot ng babae, para padin itong tulala na umupo sa upuan malapit sa kanya.
 
“Nag flat line si Monique” sabi nito sabay hawak sa dibdib bago tuluyang tumulo ang luha dito.
 
“hey?” agad niyang hinawakan ng mahigpit ang kamay nito at marahang pinahid ang luha sa mga mata nito, naalala niya ang kakambal siuradong hirap na hirap ito ngayon.
 
“nag flat line?” marahan niyang tanong. Naninikip ang dibdib niya, kung wala na si Monique siguradong nababaliw na ngayon ang kambal niya. Siya man ang mapunta sa kalagayan nito baka mag wala din siya.
 
“Yes, pero na-revive na siya” bahagya siyang nakahinga ng maluwag, nabawasan ang pag aalala para sa kakambal.
 
“kung na-revive na siya, bakit kapa umiiyak? May iba pa bang nangyare maliban doon?” tanong niya dito. Nagulat siya ng bigla siya nitong yakapin ng mahigpit, pinag aalala talaga siya ng babaeng ito.
 
 “hey, are you okay?, what’s the problem, come on tell me, may iba pa bang nagyari?”
 
“nothing” tipid nitong sagot.. “just let me hug you.”  Sabi pa nito kaya marahan niyang tinapik ang likod nito upang kumalma ito ng kaunti.
 
“I was so scare when I saw Monique’s hearth beat was flat.” While your brother was breaking havoc out side the ICU. I just can’t imagine being in his shoe, baka mabaliw ako” sabi nito bago lalong humigpit ang yakap sa kanya. Medyo sumasakit na ang sugat niya dahil sa higpit ng yakap nito pero hindi niya ito pinigilan, sa halip at hindi niya mapigilan ang pag silay ng ngit sa kanyang mga labi. His been dreaming of this, na maramdaman ulit niya ang init ng mga yakap ng babaeng ito.
 
 
MONIQUE WAS DECLARED UNDER COMA, yon ang sinabi ng mga doctor ilang oras pagkatapos nitong mag flat line kanina. For him that’s much better than seeing her heart beat flatten, that her being dead. Masakit na para na talaga itong walang buhay habang nakahiga sa sa hospital bed, pero okay na yon sa kanya kesa tuluyan itong mawala. At least may chance pa siyang alagaan ito, may chance pang magising ang babae, yon ang hihintayin niya, mag hihintay siya na mag mulat ito ng mga mata kahit gaano pa iyon katagal.
 
IT’S BEEN ONE MONTH, at tulad ng dati wala pading improvement na nakikita dito maliban sa unti unting pag balik ng anyo nito sa dati.  May mga pailan ilan pading pasa na naiwan sa katawan nito pero hindi na tulad ng una na hindi na halos makilala ang babae.
 
Unti unti nadin daw nag hihilom ang mga internal injuries nito. Pero mahina padin ang vital signs ng babae. Ang sabi ng Doctor ay kailangan itong kausapin ng kausapin dahil makakatulong daw dito kung may nariring itong mga pamilyar na boses o kaya at togtog.
 
Kaya ito ulit siya ngayon, kinakausap ito habang pinupunasan ang mga braso nito..
 
“Did you know that I already saw your twin?” hindi pala kayo mag kamukha. I also talked with your father, where pretty close now, you know. hindi na niya ako pinapagalitan pag panay ang dikit ko sayo. remember the time that he found out about us? I didn’t tell you this but your father talked to me, no more like threatened me. Sabi niya subukan lang daw kitang saktan at babalatan niya ako ng buhay. He also told me not to get you pregnant” bahagya siyang natawa sa bahaging iyon ng nakaraan.. “kaya I tried my very best to be a gentleman to you”
 
Patuloy siya sa pag kukwento sa babae ng mga nakaraan nila hoping that he will see even just a little response from her, pero wala. Kahit isang palatandaan na naririnig siya nito ay wala syang makita. Bumuga siya ng malalim na hininga, hindi niya mapigil ang pag tulo ng mga luha sa kanyang mata. Hinawakan niya ang mga kamay nito ng mahigpit bago siya nag salita
 
