Painful Escape

Chapter 14

"Good Evening, ija!" Actually it's morning here.

I smiled and waved my hands to say hi, "Hi po Auntie. Kamusta po kayo riyan?"

Tumawa ng bahagya si Auntie at tumango. "We're find here. Your Tito Zai is busy with our business, while your cousin, Zayn is busy with girls. Hay naku! Hindi ko na alam ang gagawin sa pinsan mong 'yon, Sha. Mabuti pa ang Ate Zerlaine mo ay tutok sa pag-aaral ng business management dito sa America."

I laughed. Ate Zerlaine and Zayn are Auntie Jeanette and Uncle Zai's children. Mas matanda sa akin ng isang taon si Zayn. Habang si Ate Zerlaine ay mas matanda ata ng dalawang taon kay Ate Shani.

Ang alam ko ay sa America na pinanganak si Zayn pero si Ate Zerlaine ay dito sa Pilipinas. Though pareho silang lumaki sa States dahil doon na talaga sila nakatira pero minsan ay bumibista sila rito pero madalas ay kami ang bumibisita sa kanila. Tito Jeanette is an actress in America, pero umalis siya pagkatapos ipinanganak si Zayn. Maybe she wants to focus on her family?

Tito Zai is an actor too, pero hindi tulad ni Mom at Dad ay hindi loveteam noon si Tita at Tito. I don't really know what exactly happened, I don't want to meddle with their past. It's theirs though, not mine.

Nangapa ako ng sasabihin.

"It's okay Auntie, Zayn is too young. Maybe he wants to play?" I answered, I don't really know what to answer!

I'm not expert with this! Mali ata nang napagtanungan si Auntie, dapat ay kay Kuya Shaleen s'ya nagtanong. You know, playboy with a playboy?

"Ewan ko na rin sa kan'ya, Shaneen, ija. It's bad to hurt girl's heart." I nodded, Auntie is right. "When that girl comes, talagang ipapa-bugbog ko si Zayn sa Tito mo!"

I chuckled. "That's brutal, Auntie."

"Hindi naman 'yon brutal, ija. Let's give him a lesson."

I smirked. "I see. Hihintayin ko po 'yan, Auntie."

"Kailan pala ang flight n'yo papunta rito sa New York, Sha?"

"Hmm..." nag-isip ako. Kailan nga ba? "New Year pa po ata, Auntie. Sabi po kasi nila Mommy na sa Japan daw po kami magpa-Pasko. Then, after that, we'll fly there. Mabuti nga po at sa third week pa ng January ang balik eskwela namin."

"Sayang naman at hindi kayo rito sa Pasko! Hindi bale, magpapa-buffet kami rito kapag nakarating na kayo," exaggerated na sabi ni Auntie.

I smiled. "Sige po. Hihintayin po namin 'yan."

Napahinto ako sa pagsasalita nang marinig na tinatawag na lahat ng pasahero sa eroplano namin. Nasa labas pa kasi ako dahil walang signal pagpasok sa loob. Bigla kasing tumawag si Auntie thru video call kaya napilitan akong lumabas ulit, pumayag naman si Mommy since medyo matagal pa naman ang paglipad ng eroplano, hindi ko rin napansin na natagalan na rin ang pag-uusap namin ni Auntie.

I'm closed with Auntie Jeanette, hindi ako makatanggi sa tuwing may request siya sa akin o kahit man lang i-decline ang call n'ya ay hindi ko magawa. She's very closed to me that's why. Gusto ko rin naman siyang makausap kaya lumabas na lang muna ako.

"Ah, sige po, Auntie. Departure na po. I'll call you na lang po kapag nakarating na po kami sa Japan."

"Sige, ija. Ingat kayo! Pakisabi kila Maggie at Caspere, pati na rin sa Ate at Kuya mo."

I nodded and ended the call. Nagmamadali akong pumasok muli sa loob dahil baka maiwan ako ng eroplano! Huminga nang malalim ang mga kapatid ko nang makaabot ako sa kanila.