Psikolog olan Hande kendine zarar veren bir genç ile tanışır. Psikolojik sorunları olan genç, Hande'yi çok etkiler.
Hande, Türkiye'nin dört bir yanından gelen psikologları bünyesinde barındıran özel bir kurumda çalışmaktadır. Kurum, günümüz hastalı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
M P G 🔲🔲🔲
"Çünkü hepsi bir rüyaydı" der Külkedisi.
"Hepsi bir rüyaydı ve senle ben asla gerçekleşemeyeceğiz."
Hikâyede böyle bir replik geçmiyor aslında. Fakat böyle olmalıydı. Mümkünatı olmayan şey, mümkün olmamalıydı. Hayaller kurulmamalı, insan umut beslememeliydi.
Çünkü...balkabağından araba olmaz.
Fareler at, kurbağalar şoför olamaz!
Camdan ayakkabı giydin mi hiç sen?
Bunların hepsi palavraydı çünkü. Külleri temizlerken kendi yüzünü öyle hayal etti yaşlı kadın. Bir genç kızmış gibi. Güzeller güzeliymiş gibi. Periler gerçekten varmış gibi. Böyle oldu değil mi? Böyle olmalıydı.
Elimdeki fırça tuvale darbeler bırakırken simsiyah olmuştu. Kullandığım tek rengin siyah olması onu, renklilikten bile çıkarmıştı. Öyle ya, nefretle seversen, sevgiyle ölürsün.
Tüylerim arada bir diken diken olurken aradan geçen on iki günün nasıl da rahatsız edici olduğunu düşündüm. Hayallerimize yansıyan geçmişin izleri ve rüyalarımıza ortak olan anılar. Gülüşü gözünün önünden gitmeyen kişiler ve anlamsızca dökülen gözyaşları. Ruh halim bozuldukça bozulmuştu ve annemle babam artık sinirleniyorlardı. Her şeyden haberleri olmuştu ve birçok kişiye nefret besliyorlardı. Bir an önce Konya'dan taşınıp İstanbul'a gitmek istiyorlardı. Onları tutan tek şey benim ruh halimdi. Son günlerde siyahın karman çorman iç bunaltıcı etkisinden başka bir şey karalamamıştım. Birkaç kere babam benimle konuşmaya çalışmış, başarılı olamayınca gitmişti. Annemse ağlıyordu. Semih'e ayrı, ortaya çıkan gerçeklere ayrı, bana ayrı. Döktüğü gözyaşlarının haddi hesabı yokken ben onu durduramıyordum bile. Kendi annem bile ısıtamıyordu buz tutan yüreğimi.
Elimdeki fırça ile tuval üzerinde gezinirken kapım çaldı. Cevap vermedim ve girecek olan kişi girdi.
"Lütfen hassas olun olur mu?"
Annemin fısıltısı kulağıma dolarken arkamı dönmedim. Bunu istemeden yapıyordum ve gerçekten hasta olmuş gibiydim.
Gelen kişi bir tane değildi. Hemen yanıbaşımda olan sandalyeye iki kişi oturduğunda boyamaya devam ettim.
