Painful Escape

Chapter 37

iii.

It's a stranger. I did not answer immediately, nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ang totoo o magsisinungaling ako para makaiwas because I know what will happen next.

"Nope, I'm not alone. I'm with someone," I answered.

"Oh? I don't see any person you are with," he said, eyebrows up and smirking, probably thinking I'm bluffing.

I slightly laughed para kunwari'y totoong natatawa. "He's outside. Booking for 'our room'. Why?" I menacingly said. I also emphasize the words 'our room'.

"I-I'm sorry..." he nervously laughed. "Pre! Tara shot!" he said to someone before leaving.

I sighed. I decided not to drink and leave the open bar. Bumalik na ako sa kwarto ko at nagpahinga.

Kinabukasan, hindi ako naligo dahil ang balak ko lang ay bumili ng mga pasalubong. Dinamihan ko ang pasalubong para kay Cassy, maliban pa sa binili ko kagabi, dahil baka na-stress na 'yon sa mga gawain at nagdagdag pa ako. I laughed when I saw an owl keychain, it reminded me of Owhen so I bought it. 

Para hindi mabored, naglibot-libot lang din ako sa lugar buong maghapon at umuwi na rin bago tuluyang dumilim. Para sa dinner, bumalik ako sa restaurant kung saan kami kumain ni Hugo kagabi, but this time, I'm alone.

"Oh! Ma'am, you're alone. Nasaan po si Sir?" bungad sa akin ng waiter na kumuha ng order namin kagabi.

I laughed. "We're not a couple, okay? He's my friend."

"Buti naman po kung gano'n. Bumalik po kasi ulit si Sir kagabi rito, may kasamang ibang babae! Akala ko po'y may kabit na hehe," kinamot n'ya ang kan'yang batok at bahagyang tumawa.

Napa-'o' ako. Hindi na ako nagtanong pa kung sino ang kasama, that's probably Caryll. 

I ordered lots of food that I could eat. Gusto kong tikman ang iba nilang putahe kaya baka dito ako lagi kumain habang nandito pa ako. I will not forget their delicious seafoods!

Nang mabusog at matapos kumain, bumalik na rin ako sa kwarto ko. I ordered a wine para inumin sa veranda. Pamparelax. I called at the reception para dalhan ako. Wala pang limang minuto ay may kumatok na.

"Here's your wine, Ma'am," abot sa akin. "There's also a ball keychain as a mini-gift since our hotel won during the basketball match with other hotels."

I looked at it. Tray ang dala n'ya. Isang bote ng wine at isang glass kung saan ako maglalagay. Tabi no'n ay maliit na keychain na bola.

"What?" curious.

"Every year po ay may basketball match ang iba't ibang hotel rito. For fun lang naman po. Ngayong taon, kami po ang nanalo kaya mayroon pong ball keychain as mini-gift to our customers."

I nodded. "Wow! Congratulations. Ang cute naman," I giggled when I picked the keychain. It's small but cute.

"Thank you po Ma'am! Enjoy drinking."

I closed the door. Inayos ko ang gamit at umupo sa lamesa sa veranda. Inilapag ko do'n ang tray na ibinigay sa 'kin. Buti at tapat ng veranda ko ang dagat.

I smiled when the sea air touched my skin. Bumaling ako sa lamesa. Nando'n pa rin ang ball keychain.

I stopped when I remembered Parker because of the keychain. Avery introduced him to me on our first day. They're practicing at the covered court and wearing their pink jersey, surnames on their back. Damn. 

I laughed in my mind when I remembered what I said on that day when Avery said most of the girls want a boy who's good at playing basketball.

"Hindi naman lahat ng babae ay tipo ang mga basketball player. Ayoko kaya sa mga nagba-basketball. Para naman kasing wala siyang time sa 'yo, lagi na lang siya nasa court at naglalaro. Hindi mo alam, feelings mo na pala pinaglalaruan."