Sven's Eponine

SE- 36

36

The day of Christmas Ball has finally came to the whole Saint Haven. Every student are so excited to wear their newly bought gowns and suits. Even tho, some of them cannot afford to buy a new one and just decided to rent a cheaper one. Umaga pa lamang ay hindi na halos maubos ubos ang bawat estudyanteng pumipila, sa lahat ng Salon na maaaaring makapagbigay sa kanila ng serbisyong ninanais nila. 

"I'm sorry." Malungkot siyang ngumiti sa Nobyo na ngayon ay inaayos niya ang kurbata, sa ilalim ng kulay gray nitong three piece suit.

Sven just smiled at her and tucked those falling hair strands on her ears. "I told you it's okay. I understand hmn?" gently he pulled her close to his arms and rested his face on the top of her head after she's done fixing his neck tie. Wala na akong nagawa kundi ang mapabuntong hininga na lamang. I really wished I could attend the Ball with him. 

And when the clock struck three in the afternoon, magkahawak kamay kaming naglakad palabas ng Apartment ko. Maaga pa lang ay nandito na si Sven at siya na nga ang nanggising sa akin at naghanda narin ng almusal namin. Hanggang makasakay kami sa kotse niya ay hindi niya binitawan ang aking kamay. I dunno if both of us are lost of words or just savoring this moment being together. 

I remember yesterday night nang sabihin ko sa kanya na hindi ako makakasama sa Ball, I thought he won't understand. But he just smiled at me. Even, when I asked him to accompany Anee on the Ball. Tumango lang siya at nginitian ako. Minsan, gusto ko siyang tanungin kung  okay nga lang ba talaga sa kanya. Sometimes, I wish he would get mad at me. At least I know he's really upset or whatever kung ganoon. But, whenever he smiled at me kahit pa alam kong nakakaramdam siya ng disappointment, pakiramdam ko darating ang isang araw na makakaya niyang itago sa akin ang tunay niyang nararamdaman. Dahil iyon na ang nakasanayan niya sa relasyong ito.

"I'm okay, don't worry. I understand I promise." 

Mistula akong nagising sa malalim na pag-iisip ng marinig ang baritonong boses niya. Nakakunot noong nilingon ko siya, before I finally realized what he was talking about. Mahigpit ko na palang hawak ang kamay niya. And he's been driving the car with his left hand, simula pa kaninang umalis kami sa Apartment. Napapbuntong hininga at napapailing na lamang akong ngumiti bago tuluyang binitawan ang kamay niya at tumingin sa labas.

Matapos ang mahigit kumulang isang oras na biyahe ay narating din namin ang  The Peninsula Manila kung saan gaganapin ang Christmas Party ng buong Company. Inayos ko ang buhok na bahagyang nagulo kanina dahil sa bahagyang hampas ng malamig na hangin. I'm just wearing a black formal trousers na itinerno ko sa kulay beige na long sleeve ruffled dress. Altho, I felt a bit uncomfortable dahil balot na balot ako, I just let it be dahil ayaw ni Sven na magdress o mag skirt ako. At dahil gusto kong bumawi sa kanya dahil hindi nga ako nakasama sa Ball, hinayaan ko na lang siya sa gusto niya. 

"Text me, kapag tapos na Party niyo. I will fetch you here." Inilagay niya ang spare blazer na talagang binitbit niya pa para sa akin, sa aking balikat. "Don't hail a cab, wait for me okay?" 

Tumango ako at saka tumingkayad saka dinampian siya ng halik sa labi. Agad namang pumaikot ang mga kamay niya sa aking bewang at mahigpit akong niyakap. He planted a soft kiss on my forehead, bago nagpakawala ng buntong hininga. "Haay... What am I going to do without you hmn?" 

Isiniksik ko ang sarili sa kanyang dibdib at pinakinggan ang tibok ng kanyang puso na may kabilisang pumipintig. Kusang umangat ang isa kong kamay at dinama ang kaliwang dibdib niya. His heart that only belongs to me.

"Sige na, baka magbago pa isip ko." He gave me a soft smile at siya na mismo at umalis sa pagkakayakap sa akin. "Don't forget to text me okay?" 

"Yes." I watched him walking away from me towards his car. "Sven!" He stopped on the midway and look at my direction. "I love you." For no reason, naramdaman kong nag-iinit ang aking mga mata. Maybe I just love him too much.