Alive once Again (Season 1 - Completed)

Chapter Twenty One

The photo above ay ang itsura ng tulay na namention sa chapter na ito, base sa imagination ko. Photo is not mine, credits to the real owner.

Enjoy and Happy Reading!

“ CHAPTER TWENTY ONE ”

( ALI’s P.O.V)

My friend once told me that there are two different kinds of people living in this cruel world…

The good one and the bad one.

But since mahilig akong komontra sa mga sinasabi nito, of course, I have to disagree.

Para sa akin kasi,

Dalawang klase lang ang tao sa mundo...

Una ay ang mga taong masama.

At ang pangalawa, ay ang mga taong hindi gaanong masama.

Because for me, there is no such thing as what we call ‘ Good people ’.

Walang nag e-exist na ‘ mabuting tao’ sa mundong ito dahil lahat naman tayo ay may kanya-kanyang kasamaan na itinatago.

Even the only person who I truly trust the most is not an exemption. I didn’t consider her as a good person either.

Well, siguro nabibilang lang si Susannah sa tinatawag natin na hindi gaanong masamang tao pero in the end, hindi ko parin siya matatawag na ‘ mabuting tao ’.

Ilang taon na kaming magkaibigan kaya alam kong hindi angel ang babaeng iyon. Marami na iyang kasamaang ginawa sa buhay at isa ako sa mga saksi dun.

Gaya nga ng sabi ko, ilang taon na rin kaming magkaibigan ng babaeng iyon kaya sanay na kami sa ugali ng bawat isa.

People often says that I am an offensive kind of person.

They said that I have a foul mouth.

But I believe, I am just a honest person, brutally honest.

Masakit ‘daw’ akong magsalita at hindi ko ‘daw’ isina-alang alang ang nararamdaman ng iba.

Mabunganga raw ako na para bang bakla o di kaya'y dinaig ko pa daw ang babaeng talakira kung magsalita.

Some people often mistakes me as a woman, minsan naman napagkakamalan pa akong bakla. But what can I do? I was born to have a cute and beautiful face. I maybe have a face that like look a woman but don’t worry people, I am straight, straight as a pole.

So ayon nga, hindi ko na mabilang kung ilang tao na ang na offend at nainsulto ko, but I don’t give a fvck.

Pero ano ba ang magagawa ko?

I love to ruin everybody’s day and I like pissing off people.

And besides, sinasabi ko lang naman ang nakikita at napapansin ko sa ibang tao. Hindi ko na problema kung na offend man sila sa sinabi ko at mas lalong hindi ko na kasalanan kung masyado silang mahina na tanggapin ang katotohanan.

I rather hurt them with the truth than comfort them with lies.

Even Susannah is not an exemption.

Pero immune na ang isang iyon sa ugali ko pero kahit paano naman ay nakikinig pa rin sa akin iyon.

Napatigil ako sa pag-iisip ng kung anu-ano nang marinig ko ang tunog ng text message ko mula sa cellphone ko.

Kinuha ko ito at tinignan kung kanino galing. Napaikot nalang ako ng mata  nang malaman na galing kay Susannah ito.

Limang sunod-sunod na text message ang isenend niya sa akin at hindi ko pa man ito nabubuksan ay may ideya na ako sa kung anong laman nito, gayun pa man ay binuksan ko parin ito at binasa.