 “Sweet come back to me please!!, wag mo akong iiwan huh? Hindi ko kakayanin eh, gusto mo bang mapunta ako sa mental institution? Kasi sweet malapit na. kung gusto mo ng lumayo sakin papayagan na kita pero wag sa ganitong paraan, wag sa ganito please! mas kakayanin ko na yong malayo ka basta alam kong ligtas ka kahit malayo ka sakin, pwede naman kitang sundan kahit saan ka mag tago eh.. Lalagyan nalang kita ng tracking devise para mabilis kitang mahahanap, natutunan ko yon sa daddy mo eh..” sabi niya dito, pero wala padin itong reaction, kahit siguro mag wala siya doon ay wala itong magiging reaction, hinalikan niya ang kamay nito bago pinunasan ang mga luha..
 
“I will wait sweet, kahit gaano katagal ka pang matulog dian, medyo nagulat lang naman ako kasi hindi ko alam na may tinatago ka palang inggit kay sleeping beauty, kaya ginagaya mo siya ngayon.. Pero wag kang aasa na may ibang prince charming ang makakahalik sayo, ako lang ang may karapatang halikan ka. ako lang ang prince charming mo remember? akin ka lang.  Kaya kung tinatagalan mo pa ang pag gising dahil hoping ka pa sa ibang prince charming. I’m sorry to disappoint you my sweet but you are only mine. Pagkatapos sabihin yon ay hinalik halikan niya ito sa kamay bago marahang yumuko at ginawaran ito ng masuyong halik sa labi..
“yan na, kiniss na kita, gising na sweet” pero wala itong reaction.. “hhhmmm, siguro ayaw mo ng isang kiss lang no?.. gusto mo maraming kiss? ikaw naman sabihin mo lang kasi sakin, alam mo namang willing akong bigyan ka ng sangkaterbang halik.” Wala paring reaction mula sa babae. Magsasalita sana ulit siya ng marinig niya ang pag bukas ng pinto, napalingon siya doon ng pumasok ang Doctor nito. Pinalalabas na siya. May oras lang sila dito sa loob hindi pwedeng mag tagal ng higit sa isang oras, gustuhin man niyang mag stay ay hindi pwede dahil makakasama iyon sa dalaga. Kaya inayos niya ang speaker at pinatogtog ng marahan ang paborito nitong musika.. para kahit wala siya dito sa loob ay may naririnig ito..
 
Lumabas na siya kasama ang doctor nito. “Doc, wala pa rin po bang improvement sa kalagayan niya.?” Paulit ulit nalang siya sa tanong na iyon, alam niyang bad trip na ang mga doctor sa kanya dahil araw araw niya iyong tinatanong at araw araw ding parehas ang sagot ng mga ito.. Tinapik ng doctor ang kanyang balikat.
 
“The only good thing about her situation is the continuous healing of her internal injuries. I’m hoping that if her body recovered totally mag sisimula nadin siyang mag pakita ng mga signs of improvement. pero even that is not an assurance. Only God can tell when your girlfriend is ganna wake up.”
 
“I suggest you pray hard Hijo.. Marami na akong naging patient who fall in the same situation and I will be really honest with you, mas marami ang hindi na nagigising kesa sa nagigising.” Sabi nito bago siya muling tinapik sa balikat.
 
“she will wake up Doc” sabi naman niya sa doctor. “she is a strong woman; she will come back to me”
 
“that’s it Hijo, keep that positivity, don’t let the situation drag you down, she needs you now more than ever. I suggest that when you are talking to her, talk about something na alam mong matindi ang epekto sa kanya. we have to try every possibilities, malay mo mag react ang puso niya at yon ang maging dahilan para tuluyan na siyang magising.”  Nakangiting pahayag ng Doctor na tinanguan naman niya..
 
Oo nga, sabi niya sa sarili, kailangan niyang buhayin ang emosyon ng babae baka sakaling mag react ang puso nito, naupo siya sa upuan sa tapat ng glass window, iniisip kung ano ang pwedeng sabihin na mag kakaroon ng matinding epekto sa dalaga.