Adam elinde ki su şişesiyle oynarken, kadının tiz sesi dikkatini dağıtmıştı.
"Neredeyse herşeyden bahsettik ama onun size ilk açıldığı andan hiç konuşmadık."
Adam sertçe yutkunduğunda, şişeyi masaya bırakıp ellerini birleştirmişti.
"Bana ilk seni seviyorum dediğinde, kalbimin nasıl sızladığını anlatamam..."
Kadın dudaklarını bastırdığında, üzüntüyle adamın buruk gülümsemesini izliyordu.
"İlk o dokundu bana. Kalın duvarlarıma, uçları sert dikenlerime meydan okudu."
Gözleri yara izine iliştiğinde, dudağının yanı kıvrılmıştı.
"O bu hayatta tanıdığım en cesur kadın. Verdiği sözü sırf aşkı için çiğneyebilecek onca ayıplayan, hor gören bakışa karşı durup kalbini bağırarak açabilen biri."
Adam gülümsediğinde, gözleri dolmuştu.
"O bu hayatta başıma gelen en güzel şey."
●
"Sakın! Sakın bir daha bana yaklaşma!"
Çocuk dudaklarını sertçe sildiğinde, geri çekilip nefretle kıza bakmıştı. Kız dolu gözlerini yere kitlemiş, titreyen ellerini bacağına dayayıp sabit tutmaya çalışmıştı. Çocuk biraz daha yaklaştığında, kızın omzundan sertçe ittirip, her kelimesinde vurgu yapıp parmağını öne çıkartıyordu.
"Senden nefret ediyorum! İğrençsin!"
Çocuk hareketlendiğinde, kız çocuğu kolundan sertçe yakalamış, dolu gözleri ile çocuğa yalvarır bakışlar atmaya başlamıştı.
"Neden?"
Kız çocuğun ellinden tuttuğunda, alnını çocuğun eline dayayıp gözyaşlarını akıtmaya başlamıştı.
"Neden?"
"Bırak Chaeyoung!"
Kız daha sert tuttuğunda, bağırmıştı.
"Seni seviyorum, gitme işte!"
Yoldan geçen insanlar ikisine garip bakışlar atarken çocuk yüzünü gizlemeye çalışıyordu. Kızın gözleri bir tek çocuğun yüzünü görürken ellerinin ardından nefret dolu gözleri ile karşılaşmıştı. Çocuk elini sertçe çektiğinde, kız gerilemişti.
"Sevme beni! Hiç mi utanman yok senin?! Kaç defa dedim sana bana öyle bakma diye. Bir de üstüne üstlük dokunuyorsun."
Çocuk derin bir nefes verdiğinde, sinirli gözlerini yoldan geçen insanlarda dolaşlaştırmıştı.
"Eğer biraz gururun biraz utanman varsa...bana sakın yaklaşma! Uzak dur benden!"
Kız başını kaldırdığında, kızarmış gözleri ile bakmıştı son kez çocuğa.
"Sevme beni!"
Çocuk gideceği vakit kız çantasından yaklayıp durdumuştu çocuğu. Kesik nefeslerinin ardından hıçkırıklarını gizlemeye çalışıyordu kız çıkan titrek sesine lanet okurken.
"Ne zaman seveyim?"
Kız nefesini tuttuğunda, göźlerini sımsıkı kapatmış çocuğun ağzından kelimeleri dikkatle dinlemişti. Sanki bomboştu şu an sokak. Sadece ikisi vardı o büyük ve soğuk yerde.
"Sevme!"
Nefret dolu sesi boşlukta dağılırken, hızla ilerlemeye başlasmıştı. Kız o giderken daha fazla dizlerini tutamayıp yere kapaklanmıştı. Ellerini yere dayadığında hiç olmadığı kadar ağlamaya başlamıştı. Kafasını kaldırdığında, ona şaşkın bakışlar atan insanlar arasından çocuğun küçük bir nokta oluşunu izlemişti.
. . . . . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
