KIZIL ELMA

26.BÖLÜM

"Tamam... O halde bir sözleşme imzalamaya ne dersiniz?"

Adamın sözleri ile başımı yerden kaldırıp olayın ciddiyetine kulak kabarttım.
Ne demekti şimdi bu?
Ayşe'nin de benden kalır yanı yoktu.Bütün yönünü adama dönüp dikkat kesildi. Gözlerinden merak akıyordu. Bu lafın altında ne yatıyordu acaba?

Merak ettiğimizi anlamış olacak ki sözlerine devam etti.
"Bir anlaşma diyelim... Onu hiç bir şekilde rahatsız etmeyeceğinize dair bir anlaşma. "

Ayşe numaradan akıttığı gözyaşlarını sildi ve kafasını olumlu anlamda salladı.

Adam biraz daha oturuşunu dikleştirdi ve ciddi bir pozisyon alarak bana baktı.

"Hmm... Şey... Hamile falan değilsin değil mi?" dedi.
Söylediği soruya ne cevap vereceğimi şaşırdım. Iç sesim koca bir çüş dese de  Yok artık dedim.

"Hayır hayır! Tövbe estağfirullah yok öyle bir şey Allah korusun. Ben öyle saçma şeylere bulaşmam Mazallah tövbe tövbe!! Cık cık cık... " dedim.

Adam anlamsız bakmaya devam etse de , ben dediklerime utanarak gözlerimi yine yere indirdim.
Yer yarılsada dibine atlasam ne güzel olurdu. O kadar da çok tepki vermeseydim keşke. Bir de Allah korusun dedim. Ayşe nin yaptığı  numaralar da boşa gitmeseydi bari ya tüh!

Içimden ahlasam da vahlasam da, ok yaydan çıkmıştı artık ne çare.
Ayşe durumu düzeltmek ister gibi konuşmaya başladı.
"Hayır abi yok öyle bir şey lakin ablam onu son bir kez görmek isterdi. Ühüüü.." diye ağlamaya devam etti.

Yani Ayşe bu gün de beni şebeğe çevirdin ha! Küçük olmasaydın sorardım bunun hesabını fakat dua et küçüksün.
Adam bakışlarını Ayşe'ye çevirince rahatlamıştım. Kafasında nasıl bir ben canlandıysam artık çok utanıyordum. 

"200.000$ yeter mi? " dedi.

Ben tam olmaz diyecekken Ayşe atladı.

"Ne? 200.000$ mı?"

"Ya da 300.000$ olsun hadi."

Ben hemen lafa atlayıp,

"Hayır... Hayır... O kadarını kabul etmem. Ben sadece otelin kira borcunu ödemek istiyorum... " dememle Ayşe atladı.
"Vee bir de yeni bir başlangıç yapmak. Çünkü baya duygusal açıdan yıprandı, ne yapacağı belli olmaz.
Aynı zamanda geri kalan yanlız hayatı için ... Ühüüü.." diye yine rol kesmeye devam ediyordu.

Bu durumdan çok rahatsızdım fakat bir şey de yapamıyordum. Adama baktım bir kaç saniye, düşünceli gibiydi.

Eline bir A4 alıp yazmaya başladı. Ben ise ıçimden kendimi telkin ediyordum.
Her ne olursa Türkiye 'ye dönünce bu adamı bulup borcumu ödeyecektim . Niye böyle  işlere girmek zorunda bıraktı ki beni. Öderdim ben hele bi eve döneyim. Ablam ile eniştemi kendi ellerimle domates salçası yapacağım.
Ben aklımdaki düşüncelerle çatışırken karşıdan gelen ses dikkatimi ona vermemi sağladı.

"Imzalayın lütfen."

Bir kaç saniye kağıda boş boş baktım. Içim sıkıntı ile doldu. Başka çarem de olmayınca hızla karaladım.

Kâğıdı tekrar uzattığımda ise almadı ve,
"Telefon numaranı da eklemeyi unutma!"dedi.

Ne bi de telefonumu mu verecektim? Yok artık!

"Niyeymiş pardon da?" dedim. Şu an mahalle teyzelerinin elini beline koyup hesap soran tavırını sergiliyordum.

Adam ciddi ciddi tek kaşını kaldırdı ve konuşmaya başladı.
" Sahte bilgi  verdiğin takdirde, seni arayabileceğim ve sana lanet okuyup ceza verebileceğim o yüzden."dedi.

Sıkıntı ile yutkundum. Haklıydı ne çarem vardı ki. Tamam anlamında başımı sallayıp dediğini yaptım .

A4 kağıdını eline alıp göz gezdirmeye başladı.  Ben ise Türkiye'ye döndükten sonra paramı hemen ödeyip bu adamın sıkıntısından kurtulmak istiyordum.

Kağıttan gözlerini kaldırıp bana baktı.
"Kuzenime görünmeni istemiyorum. Anladın mı?" dedi.

Ben ise sessizce,
"Sözüm söz olsun. TÜRKİYE'ye dönünce borcumu size ödeyeceğim ve anlaşma da o zaman bitecek. " dedim.

 
Ayşe ise ağlama numarası yapmaya devam ediyordu.
"Ühüüü derken bile bıyık altından kıs kıs gülen amcalar gibiydi.
Adam bir kâğıda bir de Ayşe'ye yandan bakınca,
'Artık şu tiyatroya bir son ver abicim. " dedi.

Ben ve Ayşe donup kaldık nasıl anlamıştı? Madem anladı neden yardım ediyordu? Ne garip  fakat zeki bir adamdı bu böyle?

...

İşimiz bitince Ayşe ile aramızda ufak çaplı bir tartışma oldu. Attığımız onca yalan beni huzursuz ediyordu. Orada adamın yanında beni ben olmadığım biri olarak anlattı .
En kötüsü ise bundan gerisini benim halletmem gerekiyordu.

Bütün ipler boğazıma dolanmıştı. Ben ihtiyacım kadar olanı alıp kalanıyla Ayşe ve arkadaşları için alışveriş yaptık.
Ardından vedalaşıp otele döndüm.

Danışmada düzenlemeleri yaptıktan sonra nihayet odama gelmiştim.

Kapıyı arkamdan çekip iç yüzüne  yaslandım.   İçim öyle bir huzursuzdu ki,
"Seni kaldırdığım için özür dilerim Beyefendi." diye mırıldandım.

"Seni gördüğümde parayı insallah sana ödeyeceğim." diye de ekledim.
.
.
.
Bölüm Sonu 😊
Beğenmeden geçmeyin lütfen!!!🤩

Keyifli okumalar ♥♥♥

SOSYAL HESAPLAR
😍
YAZAR GÜLÜZAR ATLIHAN
😍

♥İnstagram Adresi (Şahsi)
@atlihanguluzar

♥İnstagram Adresi (Kitaplar)
@glzratlhnkitapligi.com.tr

♥Twitter adresi
@1bordoferacelim

♥Wattpad adresi

@Yazar_glzratlhn

Vote ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum.

♥Seviliyorsunuz haberiniz olsun.♥

ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER😘😘😘

Kitap kokulu kalın.
📘📗📙📚📔
İyi okumalar.
📖💚🙆😘