'Til I Fall For You

CHAPTER 19

CHAPTER 19

"Mom, ito na yung nagawa namin ni Isselah na program and list of guests for my debut. I hope okey lang 'yan sa inyo ni Dad." inabot ko sa kaniya ang papel na pinagsulatan namin ng pinsan ko.

Tiningnan at sinuri 'yon ni Mom. "So...si JB ang last dance mo?"

"Hopefully, Mom. Kung okey lang sa inyo ni Dad. Si JB rin ang naginsist sa akin."

"What if he didn't insisted? Would you still choose him to be your last dance?"

"Uh, ofcourse Mom. I mean, he's been my bestfriend for how many years. So why not, right?"

Nginitian niya ako. "Well, then, it's good. I have no problem with that honey."

"Thank you Mom! I hope Dad would allow me too."

"I told you, don't worry about it. Anyway, better if huwag muna natin sabihin sa kaniya 'yan ngayon."
"Why Mom?"

"It's too early. Kapag nagtanong lang siya, tsaka mo sabihin. Understood?"

"Uh, okay Mom."

Dumaan ang buong May at June hanggang sa magbalik-eskwela kami ay hindi nagtanong si Dad about sa program ng debut ko. Naging busy rin kasi siya sa business namin.

Hanggang sa dumating ang July, may mga pagkakataon na naririnig ko sila Mom na pinag-uusapan ang nalalapit na debut ko. Ang sabi sa akin ni Mom before ay sila na ang bahala sa lahat. Ganoon naman ang ginawa nila. Hangga't maaari raw kasi ay ayaw nila na malaman ko ang buong details para surprise daw. Pili lang ang sinasabi nila sa akin.

"Honey, save your day tomorrow. Schedule ng photoshoot mo." ani Mom pagkatapos naming puntahan ang shop na pinaggawaan ng gown ko.

Her friend designed my gown. It was a glittered red off-shoulder long gown! Hindi ko inexpect na ganoon ang kalalabasan non nang sukatin ko 'yon! I was really surprised!

"For what Mom? I mean, hindi naman na kailangan non." sumakay na ako sa sasakyan. We're on our way home.

"Your Dad wanted it. Pagbigyan mo na siya." paglalambing ni Mom. She knew I won't like that idea. "Tsaka ilalagay 'yong ibang picture mo sa invitation card. Yun na lang ang kulang. Atsaka for souvenirs na rin 'yon honey!" Mom trying her best to convince me.

Napabuntong hininga ako. "Wala naman na akong magagawa kapag si Dad na ang nagdecide Mom. So I'll go."

"Good girl." kinindatan ako ni Mom. Natawa ako sa inasta niyang 'yon.

"Mom I'm not a girl anymore." pagmamaktol ko.

"You're still my baby girl, honey." Mom trying to control her emotions.
Napailing ako. "C'mon Mom, magdedebut na 'ko oh."

"Three weeks from now, you'll become a lady." nakangiti na siya ngayon.

"Yes Mom."

"And I'm sure may maglalakas na ng loob na manligaw sayo."

"Imposible yan Mom." natatawang sabi ko.

"How sure you are?" pinaningkitan niya ako ng mata.

Why do I feel like ready na siya kung sakali mang mangyari 'yon?

"C'mon Mom! I'm sure hindi pa ako pwedeng tumanggap ng manliligaw. Dad would be mad and disappointed at the same time if ever. And I won't let that happen. May magbabalak pa lang na manligaw sa akin, baka nireject ko na."

Iyon ang totoo. Nakatatak na kasi sa isip ko ang sinabi sa akin ni Dad dati. Diploma muna bago boyfriend. I don't want him to be disappointed. Kaya hangga't kaya ko, I won't entertain anyone for now. But when the time comes na magbago ang isip niya at nagbigay siya ng signal na pwede na, ofcourse I'll entertain! Ayoko namang tumandang dalaga no!