still with you

13

😻

Gölgelerine odaklanmıştı kız.
Bir daha onun yanında kendini göremeyeceğini düşünmüştü oysa ki. Ağaçların çevrelediği çamurlu yolda ilerlerken, ölümcül sessizliğin içinden kızın kalp atış sesi duyuluyordu.
Kız elini kalbine attığında, sertçe sıkmış kafasını diğer yöne çevirerek, yüzünü buruşturmuştu.
Az sonra elini hızla indirirken, onun soğuk eline dokununca elini hızla cebine sokmuş, ayağının altında kalan taşlara daha sert basarak yürümeye başlamıştı.
Çocuğun hissettiği sıcak dokunuş, buz gibi olan vücuduna bir anda ateş gibi yayılmıştı.
Avuç içlerini sertçe pantolonuna sildiğinde, elini kapüşonlusunun cebine atıp nereye çıktığını bilmedikleri yolda ilerlemeye devam etmişlerdi.
Karanlık iyice kendini gösterirken, yolda ki sokak lambaları bitmişti.

"Bu yoldan daha önce de geçmiştik."

Çamurlu yolda durduklarında birbirlerine dik dik bakmaya başlamışlardı. İkiside endişeliydi ama belli etmemek için ellerinden geleni yapıyorlardı.
Az sonra Jungkook telefonunu eline aldığında, aniden havaya kaldırmıştı.

"Çekmiyor."

Kızın vücuduna korku iyice nüfuz ederken, hiç durmadan etrafından gelen seslere dönüp, elleriyle oynamaya başlamıştı.

"Jungkook."

Çocuğun gözleri hala telefondayken, arama yapmaya çalışıyordu.

"Jungkook!"

Az sonra çocuk, kızın dolu gözleri ile karşılaştığında hızla yanına gidip ellerini sertçe kavramıştı.

"Şşt...sakin ol."

Kız çocuğun ellerine tırnaklarını geçirirken, çocuğun bir mimiği bile oynamamıştı.

"Jungkook korkuyorum."

"Tamam sakin ol. Gideceğiz buradan."

Az sonra yakınlardan gelen kurt ulumaları ile ikiside aynı yana dönmüştü. Kızın kalbi çıkacakmış gibi atarken, diğer taraflardanda sesler duymaya başlamıştı.

"Jungkook! Gidelim. Lütfen gidelim!"

Çocuk endişeli ve korkak bakışlarını kızın kızarmış gözlerine döndüğünde, elinden sıkıca kavrayıp hızla geldikleri yönün tersine ilerlemeye başlamışlardı.

"Nereye gidiyoruz?"

"Geldiğimiz yolda bir kulübe gördüm. Belki bizi içeri alırlar."

Kız oğlanın elinden sıkıca tutarken, arkada kalmamak için hızlı adımlarla yanına ulaşmıştı.

~~

"Kimse var mı?!"

Çocuk kapıya vurup, daha sonra camdan içeriyi görmeye çalışıyordu. Kız, çocğun bir kaç adım gerisinde kollarını birbirine dolamış, dışarıdan gelen seslere odaklanmamaya çalışıyordu.
Küçüklüğünden beri böyle yerlerden hep korkmuştu kız.
Çocuğun darbeleri sertleşirken, sesi daha çok yükselmişti.

"Kimse var mı?!"

Yine ses gelmediğinde kapıya tekme atmaya başlamıştı.

"Ne yapıyorsun?"

"İçeri girmeye çalışıyorum."

Bir tekme daha savunurken, kilit yerinden oynamaya başlamıştı.

"Haneye tecavüzden hapse girebiliriz."

"Teknik olarak haneye tecavüz sayılmaz."

"Teknik olarak mı?"

Kız çocuğun önüne geçtiğinde, çocuk aniden durmuştu.

"Birazdan yağmur yağmaya başlar ve dışarıda o şeylerle kalmak istiyorsan kalabilirsin."

Kız gözlerini devirirken, çocuğun önünden çekilip ağaçların içine odaklanmıştı.
Sanki bir şeyler onları izliyor gibi geliyordu. Kollarını birbirine doladığında, çocuğun yanına gidip kapıya bir tekme de o atmıştı.
Çocuk gülmeye başladığında vurmaya devam etmişti.

"Vay! Kurallarını çiğniyorsun."

"Ölmek istemiyorum."

"Ölmeyeceksin."

Kilit bir anda açıldığında, yavaşça içeri adımlayıp gaz lambasını yakmışlardı.

"Kimse var mı?!"

Ses gelmediğinde çocuk kapıyı kapatıp, önüne sandalye ve tekli koltukları çekip iyice sıkılaştırmıştı.

"Sanırım bu iş görür."

Kız yavaş adımlarla odayı gezerken, çıkan gıcırtı sesleri dikkatini bozuyordu.
Çocuk odayı dolaşıp, kızın yanına gelmişti.

"Yaptığımız yanlış."

Çocuk şöminenin yanına gittiğinde, dolaplara bakınmaya başlamıştı.

"Yapma."

Bıkkınlıkla kızın yüzüne geri dönmüştü.

"Baksana Rose. Koltukların üzerinde beyaz örtüler var."

Çocuk eliyle koltukları gösterirken, kız kollarını birbirine dolayıp dudaklarını birbirine bastırmıştı.

"Yinede doğru gelmiyor."

"Sadece bir gece kalacağız. Hem şöminenin yanında yakacak hiçbir şey yok. Bu da uzun süre buraya kimsenin uğramadığını gösterir."

Çocuk dolabın içine dikkatle bakarken, elindekini heyecanla kıza göstermişti.

"Konserve yiyeceklere bayılıyorum."

.