Psikolog olan Hande kendine zarar veren bir genç ile tanışır. Psikolojik sorunları olan genç, Hande'yi çok etkiler.
Hande, Türkiye'nin dört bir yanından gelen psikologları bünyesinde barındıran özel bir kurumda çalışmaktadır. Kurum, günümüz hastalı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
M P G 🔲🔲🔲
"Ben öldüğümde gelin olacağım. Herkes beni sevecek ve bana güvercin hediye edecek."
"Ben güvercin getirmem. Ben sana yumurta getireceğim."
"Niye ki? Sen neden güvercin getirmiyorsun? Herkes güvercin getirdi görmüyor musun?"
"Aptal olma. Ya güvercin de ölürse?"
"Aaa doğru. Peki ya yumurta?"
"O ölmez. O hep yaşar. Eğer onu kırmazsan hep hayal edersin içinden nasıl bir güvercin çıkacak diye."
"Aaa çok güzel ama! O zaman herkes yumurta getirsin herkes!"
Can'ın Dem diye isimlendirdiği ve esasında gerçekten de birbirinden patates köfte gibi hiç ayrılmayan bu üç yaşlı kadından ikisi Derya ile Esra yaklaşık bir saatten beri aynı diyaloğu sürdürüyorlardı. Bankın ucunda oturan Banu ise yer yer yüzünde tatlı tebessüm kondurarak onları dinliyordu. Üçlüden sonuncusu test sonuçlarını almak için görevliler tarafından çağırılmıştı. Diğer ikisi onu bekliyordu ancak bunu çoktan unutmuş derin diyaloglara kucak açmışlardı. Gerçekte hiçbir diyaloğu tamamlandırdıkları söylenemezdi, hep konudan konuya atılıyorlardı ama bu kimin umrunda onlar sıkı dosttu.
Derin bir nefes alarak bakışlarını gökyüzüne kaldırdı genç kadın. Bugün Can biraz gecikmişti. Normalde hep öğle yemeğinden sonra gelirdi. Gökyüzünün parlak mavisinde bakışları gezinirken gülümseye devam etti. Epey olmuştu bu güzelliğe böyle uzun uzun bakmayalı. Eskiden kapkaranlıktı her yer. Şimdiyse her şeyin rengi açıkça belli oluyordu. Elindeki mendili parmak aralarından hafifçe geçirdi. Beyazdı ancak birkaç saat önce kırmızıya bulanmıştı. Bu aralar sık sık burnu kanıyordu doktor bunun iyiye işaret olmadığını söylese de o korkmuyordu. Bunca kötü günden sonra nihayet gülümsemenin tadına varmışken artık hiçbir şeyden korkmak, tedirgin bir şekilde yaşamak istemiyordu.
"Selam güzel hanımlar."
Tanıdık gelen sesin geldiği yöne bakışlarını çevirince ayakta kendisine bakarak gülümseyen Can'ı gördü.
Can aynı içten gülümsemesini göstererek sağ elini kaldırdı.
"Baksana şu satıcı çocuk yine gelmiş."
"Hayır bu aşçı değil miydi? Geçen gün yıldız çorbası yapmıştı."
